Morgunblaðið - 16.02.2021, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. FEBRÚAR 2021
✝ Ingólfur GarðarÞórarinsson
fæddist í Hrauni í
Keldudal í Dýrafirði
hinn 31. mars 1933.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu Hrafn-
istu í Hafnarfirði 7.
febrúar 2021. For-
eldrar hans voru hjón-
in Þórarinn Ágúst
Vagnsson, f. á Hall-
steinsnesi í Gufudals-
hreppi 1893, d. 1976, og Sigríður
Guðrún Mikaelsdóttir, f. á Móum í
Keldudal 1893, d. 1971. Systkini
Ingólfs eru Unnur, f. 1919 d. 2003;
Jóhann, f. 1920, d. 1920; Valde-
mar, f. 1921, d. 2003; Pétur Krist-
inn, f. 1922, d. 1999; Aðalheiður
Guðmunda, f. 1923, d. 1999; Elías
Mikael Vagn, f. 1926, d. 1988; Vil-
borg Jórunn, f. 1928, d. 1988; tví-
burar: Rafn, f. 1929, og andvana
fæddur drengur og Kristján Rafn
Vignir, f. 6. maí 1931, d. 2007.
Ingólfur ólst upp í Hrauni í
Keldudal og vann þar við hefð-
bundin sveitastörf. Ingólfur var
m.a. í námi í Reykholti, MR og
lýðháskóla í Noregi. Hann var
kennari á Drangsnesi og
Hvammstanga. Hann var skóla-
stjóri á Bíldudal og á heimavist-
arskólanum í Örlygshöfn í Pat-
reksfirði. Hann var líka kennari í
Grundarfirði, síðan einn vetur
skólastjóri á Bíldudal. Eftir það
liggur leið hans á sjóinn sem mat-
sveinn á kaupskipum og fiskiskip-
um. Einnig starfaði hann við fisk-
vinnslu í landi við flökun og harð-
fiskverkun hjá Hjálmari Gunnars-
syni á Grundarfirði. Síðustu
áratugina vann hann sem deild-
arstjóri hjá Ríkisskattstjóranum í
Hafnarfirði við innleiðingu á
staðgreiðslukerfinu. Nokkur sum-
ur reri hann á báti sínum, Ugga,
sem Elli bróðir hans smíðaði fyrir
hann á handfæri og grásleppu.
Útförin fer fram frá Víðistaða-
kirkju í dag, 16. febrúar 2021,
klukkan 13. Streymt verður frá
útför:
https://youtu.be/WUQQir-tKLg
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Árið 1964
kvæntist Ingólfur
Auðbjörgu S.R.
Árnadóttur frá
Bræðraminni á
Bíldudal. Þau
bjuggu lengst af í
Grundarfirði en
fluttu síðan til
Hafnarfjarðar. Þau
slitu samvistum.
Þau eignuðust þrjú
börn saman: 1)
Arnór, f. 1965, kona hans er Þór-
unn Elísabet Ásgeirsdóttir, f. 1967,
og eiga þau þrjú börn saman. 2)
Matthildur, f. 1967, eiginmaður
hennar er Jón Þór Jósepsson, f.
1965, þau eiga þrjár dætur saman
og þrjú barnabörn. 3) Atli Már, f.
1974, hann á þrjú börn. Ingólfur
átti fyrir einn son, Rögnvald, f.
1953, kona hans er Jörgína Ólafs-
dóttir, f. 1955, þau eiga saman
þrjár dætur, fyrir átti Jörgína einn
son, þau eiga níu barnabörn.
Stundum er sagt að börn séu
misjafnlega heppin með foreldra,
það sama er reyndar sagt um for-
eldra með börnin sín. Ég var
heppinn með pabba minn. Pabbi
andaðist eftir nokkuð langa bar-
áttu við krabbamein. Pabbi var
tilbúinn til að fara og ræddi um
það vikurnar fyrir andlátið að nú
væri gott að einhver annar gæti
farið að flytja inn í herbergið
hans á Hrafnistu. Pabbi var ljóð-
elskur, bókamaður, hagyrðingur
sem kunni einna best við sig í
stólnum sínum með góða bók.
