Morgunblaðið - 22.03.2021, Page 18

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 22. MARS 2021
✝
Anna María El-
ísabet fæddist
á Stóra-Hrauni í
Kolbeins-
staðahreppi 10.
júní 1927. Hún lést
10. mars 2021 á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir.
Elsa, eins og hún
var alltaf kölluð,
var dóttir Rósu
Lárusdóttur frá
Breiðabólsstað á Skógarströnd,
f. 3. febrúar 1904, d. 17. mars
1987, og Þórarins Árnasonar
frá Stóra-Hrauni, f. 8. ágúst
1898, d. 8.ágúst 1990.
Systur Elsu eru: Kristín Guð-
ríður, f. 1922, látin, Lára Arn-
björg, f. 1924, látin, Anna María
Elísabet, f. 1926, dó ung, Elín, f.
4.11. 1929, dó ung, Inga Erna, f.
31.10. 1930, dó ung, Elín, f. 2.2.
1932 látin, Inga Erna, f. 8.11.
1933, og Gyða f. 28.4. 1935.
Þann 28. október 1949 giftist
Elsa Stefáni Ólafi Gíslasyni, f.
9. júní 1927, d. 23. október
2019. Foreldrar Stefáns voru
f. 1980, þau eiga þrjár dætur.
Stefán Örn, f. 1987, maki Erna
Arnardóttir, f. 1989, þau eiga
eina dóttur. 4) Erna viðskipta-
fræðingur, f. 30.3. 1962, gift
Axel Skúlasyni, f. 1960. Dætur
þeirra eru Anna María, f. 1988,
gift Atla Steini Valgarðssyni, f.
1988, og eiga þau tvö börn,
Karen, f. 1990, gift Margeiri
Stefánssyni, f. 1986, og eiga
þau tvö börn. Hlín, f. 1997,
maki Þórarinn Leví Trausta-
son, f. 1997.
Elsa ólst upp á Stóra-Hrauni
til 18 ára aldurs en þá flutti hún
með foreldrum sínum og yngri
systrum á Drangsnes. Þar ráku
foreldrar hennar matsölu í tvö
ár og starfaði Elsa þar. Hún var
tvítug þegar hún flutti suður
með foreldrum sínum og fékk
vinnu á Prjónastofu Ólafs. Eftir
að börnin fæddust var hún
heimavinnandi. Elsa tók virkan
þátt í störfum eiginmanns síns,
eins og rekstri Bílaleigunnar
Fals hf. og byggingarfram-
kvæmdum. Elsa var mikil
handavinnukona og eru ófá út-
saumsstykkin sem liggja eftir
hana.
Útför Elísabetar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 22.
mars 2021. Sökum aðstæðna
verða aðeins nánustu ættingjar
og vinir viðstaddir.
Guðborg Ingi-
mundardóttir frá
Staðarhóli í
Saurbæ í Dala-
sýslu, húsmóðir, f.
20. desember 1896,
d. 21. ágúst 1931,
og Gísli Jónsson
frá Galtavík, bóndi,
f. 3. mars 1895, d.
27. nóvember 1929.
Börn Stefáns og
Elsu eru: 1) Þór-
arinn Örn, f. 14.2. 1950, fv.
bankastarfmaður, giftur Piyu
Damalee, f. 1972. Börn þeirra
eru Árni, f. 1993, Stefán, f.
1999, og Sonja, f. 2002. 2) Gísli,
f. 10.1. 1952, dagskrárstjóri,
kvæntur Huldu Arndísi Jóhann-
esdóttur, f. 1959. Börn þeirra
eru Guðrún, f. 1980, gift Dennis
Erixon, f. 1982, og Elísabet, f.
1984. 3) Rósa, fv. skrifststm., f.
31.7. 1953, gift Óskari Svein-
birni Jóhannessyni, f. 1954.
Börn þeirra eru Elsa, f. 1976,
gift Birgi Jónssyni, f. 1970, eiga
þau tvö börn. Eva Sigrún, f.
1981, maki Einar Kristjánsson,
Elsku amma Elsa,
það er margt sem fer í gegnum
hugann þegar ég hugsa til þín.
Þegar ég hugsa til þín og afa. Þið
voruð eitt í mínum huga og þannig
leyfi ég því að vera, huggun harmi
gegn að þið séuð nú saman aftur.
