Morgunblaðið - 30.03.2021, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. MARS 2021
✝
Margrét fædd-
ist í Reykjavík
14. október 1930.
Hún lést á Vífils-
stöðum 16. mars
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Gunnar
Þorkelsson, f. 1896,
d. 1992, og Guð-
ríður Ásta Guðjóns-
dóttir, f. 1897, d.
1971. Systkini Mar-
grétar eru Þorkell, f. 1928, og
Þórhildur, f. 1933, d. 1991.
Margrét giftist 28. október
1950 Magnúsi Magnússyni, f. 20.
júní 1926, d. 23. október 2015.
Foreldrar hans voru Magnús
Kristjánsson, f. 1875, d. 1963, og
Sigþrúður Katrín Eyjólfsdóttir, f.
1890, d. 1949.
Margrét og Magnús eignuðust
tvo syni: 1) Gunnar, f. 1950, eig-
inkona Margrét Halldórsdóttir, f.
1951. Dætur: a) Margrét Rós, f.
1976, eiginmaður Óskar Örn
Kjerúlf Þóroddsson, f. 1975. Dæt-
ur: Karlotta, f. 2002, og Natalía,
f. 2007. b) Helga Lilja, f. 1981,
dótturina Kristjönu Björk, f.
1977. Börn: Haukur Methúsalem,
f. 2001, og María Mist, f. 2004,
með Óskari Haukssyni, f. 1973.
Fyrir átti Magnús með Maríu
Jakobínu Friðriksdóttur, f. 1926,
d. 2015, soninn Friðrik Hafþór, f.
1948, eiginkona Sólveig Hösk-
uldsdóttir, f. 1958. Börn með
fyrri eiginkonu, Joönnu Poulsen,
f. 1947, eru a) Fjóla Þórdís, f.
1968, b) Anja María, f. 1969, og c)
Fríða Margrét, f. 1972.
Margrét var fædd og uppalin í
Vesturbænum í Reykjavík. Hún
gekk í Kvennaskólann í Reykja-
vík og útskrifaðist þaðan árið
1948. Á sínum yngri árum vann
hún ýmis verslunarstörf og tók
þátt í kvenfélagsstörfum en var
lengst af heimavinnandi hús-
móðir og unni því heitt enda var
hún mjög heimakær. Einnig
vann hún við netafellingar árum
saman með Magnúsi eiginmanni
sínum. Þau Margrét og Magnús
bjuggu allan sinn búskap í
Reykjavík, fyrst á Seljavegi 7 en
fluttu í Gautland 11 árið 1968.
Margrét verður jarðsungin frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag,
30. mars 2021, klukkan 13.
Streymt verður frá athöfninni á
slóðinni: https://streyma.is/
streymi/.
Virkan hlekk má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat/.
eiginmaður Ari
Fenger, f. 1980.
Börn: Vilhjálmur
Darri, f. 2007, Vikt-
oría, f. 2009, og
Alexandra, f. 2013.
c) Elísabet, f. 1985,
sambýlismaður
Magnús Már Þor-
varðarson, f. 1984.
Börn: Gunnar Nói,
f. 2017, og Viktor
Bóas, f. 2020. d) Re-
bekka Rut, f. 1991, sambýliskona
Jóhanna Edwald, f. 1991. 2)
Magnús, f. 1954, eiginkona
Sandra Guðmundsdóttir, f. 1963.
Dóttir: Telma Björk, f. 1999.
Börn með fyrri eiginkonu, Önnu
Maríu Jónsdóttur, f. 1962 eru a)
Magnús Þór, f. 1982 og b) Sigrún,
f. 1985, sambýlismaður Rúnar Óli
Hjaltason, f. 1987. Börn: Klara
Margrét, f. 2017, og Rakel Eva, f.
2019. Hálfsystir þeirra sam-
mæðra er Sara Margrét Doug-
herty, f. 1997, sambýlismaður
Óðinn Páll Arnarsson, f. 1995.