Hann elskaði líka náttúruna og
var hennar barn. Alla tíð talaði
hann mikið um Dýrafjörðinn
sinn, en líka Grundarfjörðinn þar
sem hann bjó líka lengi. Hann fór
í berjaferðir á haustin og eltist
við aðalbláberin, með nesti, oftast
einn og elskaði kyrrðina. Mamma
og pabbi fluttu í Hafnarfjörð
1988 og pabbi varð deildarstjóri
hjá Skattstofu Reykjaness. Þar
eignaðist pabbi marga góða vini,
ekki bara starfsfélaga heldur líka
fólkið sem kom til hans vegna
vinnunnar. Hann vildi spjalla,
vita hvaða fólk þetta væri, hvað
það gerði og hvernig það lifði.
Hann var umfram allt afar mann-
legur hann pabbi. Tilfinninga-
vera sem átti það til að yrkja
mest um sársauka, trega og
daprar stundir. Pabbi var vana-
fastur maður. Alltaf gekk hann til
vinnunnar frá Miðvangi 92 niður
á Suðurgötu á skattstofuna, sömu
leiðina á sama tíma og kom aldrei
of seint. Hann fór í sund í Sund-
höll Hafnarfjarðar og svo síðar í
Suðurbæjarlaugina á ákveðnum
dögum á ákveðnum tímum.
Pabba mætti stundum með heitt
súkkulaði og vöfflur eða pönnu-
kökur og gaf starfsfólkinu. Eftir
að pabbi flutti einn á Hjallabraut
3 var íbúðin þar þrifin á sunnu-
dagsmorgnum. Hann hlustaði á
útvarpsmessuna á meðan hann
straujaði fötin, vasaklútana líka.
Hafragrautur var eldaður flesta
morgna. Fiskur var keyptur hjá
Gústa fisksala, hvergi annars
staðar. Eins og aðrir góðir Vest-
firðingar þá borðaði pabbi þjóð-
legan íslenskan mat. Siginn fisk,
skötu, nýjan og reyktan rauð-
maga, gellur, kinnar, svið, nauta-
tungu og bara allt þetta sem nú-
tímamaðurinn setur
spurningarmerki við. Pabbi var
minnsti efnishyggjumaður sem
ég hef nokkurn tíma þekkt. Hann
var alltaf fínn til fara, skeggið
snyrt eða hann vel rakaður og
fötin pressuð. En hlutir voru til
lífstíðar ef pabbi eignaðist þá.
Það var ekki til í hans bókum að
kaupa nýja hluti eða föt, bara af
því að tískan hafði breyst. Pabbi
var heiðarlegur og ljúfur maður.
Hann flutti mér aldrei lífsreglur í
predikunarstíl. Einu sinni sagði
hann þó við mig að ég ætti alltaf
að vera góður við dýr og þeim
sem væru ekki góðir við dýr ætti
maður ekki að treysta. Hann var
undir niðri stoltur maður þó aldr-
ei hældi hann sjálfum sér. Hann á
stóran þátt í því hver ég er og
hvernig ég horfi á lífið. Hann var
ekki fullkominn í sínu lífi frekar
en nokkur annar. En sem pabbi
var hann maður sem alltaf var
hægt að leita til, hann var til stað-
ar. Hann skilaði frá sér lífsvið-
horfi um nægjusemi, virðingu
fyrir mönnum, dýrum og náttúru
og því að flest í lífinu skiptir
meira máli en efnisleg verðmæti.
Takk fyrir allt, pabbi.
Atli Már Ingólfsson.
Það var í desember 2013 sem
ég hitti Ingólf í fyrsta sinn. Hann
sat í rauðum hægindastól við
gluggann í eldhúsinu hjá Atla og
það var verið að ræða jólin. Segir
hann þá brattur að þetta yrðu
örugglega hans síðustu jól!
Spá hans gekk ekki eftir og ég
var svo heppin að fá að kynnast
honum betur eftir þennan dag í
desember. Ingólfur og Atli áttu
einstaklega fallegt samband.
Samband fullt af ást og hlýju,
vináttu og virðingu. Það var dýr-
mætt að fá að kynnast þessu
sambandi föður og sonar.