Minningarnar eru svo góðar og
svo margar. Ég rifjaði upp margar
af mínum bestu minningum með
þér síðustu vikurnar og það sem
mátti hlæja að sumum þeirra. Ein
sú sem okkur fannst alltaf jafn
fyndin var þegar þú vildir ekki að
ég og Guðrún færum niður að hliði
fyrir vestan svo þú sagðir okkur að
það væri krókódíll í ánni og þegar
við heyrðum svo í kind jarma uppi
í hlíð þá vorum við nokkuð vissar
um að það væri krókódíllinn svo
við hlupum eins og fætur toguðu
aftur heim. Þar beiðst þú og veltist
um af hlátri. Ekki hlóstu minna
þegar þú lést mig skræla kartöflur
fyrir vestan í fyrsta skipti 12 ára.
Þar bakaðir þú líka bestu flatkök-
ur í heimi, bestu kleinurnar og vín-
arbrauðið góða. Fyrir vestan
kenndir þú mér líka að spila og
leggja kapal og þú varst alltaf til í
að spila við mann. Lengi fórum við
á hverjum laugardegi ýmist í
Húnabúð eða Breiðfirðingabúð að
spila félagsvist og aðra staði ef það
var í boði.
Þar til um síðustu áramót
bjuggum við fjölskyldan á Soga-
veginum þar sem þið afi áttuð
lengi heima. Það var alltaf eitthvað
svo notalegt að búa í húsinu ykkar
enda minningarnar margar. Þar
gafstu okkur suðusúkkulaði og
kaffi með til að dýfa í, og áttir allt-
af PK-tyggjó og súkkulaðirúsínur.
Ég fékk líka oft að gista hjá þér
þegar afi var að fljúga og maður
fékk aldrei nóg af því að skoða alla
skartgripina þína. Það er fyndið að
hugsa til þess að mér fannst alltaf
svo leiðinlegt þegar þú fékkst
gesti því þá fann ég að ég hafði
ekki óskipta athygli þína á meðan.
Það er ekki hægt að tala um
minningar nema minnast á Flór-
ída. Fyrir utan allar fjölskyldu-
ferðirnar okkar þangað yfir jól og
áramót erum við öll orðin ansi
heimavön í Dunedin þar sem þið
afi dvölduð löngum stundum á
meðan heilsan leyfði. Ég fór líka í
eitt skiptið ein með ykkur afa og
þegar þér var hætt að lítast á alla
bolina sem ég keypti mér var ég
farin að fela þá undir dýnunni
minni. Ég held að ég hafi samt
ekki átt þessi innkaupagen langt
að sækja amma, þér fannst
skemmtilegast að kaupa fínar
snyrtivörur næstum til þess eins
að fá gjöfina sem fylgdi með í
kaupbæti. Þú varst líka svo glæsi-
leg, alltaf vel til höfð, með nýlagt
hár, lakkaðar neglur og varalit.
Líklega í nýrri blússu líka. Ekki
furða að þú hafir verið kölluð
drottning til síðasta dags.
Amma, þú varst líka góð og ég
sagði þér að mér þótti svo vænt
um hvað þú varst dugleg að hafa
samband við mig þegar við misst-
um Helenu Ósk, til að athuga
hvernig við hefðum það.
Síðasta ár var erfitt, það var
erfitt að fá ekki að hitta þig eins og
vanalega, sérstaklega þar sem afi,
kletturinn þinn, var þá nýlega far-
inn. Þá kom iPadinn sér vel.
Elsku amma, söknuðurinn er
mikill en ég brosi vitandi af þér hjá
afa. Kysstu hann frá okkur.
Við sjáumst seinna amma mín.
Þín
Eva
Elsku mamma mín er látin.
Fyrirmyndin mín og höfuð ættar-
innar. Það verður skrýtið að geta
ekki hringt í hana til að fá ráð eða
fréttir. Mamma las Moggann á
morgnana og pabbi hlustaði á allar
fréttir. Ég gat alveg reitt mig á að
ef eitthvað mikilvægt væri að ger-
ast þá hringdi mamma um leið, t.d.
ef það var vont veður í vændum þá
mátti ég ekki fara út fyrir dyr og
stelpurnar alls ekki í skólann. Það
var stundum vandræðalegt því
veðurspáin gekk ekki alltaf eftir.