Áður átti hann með Sigurbjörgu
Eyrúnu Einarsdóttur, f. 1959,
Elsku Madda amma mín var
svo stór partur af mínu lífi frá því
ég kom í þennan heim að það er
nánast óhugsandi að hún sé ekki
lengur hér. Ég talaði við hana eða
hitti nánast daglega alla tíð og
tómarúmið er risastórt og sökn-
uðurinn sár. Amma var mikill
húmoristi, létt í skapi, góð og hlý
við alla, ótrúlega klár, með falleg-
asta hjartað og talaði aldrei illa
um nokkurn mann. Við töluðum
um allt milli himins og jarðar og
ég er svo þakklát fyrir þær ótelj-
andi stundir sem við spjölluðum
tímunum saman, hlógum eða
grétum, oft langt fram á nótt.
Gautlandið var mjög gest-
kvæmt enda allir hjartanlega vel-
komnir á heimili ömmu og afa,
þar voru allir jafnir. Ég var svo
heppin að fá að eyða ótal stundum
í Gautlandinu og þá gilti einu
hvort þar væru aðrir gestir eða
jafnvel partí, við barnabörnin
vorum alltaf velkomin og máttum
gista hvenær sem var. Þar var
alltaf til Cocoa Puffs, kókómjólk
og kók. Við fengum aur til að fara
í sjoppuna og kaupa bland í poka
eða roast beef og lauk í Grímsbæ.
Þau gáfu sér alltaf tíma fyrir okk-
ur hvort sem það var til að spjalla,
púsla, spila, baka, leggja kapal,
gera krossgátur, fara í útilegu
eða í berjamó.
Margar af mínum skemmtileg-
ustu minningum eru úr útilegum
með ömmu og afa, það var alltaf
magnað ævintýri. Þar var eldað-
ur veislumatur á prímus, leitað að
hreiðrum og á kvöldin var sungið
fram eftir nóttu við varðeld.
Söngbókin Spangólína var alltaf
með í för og við sungum hástöfum
öll útilegulögin. Á leiðinni var
manni auðvitað hlýtt yfir öll
helstu fjöll og kennileiti, enda var
þeim annt um að við lærðum um
Ísland.
Þegar Óskar minn kom til sög-
unnar tóku amma og afi honum
opnum örmum með sinni ein-
stöku ást og hlýju og hann varð
strax eins og eitt af barnabörn-
unum. Möddu ömmu þótti svo
óskaplega vænt um Óskar sinn,
þeirra vinskapur var svo fallegur
og einstakur. Þegar við síðan
eignuðumst Karlottu og Natalíu
fengu þær að njóta hlýjunnar,
gleðinnar, knúsanna og kærleik-
ans hjá ömmu og afa sem voru
með eindæmum barngóð. Amma
elskaði að hafa þær í kringum sig
og spjalla við þær og dekra, sama
má segja um afa, hann kvartaði ef
þær komu ekki nógu oft. Hjartað
mitt springur úr þakklæti yfir því
að þau hafi öll fengið að eiga
Möddu ömmu og Magga afa eins
og ég.
Elsku besta amma mín, ég
sakna þín svo sárt. Þú ert mín
stærsta fyrirmynd í lífinu, mín
besta vinkona og sálufélagi.
Faðmlagið þitt og knúsið svo best
og okkar óteljandi stundir saman
svo ómetanlegar og munu ylja
mér um ókomna tíð. Takk fyrir að
vera svona stórkostleg og fyrir að
vera alltaf til staðar fyrir mig og
mína með þinn hlýja faðm og skil-
yrðislausu ást. Ég veit að nú ertu
komin í faðminn á ástinni þinni
sem þú hefur saknað sárt síðan
hann fór.
Ég verð að eilífu þakklát fyrir
að hafa fengið að halda í höndina
á þér þegar þú kvaddir með Karl-
ottu mér við hlið. Ég mun halda
fallegu minningu þinni á lofti um
alla framtíð þar til við hittumst
aftur hinum megin og ég fæ að
faðma þig á ný.
Takk fyrir allt elsku amma mín
og hvíldu í friði.
Þín að eilífu,
Margrét Rós Gunnarsdóttir.