Ingólfur var rólyndismaður,
hann gat verið viðkvæmur og
hörundsár sem rímaði vel við
ljúfan og næman mann. Hann var
barngóður og þótti afskaplega
vænt um öll barnabörnin sín, lítil
og stór. Ekki síður átti hann fal-
legt samband við dýr en mér er
minnisstætt þegar hann átti það
til að fara út á svalir heima hjá
sér til að gefa gæsunum brauð,
nágrönnum sínum til mikils ama
þar sem allt grasið var útbíað í
gæsaskít eftir þessar heimsóknir.
Þá átti hann alveg einstaka teng-
ingu við fóstra sinn og vin, hund-
inn Rjóma, sem hann annaðist
um tíma þegar við vorum nýbúin
að fá hann inn á heimilið og dekr-
aði hann svo og spillti með lifr-
arpylsu og öðru góðgæti allar
götur síðar.
Sumarið 2016 átti ég margar
góðar stundir með Ingólfi en þá
var ég í fæðingarorlofi og við
mæðgur fórum gjarnan til hans í
göngutúr og komum við í bakarí-
inu á leiðinni. Hann þreyttist
ekki á að tala um gamla tíma, allt
frá bernskunni, hundinn Sallý og
ástina sem hann hafði fengið að
kynnast á lífsleiðinni.
Ég hugsa til Ingólfs með virð-
ingu og þakklæti í huga. Hann
skilur fallega við og hefur nú
fengið hvíldina.
Elsku Atli, Addó, Matta og
Röggi, minningin um góðan
mann lifir.
Þegar húmar og hallar að degi
heimur hverfur og eilífðin rís.
Sjáumst aftur á sólfögrum ströndum
þar sem sælan er ástvinum vís.
(G.H.)
Arna Pálsdóttir.
Afabæn
Algóði Jesús auk þú mér
auðnu lífs á jörðu hér.
Upprisa þín var eilíft hnoss,
ó, að þú skyldir deyja á kross.
Misgerðir vorar þú meðgekkst víst,
máttur þinn, Drottinn, um það snýst.
Blessa þú, Drottinn, börnin mín,
blessuð sé ávallt höndin þín.
– Fyrirgef mér öll feigðarspor,
farsæl sé trú og eilíft vor.
Alvaldur Guð mér auðnu veit,
efl mína bæn og fyrirheit.
Viska mín öll er veik og myrk
veittu mér betri sálarstyrk,
vakandi láttu vilja minn,
vaxa í trú á kraftinn þinn.
Þegar að hinstu ferð ég fer
fylgja láttu þinn engil mér.
(I.Þ.)
Guð blessi þig afi minn.
Sunneva Jónsdóttir.
Ingólfur
Þórarinsson
✝ Ásta HeiðurTómasdóttir
fæddist á Blönduósi
12. janúar 1935. Hún
lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 9. febr-
úar 2021.
Foreldrar hennar
voru hjónin Tómas
Ragnar Jónsson,
skrifstofumaður á
Blönduósi, f. 8. júlí
1903, d. 10. maí
1986, og kona hans Ingibjörg
Vilhjálmsdóttir húsmóðir, frá
Bakka i Svarfaðardal, f. 23.
október 1903, d. 24. nóvember
1969. Systkini Ástu: Kristín
Bergmann, f. 12. ágúst 1926, d.
1. ágúst 2015; Nanna, f. 9. ágúst
1932, d. 25. Júlí 2013; Ragnar
Ingi, f. 8. september 1946, d. 18.
nóvember 2009.
Ásta giftist 19. febrúar 1956
júní 2016. Haraldur Sævar, f.
10. apríl 1986, sambýliskona
Charlotte Kjeldmark f. 26. jan-
úar 1991. 2) Tómas Kristjón, f.
26. maí 1961, d. 31. desember
2015. Börn hans eru Ásta Heið-
ur, f. 6. júní 1992, sambýlis-
maður Michael Dowell, f. 31.
október 1990, og Daníel Arnar,
f. 3. júní 1994. Móðir þeirra er
Sesselja Margrét Pálsdóttir f.
12. janúar 1962.