Það er eiginlega ekki hægt að
tala um mömmu án þess að tala
um pabba því svo náin voru þau.
Samband þeirra einkenndist af
ást, væntumþykju og virðingu.
Þau voru ekki bara foreldrar mínir
heldur einnig mínir bestu vinir.
Mamma var hörkudugleg, há-
vaxin, glæsileg og alltaf vel til
höfð. Á vorin voru allir veggir
gerðir hreinir með Handy Andy,
gardínur þvegnar og helst hús-
gögnum raðað upp á nýtt. Á haust-
in tók hún slátur, úrbeinaði, saltaði
í tunnu og setti í súr. Pabbi keypti
risa bakarofn í Ameríku þegar þau
fluttu í Hátúnið svo hún gæti bak-
að nógu mikið í einu. Hjá henni
voru matar- og kaffitímar á rétt-
um tíma og ekki má gleyma kvöld-
kaffinu. Þegar árin færðust yfir
var baksturinn samstarfverkefni
hjá mömmu og pabba. Aldrei var
sparað við okkur systkinin í mat
og berum við þess öll merki-
.Mamma var hins vegar alltaf
grönn og mikil skvísa.
Mamma hafði mjög gaman af
að spila, ólst upp við það í gamla
daga. Hún kenndi öllum barna-
börnunum, líka vinum þeirra, að
spila á spil. Hún spilaði bridge
með vinkonum í mörg ár og eru
margar góðar minningar tengdar
spilaklúbbunum. Hún var með
sérstakt spilaborð, spiladúk og
spilaservéttur allt í stíl. Seinni árin
stunduðum við mæðgur félagsvist
út um allan bæ. Mamma var oft
mjög heppin í spilum. Mér er sér-
staklega minnisstætt eitt skiptið
þegar við vorum að spila í Kópa-
vogi. Mamma vann nánast öll 24
spilin og endaði með 197 slagi.
Mamma var mikil handavinnu-
kona. Nú yljar manni að horfa á
gersemarnar sem eftir hana
liggja. Ef öllu væri raðað á einn
stað gæti maður ekki ímyndað sér
að nokkur manneskja hefði áorkað
öllum þessum listaverkum.
Mamma gerði mikið af krossgát-
um í gegnum tíðina og sagði að það
héldi minninu við. Hún virðist hafa
haft á réttu að standa, nema það
séu líka Stóra-Hrauns-genin. Alla
vega var hún með allt á hreinu
fram til hinstu stundar.
86 ára fékk hún sér iPad. Hún
opnaði Facebook svo hún gæti
fylgst með og talað við fjölskyld-
una, notaði Youtube og lagði kap-
al. Hún var alveg óhrædd við að
fikta. Pabba fannst oft nóg um og
spurði hvort hún ætlaði ekki að
reyna að klára frekar teppið sem
hún væri að sauma, frekar en að
hanga í þessari tölvu.
Mamma kvartaði aldrei og var
lagin við að gera gott úr öllu. Þetta
síðasta ár reyndi virkilega á. Ég
hafði miklar áhyggjur af henni því
hún var mikil félagsvera. Hún gaf
alltaf sama svarið, „ég hef það
svellandi fínt“ og bað mig að hafa
ekki áhyggjur af sér. Henni tókst
alltaf að hugga mig og hughreysta.
Nú eru mamma og pabbi saman
á ný og hafa það „svellandi fínt“ í
sumarlandinu.
Þín dóttir
Erna.
Amma var einstök kona sem
hefur alltaf verið stór hluti af mínu
lífi. Hún var afburðadugleg, um-
hyggjusöm og hjartahlý. Það var
alltaf svo gaman að vera í kringum
hana þar sem húmorinn hennar
fékk alla til að hlæja. Hjartað mitt
er uppfullt af þakklæti og ást til
ömmu. Ég hugga mig við allar
þær dýrmætu minningar um ynd-
islegu ömmu mína sem mér þótti
svo einstaklega vænt um.
