Börn og menning - 01.10.2002, Síða 28

26
Börn og menning
Ingibjörg Jónsdóttir

Hvað gerið þið fjölskyldan svo
í frístundum þarna á ísafirði?
fréttir aff landsbyggðinni
Þetta höfum við oft fengið að heyra eftir að
við fluttum vestur. En fyrir rétt rúmu ári tók-
um við uppá því að flytja frá Reykjavík til ísa-
fjarðar með son okkar sem þá var eins árs.
Margir voru hálfsjokkeraðir yfir uppá-
tækinu, aðrir dálítið ánægðir með okkur. Við
litum svo á að þetta væri einmitt tíminn til að
breyta til, við nýbúin að eignast okkar fyrsta
barn og ég að hefja vinnu aftur eftir barns-
burðarleyfi, þá varð allt í Reykjavík eitthvað
svo yfirþyrmandi, tíminn sem snattið tekur,
stressið í umferðinni, hættulegur heimurinn
sem umkringdi litla strákinn okkar! Eiginlega
má líta svo á að það að flytja út á land sé
hálfpartinn eins og að flytja til útlanda, nema
að maður getur haldið áfram að tala ís-
lensku.
Og hvað gerum við svo í frístundum hérna
á ísafirði, hvað gera börnin okkar? Nú
kannski einmitt það sama og í Reykjavík eða
annars staðar á landinu, við kúrum heima,
förum í göngutúra, kíkjum á bókasafnið, í
bíó eða í leikhús. Helsti munurinn er sá að
hér er auðveldara að stunda fleiri en eitt á-
hugamál því allar vegalengdir eru svo
stuttar! Það er líka styttra að komast út í fjöl-
breytta náttúruna og bara það að skreppa í
berjamó kallar ekki á meira en 10 mínútna
akstur ef maður er lengst niðri í bæ.
Sonur okkar er nú bara tveggja ára svo
hann er ekki farinn að stunda menningarlífið
af neinni áfergju ennþá en við höfum þó far-
ið nokkrar ferðir á bókasafnið og setið í
barnahorninu og tekið fjöldann allan af
harðspjaldabókum að láni. Nú hillir undir
opnunina á stækkuðu bókasafni í Gamla
sjúkrahúsínu og það mun örugglega auka
framboð og þjónustu á þeim bænum.
Síðan stundar fjölskyldan skíði, prinsinn
situr glaðbeittur í bakpoka á bakinu á pabba
sínum, sennilega er svona ár í það að hann
fái að prófa sjálfur. Á Ísafirðí kunna allir á
skíði, eða að minnsta kosti næstum allir. Það
er skíðadagur í grunnskólanum og þá fara
ALLIR upp á skíðasvæði, sumir renna sér
auðvitað á þotum en hvort sem það eru þeir
eða hinir sem kunna vel á skíði þá er það ein-
hvern veginn stemmingin sem skapast í
kringum daginn, það er svo gaman að vera
saman úti að sprella. Sama stemming skilar
sér ekki síður á skíðaviku um páskana þegar
ömmur og afar, ungbörn í vögnum og allir
þar á milli skella sér á Dalinn og skemmta sér
saman, renna sér eða sitja tímunum saman í
brekkunum og spjalla við þá sem leið eiga
hjá. Borða nestið í brekkunni, hlusta á hljóm-
sveitina spila víð skíðaskálann, æða eftir
fljúgandi karamellum og flissa að görpum
sem sýna gamla takta og nýja. Þeir sem einu
sinni hafa mætt á skíðaviku verða „húkkt"
og koma aftur og aftur.
Á fsafirði er eins og kannski margir vita
mjög öflugt tónlistarlíf og það er ekki síst
frábærum tónlistarskólum að þakka en þar
stunda nokkur hundruð manns nám. Skól-
arnir á ísafirði eru tveir, Tónlistarskóli fsa-