Elsku besta amma mín komin
aftur í ylhlýjan faðm afa. Þegar
ég hugsa til baka læðist að mér
bros og upp koma minningar sem
ylja mér í hjartastað. Amma mín
var einstaklega hjartahlý og örlát
kona, góð við alla, heimilið var op-
ið öllum, allir velkomnir, alltaf.
Við barnabörnin sóttum mikið
í félagsskap ömmu og afa, mælt-
um okkur oft mót heima hjá þeim
án þeirra vitundar því þar var
skemmtilegt að vera. Þau sögðu
okkur sögur og hlustuðu á sög-
urnar okkar, við spiluðum og
púsluðum. Svo ef maður var mjög
stilltur og bað fallega fékk maður
stundum góðgæti úr hornskápn-
um eða krabbapening til að kaupa
sér ís eða bland í poka. Stundum
var líka einn rauður moli úr
skápnum hans afa nóg til að
gleðja, bæta og kæta litla kroppa.
Með ömmu var hægt að tala
um allt á milli himins og jarðar,
svo fjölfróð, áhugasöm og
skemmtileg. Maður kom sjaldan
að tómum kofunum þegar hún
var annars vegar og hún veigraði
sér heldur ekkert við að leiðrétta
það sem stóðst ekki skoðun. Hún
gaf sér alltaf tíma, sýndi lífi
manns og viðfangsefnum einstak-
an áhuga, sama hversu fábrotin
þau gátu verið. Amma var algjör
húmoristi og það var alltaf stutt í
grínið allt til síðasta dags. Ósjald-
an dró amma fram myndir frá
hinum ýmsu tímabilum og hafði
svo gaman af því að segja manni
sögurnar á bak við þær. Litríkar
frásagnir af fjölskyldunni og öðru
venslafólki svo maður kynntist
uppruna sínum á lifandi hátt.
Skemmtilegast fannst mér að
skoða myndir af þeim ömmu og
afa ungum og hlusta á hvað þau
brölluðu í þá daga. Uppáhalds-
myndin mín er af þeim nýtrúlof-
uðum, svo falleg og tignarleg.
Það var alltaf jafn notalegt og
afslappandi að koma í heimsókn
og oftast erfitt að koma sér aftur
út enda urðu heimsóknirnar alltaf
mun lengri en áætlað var, það var
bara svo gott að vera hjá ömmu
og afa að mann langaði ekki að
fara. Þess vegna er svo skrítið að
hugsa til þess að maður eigi ekki
lengur erindi í Gautlandið, áttar
sig á að samtölin og samveru-
stundirnar verði ekki fleiri. En
það sem eftir situr er það dýr-
mætasta af öllu, hlýjar minningar
og óendanlegt þakklæti sem
verma mann inn að hjartarótum.
Þegar maður ekur fram hjá mun
minningin um óeigingjarna góð-
hjartaða konu og röggsaman
glaðlyndan mann vera það sem
stendur upp úr og þau góðu gildi
sem þau kenndu manni. Ber þar
fremst að nefna nægjusemi, mað-
ur nýtir það sem maður á og lagar
það sem bilar. Ekki spandera að
óþörfu því það mikilvægasta í líf-
inu er ekki metið í veraldlegum
gæðum og einnig að taka öllum
eins og þeir eru.
Við sem henni vorum kærust
eigum ógrynni af dásamlegum
minningum og sögum sem styrkir
okkur í sorginni og hjálpar okkur
að horfast í augu við þær tilfinn-
ingar sem við göngum í gegnum
nú. Þeir sem þekktu ömmu vita
að hún vildi hafa sitt lag á hlut-
unum og er hinsta kveðjustundin
þar engin undantekning. En fyr-
irgefðu amma, ég veit að þú vildir
enga lofræðu en ég get bara ekki
orða bundist. Fallega góða
Madda amma mín var bara best
og það mega allir heyra sem vilja.
Megi hún hvíla í friði með ástinni
sinni einu.
Sigrún.