Fyrstu minningar mínar um
ömmu eru af Sléttuveginum en
þar bjuggu amma og afi frá því ég
var þriggja ára gömul. Á heimili
ömmu og afa var alltaf svo gott að
vera, bæði hlýtt og notalegt. Þegar
ég lít til baka er ilmurinn af nýbök-
uðu bakkelsi ömmu mér einstak-
lega minnisstæður. Allt sem hún
hafði fram að færa var svo ómót-
stæðilega gott, hvort sem það var
nýbakaðar flatkökur, vínabrauð
eða appelsínukakan hennar fræga.
Amma sat oft í stólnum sínum við
gluggann og var að sauma í en eft-
ir að hún fékk sér iPad eyddi hún
miklum tíma í honum. Það er mér
svo minnisstætt þegar við amma
horfðum saman á þættina með
Hemma Gunn og börnunum. Það
sem við gátum hlegið saman yfir
þessu, aftur og aftur.
Amma var svo mikil drottning í
alla staði. Amma dvaldi gjarnan í
Flórída og á unglingsárum mínum
fór hún oft fyrir mig í Forever 21
þar sem hún vissi alveg hvað væri í
nýjustu tísku. Þegar við amma
fórum saman í búðir vissi ég alltaf
hvar ég ætti að finna hana, þar
sem veskin voru. Þar gat hún sko
eytt tímanum. Þótt amma væri
komin í hjólastól stoppaði það
hana ekki frá því að fara í búðir.
Hún notaði rafskutlu og keyrði um
á fleygiferð milli rekka, það má
nánast segja að hún hafi verið
stórhættuleg á henni.
Vesturferðirnar okkar ein-
kenndust af mikilli spilamennsku.
Amma kenndi mér að spila þegar
ég var lítil og gaf sú gamla yfirleitt
ekkert eftir. Amma vildi helst
spila allan daginn og varð hún yf-
irleitt móðguð ef ég vildi frekar
fara út eða horfa á sjónvarpið.
Skemmtilegast var að fara upp í
rúm til ömmu og hlusta á sögurn-
ar hennar á kvöldin, ég mun varð-
veita allar þessar sögur sem mér
þykir svo óskaplega vænt um.
Amma hafði alltaf mikinn
áhuga á því sem ég var að gera og
það var alltaf svo gaman að
spjalla við hana um daginn og
veginn. Alltaf nennti hún að
hlusta á mínar vangaveltur varð-
andi lífið og tilveruna og veita mér
ráðleggingar. Amma hafði mikinn
áhuga á náminu mínu í hjúkrun-
arfræði og hefur veitt mér mikinn
stuðning síðustu ár. Hún var allt-
af reiðubúin að aðstoða mig, hvort
sem það var að taka viðtal við
hana fyrir verkefni, undirbúning-
ur fyrir verklegt próf þar sem ég
skoðaði hana bak og fyrir eða
hugsa til mín þegar ég var í próf-
um. Við amma hlökkuðum mikið
til útskriftarinnar í vor og því ætl-
uðum við sko aldeilis að fagna og
skála saman með vodka í Sprite!
Þótt amma verði ekki í þeirri
mynd sem ég hefði viljað á þeim
degi veit ég að hún verður með
mér í anda og skálar við mig að of-
an.
Elsku amma mín, takk fyrir
umhyggjuna, stuðninginn, húm-
orinn og allar yndislegu og
ógleymanlegu stundirnar okkar
saman. Ég mun sakna þín þangað
til við hittumst á ný.
Þín vinkona
Hlín.
Elsku besta amma mín, þín
verður sárt saknað. Þegar ég kom
og kvaddi þig í desember vissum
við báðar að það yrði í síðasta
skipti sem við myndum sjá hvor
aðra í þessu lífi. Ég tók Emmu
Karen með mér því mig langaði
svo að þið mynduð hittast. Við átt-
um dýrmæta stund saman, þú
tókst í hendurnar á mér og horfð-
ir svo fallega í augun á mér og
sagðir „bless elsku hjartans gullið
mitt“ og brostir. Það var blik í
augunum á þér sem ég mun aldrei
gleyma.
Þú varst einstök kona, hrein-
skilin og með húmorinn í lagi. Þú
varst alltaf glæsileg. Þér fannst
gaman að hafa þig til og hafðir
mikinn áhuga á fötum og skarti.
Þú varst aldeilis ánægð þegar ég
fór í Snyrtiskólann og notaði þig
sem tilraunadýr fyrir ýmsar
snyrtimeðferðir. Þegar ég nudd-
aði á þér fæturna þá lygndirðu
aftur augunum og sagðist vera
komin í himnaríki.
