Skessuhorn - 07.07.2021, Síða 18

MIðVIKudAGuR 7. júlÍ 202118
Catherine Soffía Guðnadóttir er
fædd framkvæmdaárið mikla hér
á Vesturlandi, en árið 1998 var til
dæmis umferðinni hleypt í gegnum
Hvalfjarðargöng. Nokkurra vikna
gömul var hún farþegi í barnavagni
sem móðir hennar ók þegar gríð-
arstór hópur fólks gekk í gegnum
göngin 11. júlí það sumar. Cather-
ine ólst upp á Akranesi og býr þar
enn. Í barnaskóla naut hún þess að
hafa myndlistarkennarana Bjarna
Þór Bjarnason og Hrönn Eggerts-
dóttur. Segir þau hafa glætt neist-
ann fyrir að teikna og skapa. „Ég
var náttúrlega að teikna á skóla-
borðin, en líka í stílabækur reynd-
ar.“ Í framhaldsskóla var svo eng-
in áhersla á listgreinar og einbeitti
hún sér að tungumálanámi. Fyr-
ir tilviljun kynntist hún svo dýr-
finnu Torfadóttur gullsmið og fór
að vinna hjá henni í búðinni síð-
asta haust. Segir dýrfinnu hafa
hvatt sig til dáða í myndlistinni og
nú hefur hún fengið inni í Mynd-
listarskólanum í Reykjavík. Einn-
ig tók Catherine þátt í samkeppni
um mynd framan á blað Hinsegin
daga sem kemur út í byrjun ágúst,
nokkru fyrir Gleðigönguna. Í við-
tali við blaðamann segir Catherine
að samkomutakmarkanir á tímum
Covid-19 hafi gefið henni kærkom-
ið tækifæri til að finna sig sjálfa.
Gagnstætt mörgum þakkar hún
fyrir þetta tímabil því þá segist hún
hafa fundið sjálfa sig.
Að lifa af listinni
„Ég kynntist dýrfinnu gullsmið á
Vökudögum síðasta haust og fór í
framhaldinu að hjálpa henni í búð-
inni við Merkigerði 18. Ég var á
tungumálabraut í FVA. Þótt að ég
sé tvítyngd lagði ég alltaf áherslu á
að hafa íslenskuna sem fyrsta mál.
Bætti svo við námi í ensku, dönsku,
þýsku og spænsku þegar ég var í
fjölbraut. Á heimilinu var töluð
enska þegar ég var að alast upp.
Það þýddi því ekkert fyrir konurnar
á leikskólanum að tala ensku ef þær
vildu ekki að börnin skildu. Eins og
til dæmis þegar þær voru að tala um
að það yrði boðið upp á „ice cream“
eftir matinn. Þá skildi ég það nátt-
úrulega vel og leyndarmálið var
ekki lengur leyndarmál. Ég varð
svo stúdent frá FVA árið 2017 og
var í tvö ár eftir það í vinnu svona
á meðan ég var að taka ákvörð-
un um hvað ég ætlaði í lífinu. um
tíma var ég að hugsa um að fara að
læra geislafræði, en hef nú kom-
ist að raun um að það hefði verið
afar slæm hugmynd fyrir mig að
læra eitthvað sem ég hef ekki raun-
verulegan áhuga á. Ég sé mig ekki
í vinnu á rannsóknarstofu. Það var
svo fyrir hvatningu dýrfinnu að ég
fékk inni í Myndlistarskóla Reykja-
víkur þar sem ég byrja í haust.“
Catherine segir að fram undir þetta
hafi hún verið búin að sannfæra
sjálfa sig um að það væri ekki hægt
að læra myndlist til að geta lifað af
henni. Segir það reyndar algengt
viðhorf enn í dag. „En auðvitað er
það ekki þannig. Nú veit ég um fullt
af hæfileikaríku fólki sem starfar við
myndlist og hefur alveg í sig og á.
Sumir jafnvel eru að gera það gott.
Að lifa af listinni snýst um að skapa
sér sérstöðu, rétt eins og hún dýr-
finna hefur gert, Bjarni Þór, Hrönn
og margir fleiri sem ég þekki.“
Verðlaunamynd
Catherine sækir nú sumarnámskeið
í keramik í Reykjavík, alla morgna
og til klukkan tvö, en mætir svo á
vaktina síðdegis í búðinni. „Ég er
að prófa mig áfram í myndlistinni,
er núna að kynna mér keramik og
síðar í sumar fer ég til Ítalíu til að
kynnast marmaralistinni. Mest hef
ég verið að teikna en var líka far-
in að mála þegar ég sá á Instagram
auglýsta samkeppni um að mála
mynd til að prýða forsíðu blaðs sem
gefið verður út fyrir Hinsegin daga.
Það bárust 32 myndir í keppnina og
ég var svo heppin að mín var val-
in. Ég er ótrúlega stolt af þessari
mynd. Til að ákveða hvernig hún
yrði fór ég á Skólavörðustíginn
með mömmu, tók ljósmyndir og
þurfti að drífa mig heim að mála því
þá voru bara tveir dagar í að þyrfti
að skila myndinni inn í keppnina.“
What I wish I knew
when I was younger
„Á verðlaunamyndinni eru allir fán-
ar Hinsegin daga, en það er sitthver
fáninn eftir kynhneigð. Á myndinni
er kona að leiða barn niður Skóla-
vörðustíginn. Titill myndarinn-
ar er: „What I wish I knew when
I was younger,“ sem gæti útleggst;
„það sem ég hefði viljað vitað fyrr.“
Þetta á að vera eldri ég og yngri ég.