Ásta Heiður Tómasdóttir
nam við Barnaskóla Blönduóss
og unglingaskóla þar og síðan á
Húsmæðraskólanum á Stað-
arfelli í Dölum veturinn 1952-
1953. Hún vann samanlagt á
Landsíma Íslands á Blönduósi í
tæp fjögur ár. Ásta flutti til
Reykjavíkur á tvítugsafmælis-
daginn 12. janúar 1955 og varð
fyrsta og eina símastúlkan á
Landspítalanum í rúmt ár. Ásta
Heiður starfaði frá 13. mars
1972 til nóvember 1991 á Vísi
og DV við móttöku og síma-
þjónustu.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskirkju 16. febrúar 2021
klukkan 15.
Róberti Arnari
Kristjónssyni
framreiðslu-
manni, f. 20. októ-
ber 1933 í Reykja-
vík, d. 22.
desember 1973.
Foreldrar hans
voru Kristjón
Kristjánsson, f. 6.
maí 1900, d. 17.
apríl 1962, og Sól-
veig Larsen Krist-
jánsson, f. 28. apríl 1906, d. 30.
janúar 1977. Börn Ástu og Ró-
berts eru: 1) Linda Guðný, f. 14.
maí 1956, eiginmaður Kjartan
Heiðar Haraldsson, f. 1. júní
1954. Synir þeirra eru Róbert
Arnar, f. 25. desember 1980,
sambýliskona Trine Rasmussen
f. 8. apríl 1984. Synir Róberts og
Trine eru Theo Søren, f. 28. jan-
úar 2014, og Ollie Kjartan, f. 16.
Þá er lífsleið þinni lokið í
þessum heimi, elsku mamma.
Oft var hún erfið og þyrnum
stráð en alltaf komstu á leið-
arenda. Þú varst ekki heilsu-
hraust og margt var þér erf-
iðara en flestum en með
þrautseigju, einurð, samvisku-
semi og heiðarleika í veganesti
frá foreldrum þínum fluttir þú á
tvítugsafmælinu úr föðurhúsum.
Þrisvar sinnum hefur heimur
þinn hrunið og þú alltaf staðið
upp aftur. „Erfiðleikar eru til
að byggja upp, ekki brjóta nið-
ur,“ sögðuð þið pabbi. 38 ára
missir þú pabba, ástvin þinn og
lífsförunaut. Þú varst hjá hon-
um öllum stundum í veikindum
hans. Þú laukst við hálfklárað
raðhús og komst okkur Tomma
á legg. Og þetta gerðir þú á
símastúlkulaununum þínum. Þú
varst alltaf útsjónarsöm og
nægjusöm.
Það var mikið áfall fyrir þig
þegar ég flutti til Danmerkur.
„Ég missti einkadóttur mína til
Danmerkur,“ sagðir þú, þér
fannst fjarlægðin svo mikil. En
aftur lagaðir þú og ég okkur að
aðstæðum með heimsóknum
fram og til baka og mörgum og
löngum símtölum. En oft sagðir
þú þó: „Ó ég sakna þess svo að
geta ekki farið með þér í búðir.“
Síðustu árin hrakaði heilsu
þinni en með hjálp Tomma
bróður gastu búið í eigin íbúð.
Tommi var þér svo góður,
ótaldar læknaferðir og hjálp
með dagleg störf þrátt fyrir
eigin heilsubrest. Ekki má held-
ur gleyma daglegum símasam-
tölum, alltaf klukkan 13:00, og
þá var talað um daginn og veg-
inn. Ekki gerði ég mér grein
fyrir hve mikið hann hjálpaði
þér eða hve veikur hann var,
því aldrei nefndi hann það einu
orði og tók örlögum sínum af
auðmýkt og sömu þrautseigju
og þú. Ég náði aldrei að þakka
þér fyrir Tommi minn en það
geri ég nú. 2015 varð Tommi
bráðkvaddur heima hjá þér,
þegar hann var að búa til
veislumat fyrir ykkur á gaml-
ársdag. Það áfall komst þú aldr-
ei yfir. En þrátt fyrir sorg okk-
ar héldum við áfram, þú og ég.