Þú varst dugleg að baka og
alltaf nóg til með kaffinu, enda
kaffitímarnir mjög heilagir hjá
ykkur afa. Það var alltaf notalegt
hjá ykkur afa inni á Sléttuvegi.
Það var gaman að koma í heim-
sókn og spjalla um daginn og veg-
inn. Þið rifjuðuð gjarnan upp
gamla tíma og sögðuð mér frá æv-
intýrum sem þið lentuð í á ferð
ykkar og flugi. Samband ykkar afa
var einstaklega fallegt. Þið voruð
svo samstillt að þið voruð eins og
eitt.
Ég er heppin að hafa átt marg-
ar dýrmætar stundir með þér í
gegnum árin. Allar Flórídaferð-
irnar þar sem við versluðum eins
og brjálæðingar. Þegar fæturnir á
þér voru farnir að gefa sig léstu
það sko aldeilis ekki stoppa þig í
búðunum. Þú náðir þér í raf-
magnshjólastól og „knúsaðir“ um
allt. Það tók smá tíma að venjast
rafmagnshjólastólnum og ég man
að þú bakkaðir niður nokkrar
manneskjur meðan þú vast að ná
tökum á þessu. Þú lést það samt
ekki stoppa þig og hlóst að þessu
öllu saman.
Ég á margar góðar minningar
af þér og afa í Gerði. Eitt skiptið á
leiðinni vestur keyptir þú heilan
kassa af happaþrennum sem tók
okkur heilan dag að skafa með
litlum sem engum gróða. Þegar
vestur var komið var uppáhalds-
drykknum þínum, vodka og
Sprite, hellt í fínu kristalsglösin og
ABBA sett á fóninn þannig að
hljómaði um alla sveit. Eftir kvöld-
matinn var spilað enda varst þú
sannkölluð spiladrottning. Ég
lærði fljótt að það voru engir séns-
ar gefnir hjá þér þegar kom að
spilum. Á morgnana var svo gam-
an að skríða upp í rúm til þín og þú
sagðir mér sögur frá því þegar þú
varst lítil. Sumar sögurnar voru
svo lygilegar að ég vissi oft ekki
hvað var satt og hvað var logið.
Allar sögunar áttu það samt sam-
eiginlegt að vera bráðfyndnar, þú
varst bæði fyndinn og góður sögu-
maður.
Elsku amma, takk fyrir allar
dýrmætu stundirnar og skemmti-
legu sögurnar þínar sem ég mun
halda áfram að segja alla ævi. Ég
veit að nú eruð þið afi sameinuð á
ný á betri stað. Ég veit að þið afi
munuð áfram passa upp á okkur
og fólkið ykkar eins og þið gerðuð
alla tíð. Í kvöld mun ég setja
ABBA á fóninn og fá mér vodka og
Sprite þér til heiðurs. Skál fyrir
þér, elsku amma mín, þú varst ein-
stök kona sem ég mun aldrei
gleyma. Ég elska þig amma mín.
Þín ömmustelpa,
Anna María Axelsdóttir.
Anna María Elísa-
bet Þórarinsdóttir
✝
Þorgeir Guð-
mundsson verk-
fræðingur fæddist í
Hafnarfirði 29. júní
árið 1944. Hann lést
23. febrúar 2021.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Þorláksson loft-
skeytamaður og Vil-
borg Guðjónsdóttir
bókavörður. Þor-
geir var annar í röð
fjögurra systkina. Eldri hon-
um er Guðjón Torfi, yngri
honum eru Valgerður og
Dýri.
Þorgeir kvæntist 1966
1988. Sambýliskona hans er
Aima Skinnebach.
2) Úlfar, fæddur 1972. Eig-
inkona hans er Ásdís Valsdóttir
og eiga þau þrjú börn, Rögnu Sif,
Sögu og Egil Orra.
3) Þóra Hrönn fædd árið 1978.
Börn hennar eru fjögur: Arnór
Ýmir, Kristófer Víkingur, Nanna
Katrín Lukka og Úlfur.
Helga og Þorgeir skildu.
Þorgeir hóf sambúð með Katr-
ínu Selju Gunnarsdóttur, eign-
uðust þau tvær dætur:
1) Borgný, fædd árið 1980.