Sú eldri er að fræða þá yngri um
það sem hún hefur komist að í líf-
inu, leiðbeina henni. Myndin lýsir
þroskaferli mínu. Yngri er þröng-
sýn varðandi til dæmis kynhneigð
sína og talar jafnvel um lesbíur og
homma á niðrandi hátt. Í samko-
mubanninu vegna Covid-19 fór ég
að kynnast ólíkum hópum í gegn-
um netið og samfélagsmiðla. Fór
þá að átta mig á ýmsu sem ég hefði
viljað vita þegar ég var yngri. Ég
átti í rosalegum vandræðum með
að ræða þessi mál og var í raun-
inni andlega veik um tíma. Ef ég
gæti farið aftur í tímann um mörg
ár vildi ég geta sagt yngri mér að
ólík kynhneigð sé jafn sjálfsagt mál
og að vera gagnkynhneigður. Mér
finnst samfélagið og ekki síst skól-
arnir vera lokaðir gagnvart fræðslu
um þetta. Það vantar því meiri
fræðslu í skólana og ég hefði kosið
að í mínu nærsamfélagi hefði um-
ræðan verið opnari, ekki bara fyr-
ir mig, heldur fyrir alla sem eru
kannski lokaðir af með hugrenn-
ingar sínar, langanir og þrár, fastir
í einhvers konar vítahring.“
Eftir að Catherine áttaði sig bet-
ur á sínum málum segir hún lífið
allt vera svo miklu auðveldara. „Ég
hef aldrei áður verið á jafn góðum
stað og ég er núna. Áður var ég
um tíma búin að missa sköpunar-
gleðina, var veik eins og ég sagði
áðan. Nú líður mér vel í mínu eigin
skinni og finnst lífið brosa við mér.
Það hjálpaði mér rosalega mikið
að taka þátt í að gera þessa forsíðu
á blað Hinsegin daga. Þá reynd-
ist mér einnig auðveldara að taka
inntökupróf í skólann. Ég var ekki
lengur á botninum eins og mér leið
sjálfri þegar ég fann mig ekki.“
Listin þarf ekki að vera
áhugamál eingöngu
Þannig segir Catherine að kóvid-
ástandið hafi verið henni blessun.
„Samkomutakmarkanir voru mín
blessun, þótt ég viti að þær hafi
reynst mörgum erfiðar. Á þessum
tíma fann ég tíma með sjálfri mér.
Var ein á netinu og í samskiptum
við fólk þar. Fór að pæla í ýmsum
hlutum, lesa mig til og komst að
raun um að eigin óhamingja fæl-
ist í þessari þöggun sem almennt
er um kynhneigð fólks í samfé-
laginu. Á þessum tíma var ég líka
farin að vinna hjá dídí hér á gull-
smíðaverkstæðinu hennar og hún
sannfærði mig um að sækja um
að komast í listnám og láta ekkert
stoppa mig. Hún sagði einfaldlega
við mig: „Nei, þú ferð ekki að læra
geislafræði, þú ert listakona og átt
að stefna þangað. Getur vel lifað af
listinni.“ dýrfinna var svo sannfær-
andi að það var ekki annað hægt en
að trúa henni. listin þarf ekki að
vera einungis áhugamál, heldur at-
vinna um leið.“
Næg verkefni
framundan
Aðspurð segir Catherine að nafn
hennar sé ættað frá ömmu henn-
ar og langömmu í Bretlandi. Til
að fá nafnið samþykkt hér á landi
fyrir mannanafnanefnd var foreldr-
um hennar gert að bæta við einu ís-
lensku nafni. Þá hafi Soffíu nafn-
ið bæst við. „Það var ekki flók-
ið. Soffía Þórðardóttir ljósmóð-
ir er mikil vinkona ömmu minnar
og mömmu og nafn hennar fékk að
fljóta með.“
Catherine segir að listagenin hafi
hún fengið frá móður sinni Marie
Ann Butler. „Mamma hefur allt-
af verið skapandi, elskar til dæmis
að skreyta fyrir veislur. Hún lærði
það af föður sínum þegar hún var
að alast upp úti í Englandi. Pabbi
minn, Guðni Haraldsson, er ekki
þarna, hann er bara góður í svo
mörgu öðru í staðinn,“ segir Cath-
erine og hlær. Systkinin eru fjögur,
en Catherine er önnur í röðinni,
elst þriggja alsystkina.
Aðspurð um næstu skref í lífinu
segir Catherine að dagskráin fram-
undan sé þétt. Hún vinnur í búð-
inni hjá dýrfinnu síðdegis og stefni
svo á þátttöku í Hinsegin dögum,
enda hafi hún fengið í verðlaun fyr-
ir myndina frímiða á alla viðburði
og peningagjöf að auki. „Svo dag-
inn eftir Gleðigönguna, sem er 7.
ágúst, stíg ég upp í flugvél og flýg til
Ítalíu á námskeið í marmarahögg-
list. Byrja svo í Myndlistarskóla
Reykjavíkur í haust. Þetta nám er
fyrst og fremst fornám sem gefur
svo möguleika á að sækja um nám
hvar sem er í heiminum. Nú fer ég
að safna teikningum og myndum í
möppu. Kannski verð ég svo í fram-
tíðinni listakona á Ítalíu, eða bara
hvar sem er í heiminum, þar sem er
gott að vera, njóta og skapa,“ seg-
ir Catherine Soffía Guðnadóttir að
endingu.
mm
; „What I wish I knew when I was
younger.“
Vann til verðlauna fyrir myndina „What I wish I knew when I was younger“
Listin þarf ekki að vera eingöngu áhugamál
Catherine Soffía Guðnadóttir í versluninni hjá Dýrfinnu Torfadóttur.
Hér er listakonan með frummyndina sem vann til verðlauna.