Nú var það ég sem hringdi á
hverjum degi, hvar sem ég var í
heiminum. Voru þessi samtöl
okkar dýrmæt.
Síðustu tveir mánuðir hafa
verið mér dýrmætir, þar sem
ég og Kjartan gátum verið með
þér og enn sýndir þú þraut-
seigju allt fram á síðustu
stundu. Núna er ég svo glöð,
því nú veit ég að þú ert komin
heim til pabba og Tomma.
Mig langar til að gera orð afa
míns, Tómasar R. Jónssonar, að
mínum í þessum tveimur erind-
um;
Tíminn deyfir sviða í sárum,
sól þerrar tár af kinn.
Dapur við gröf þína drúpi ég höfði,
hjá Drottni er andi þinn.
Til himins sendi ég hljóðar þakkir,
og hjartans kveðju til þín.
Blessi þig Guð um eilífð alla
ástkæra vina mín.
Þá ég að síðustu landfestar leysi
og legg upp í hinztu för.
Á ströndinni nýju í stjarnanna skini
þú stendur, með bros á vör.
Og bendir mér leið til landsins helga
í ljósvakans heiða geim.
Með blik í augum þú breiðir út
faðminn,
og býður mig velkomin heim
Linda Guðný Róberts-
dóttir og Kjartan
Heiðar Haraldsson.
Ásta Heiður
Tómasdóttir
Heittelskuð eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
HAFDÍS ENGILBERTSDÓTTIR,
Hólmvaði 62, Reykjavík,
sem lést á heimili sínu 3. febrúar, verður
jarðsungin í Áskirkju föstudaginn
19. febrúar klukkan 15.
Vegna aðstæðna verða aðeins nánustu ættingjar og vinir, sem
haft hefur verið samband við, í kirkjunni.
Blóm og kransar afþökkuð, þeim sem vilja minnast Hafdísar
geta fært Minningarsjóði Líknardeildar og HERU gjöf.
Streymt verður frá útförinni á www.promynd.is/hafdis
Baldvin H. Steindórsson
Tinna Björk Baldvinsdóttir Þórður Birgir Bogason
Ívar Baldvinsson Lísa Lind Björnsdóttir
Fannar Baldvinsson Snædís Sif Benediktsdóttir
og barnabörn
Elskulegur sonur minn, bróðir mágur
og frændi,
KORMÁKUR JÓNSSON
húsasmiður,
Hólavegi 2, Laugum,
lést á sjúkrahúsinu á Akureyri föstudaginn
12. febrúar. Jarðsett verður frá
Einarsstaðakirkju í Reykjadal sunnudaginn 28. febrúar klukkan
14 að viðstöddum ættingjum og vinum.
Athöfninni verður streymt.
Áslaug Kristjánsdóttir
Ólöf S. Valdimarsdóttir
Valtýr Sigurbjarnarson
Narfi Björgvinsson Hanna Hauksdóttir
Teitur Björgvinsson Theódóra Kristjánsdóttir
Grímur Vilhjálmsson
Hreinn Vilhjálmsson
Vilhjálmur Grímsson
Guðný I. Grímsdóttir
og aðrir aðstandendur
Ástkær eiginkona mín, móðir og amma,
BIRNA GUÐRÚN JÓHANNSDÓTTIR,
Reyrengi 33,
lést á heimili sínu sunnudaginn 14. febrúar.
Útför auglýst síðar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sigurður Rúnar og Róbert Örn
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar, sonur,
bróðir og mágur,
JÓN ÓLAFUR SKARPHÉÐINSSON
prófessor,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
fimmtudaginn 11. febrúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Landvernd, Votlendissjóð
eða önnur félög sem standa að uppgræðslu landsins eða
endurheimt votlendis.
Hólmfríður Jónsdóttir
Una Björk Jónsdóttir
Ása Karen Jónsdóttir
Halla Oddný Jónsdóttir
Friðgeir B. Skarphéðinsson Sigrún Rafnsdóttir
Karl Skarphéðinsson Sara Gylfadóttir
Hjálmar Skarphéðinsson Elín Ólafsdóttir
Óskar B. Skarphéðinsson Dóra Bergrún Ólafsdóttir