Eiginmaður hennar er Snæbjörn
Árnason og eiga þau einn son,
Árna. Fyrir átti Snæbjörn Rögnu
Björk.
2) Signý, fædd árið 1982. Hún
varð bráðkvödd 1999.
Þorgeir og Katrín slitu sam-
vistir.
Þorgeir sem af sínum nánustu
var alltaf kallaður Bói ólst upp
hjá fjölskyldu sinni í Hafnarfirði,
gekk í Barnaskóla Hafnarfjarðar
og síðan í Flensborg.
Leiðin lá síðan í Mennta-
skólann á Laugarvatni og þaðan
lauk hann stúdentsprófi árið
1964.
Fyrrihlutaprófi í verkfræði
lauk hann frá HÍ 1969 og prófi í
byggingarverkfræði frá KTH í
Stokkhólmi 1971.
Þorgeir starfaði hjá Verk-
fræðiþjónustu Guðmundar Ósk-
arssonar 1972-1975.
Árið 1975 stofnaði hann ásamt
Torfa bróður sínum verk-
fræðistofuna Ráðgjöf og starfaði
þar alla tíð eftir það.
Þorgeir bjó lengst af í Mos-
fellsbæ, eða þar til hann flutti á
Eir í Grafarvogi þegar heilsu
hans fór að hraka. Hann lést síð-
an þar 23. febrúar 2021.
Þorgeir var jarðsettur 3. febr-
úar og fór útförin fram í kyrrþey.
Helgu Þórisdóttur
og eignuðust þau
þrjú börn:
1) Þröstur,
fæddur 1966.
Hann er kvæntur
Sigrúnu Pálm-
arsdóttur og eiga
þau tvo syni, Nóa
og Sindra. Fyrir
átti Þröstur Töru
Sif sem er fædd
1986. Hún er gift
Hjörvari Frey Eiðssyni og eiga
þau Snædísi Emmu og Sóldísi
Aþenu.
Stjúpsonur Þrastar er Sig-
urvin Andri Sigurðsson fæddur
Kær vinur minn Bói, sem var
kallaður svo af vinum sínum, er
fallinn frá alltof fljótt, hann var
að berjast við erfið veikindi síð-
asta rúma árið. Ég man okkar
fyrstu kynni eins og þau hefðu
gerst í gær; ég hitti Bóa fyrir
rúmum 20 árum á dansnám-
skeiði og þar með var tening-
unum kastað og þó að örlögin
hafi ekki ætlað okkur að vera
saman ævina út þá hélst vinátta
okkar alla tíð.
Ég heillaðist af þessum stóra
sterka manni með úfna skeggið.
Þessi elska var ekki með mikla
tískuvitund og hafði ekki mikla
áhyggjur af útliti sínu, hann
vann alltaf of mikið og kom oft
seint í dansinn og þá var hann að
bíða eftir að þvottavélin kláraði
að þvo skyrtuna og síðan var
hún sett á ofn og ofninn vel
kyntur til að þurrka skyrtuna og
síðan var farið í hana hálfblauta
því að ekki mátti missa af dans-
inum. Hann sagði mér eitt sinn
að það hefði verið haft á orði við
hann að sokkarnir væru ekki
samstæðir sem hann var í og
hann var fljótur til svars og
sagði: „Ég á annað svona par
heima!“
Bói var mjög hagmæltur og
hafði gaman af að senda mér vís-
ur sem hann samdi til mín, hann
sagði: „Það er svo gaman að
senda þér vísur því að þú hefur
svo gaman af þeim.“ Fyrir um
ári heyrði ég síðast í Bóa þegar
hann hringdi í mig og hann varð
svo glaður og sagði: „Ég vissi að
ég myndi muna númerið þitt en
ég man engin númer lengur.“
Við spjölluðum smá en þetta var
ekki sá Bói sem ég þekkti.
Bói var góður maður en ekki
fullkominn frekar en við hin,
hann var lokaður og viðkvæmur
einstaklingur sem elskaði börn
sín og barnabörn og var svo
stoltur af þeim, ég votta börnum
hans og fjölskyldum samúð. Ég
kveð vin minn og góðan mann
með söknuði.
Hugrún.
Þorgeir
Guðmundsson