Amma hefur alla tíð verið
öruggi faðmurinn minn, sem hef-
ur gefið mér óskipta athygli og
hlúð að mér í blíðu og stríðu. Vit-
andi að amma væri fullorðin kona
er ég búin að óttast þessa stund
síðan ég varð meðvituð um dauð-
ann. Nú er komið að því að við
kveðjum okkar yndislegu ætt-
móður, Möddu ömmu. Þegar afi
kvaddi brotnaði hjartað í ömmu
og síðan þá hefur hún lifað hálf í
minningunni um ástina sína, hálf
hjá okkur. En þó gaf hún meira
en flestir áfram, bestu faðmlögin,
mestu hlýjuna og visku úr brunni
sem var að því er virtist botnlaus.
Amma þekkti hvert íslenskt fjall,
þótti vænt um íslenska tungu og
kenndi okkur öllum svo margt,
bæði í orði og með athöfnum sín-
um. Þú komst ekki upp með nein-
ar málfræðivillur á heimili ömmu
og áttir alltaf tækifæri á því að
læra eitthvað nýtt. Þær eru ótelj-
andi stundirnar sem við amma
sátum og spiluðum spil og rædd-
um allt milli himins og jarðar. Það
var nefnilega hægt að tala um
hvað sem er við ömmu, hún hafði
alltaf svör eða innsýn inn í það
sem um var rætt. Amma var ein-
staklega hjartahlý og lét manni
líða vel, og minnti mann á að taka
þá sýn með sér út í lífið að sjá það
góða í fólki og koma vel fram við
alla. Amma var með opinn huga
og fordómalaus langt umfram
þær kröfur sem gerðar eru á
hennar kynslóð eða þær sem á
eftir hafa komið. Hún tók ástinni
okkar Jóhönnu sem einstakri en
sjálfsagðri, auðvitað ættum við að
vera saman. Amma var fyndin,
þolinmóð, ósérhlífin og ástrík. Ég
er svo ótrúlega þakklát fyrir að
hafa átt elsku Möddu ömmu að öll
þessi ár og fengið að njóta tímans
okkar saman. Það sem hún hefur
kennt mér mun ég kenna mínum
eigin börnum og halda minningu
hennar lifandi alla mína tíð. Takk
fyrir allt elsku amma, þín
Rebekka.
Elsku amma mín. Loksins kom
afi að sækja þig, mér finnst svo
gott að vita að þið séuð saman á
ný.
Það er erfitt að lýsa með orð-
um hversu stór hluti af lífi mínu
þú varst. Það fyrsta sem kemur
upp í huga mér er þakklæti, ég er
svo þakklát fyrir að hafa fengið
að hafa þig í mínu lífi svona lengi.
Það er alltaf sárt að kveðja en ég
veit að þú varst svo tilbúin að
fara, svo spennt að komast aftur í
faðminn hans afa. Ég þekki eng-
an sem átti jafn stórt hjarta og
þú, þú umvafðir alla svo mikilli
ást og hlýju og alltaf voru allir
velkomnir í Gautlandið.
Minningarnar úr Gautlandinu
eru endalausar enda vorum við
systur svo mikið hjá ykkur. Það
sem stendur upp úr þegar ég
hugsa til baka er það að þú áttir
endalausan tíma til að gefa okkur.
Þú varst alltaf til staðar ef maður
leitaði til þín og áttir alltaf nógan
tíma til að spjalla, baka, spila,
púsla eða kenna manni að leggja
kapal. Þú dekraðir alltaf svo mik-
ið við okkur þannig að meira að
segja ef maður var veikur þá var
beðið um að fá að fara til ömmu
og afa því þar fengi maður sko
dekur.
Þú kenndir okkur svo margt,
við ferðuðumst með ykkur afa um
landið og fórum í tjaldútilegur,
þér fannst mjög mikilvægt að við
þekktum landið okkar og kenndir
okkur nöfnin á hverjum hól og
þúfu. Minnisstæðastar eru ferð-
irnar í Lunansholt þar sem var
sungið í bílnum alla leið og fjöl-
skyldan kom saman í sveitinni.
Það þótti öllum gott að koma í
Gautlandið og þegar ég bjó hjá
ykkur sem unglingur þá voru vin-
konur mínar alltaf velkomnar og
héngum við þar öllum stundum
og oft gistum við kannski fimm
saman í litla miðherberginu. Ykk-
ur afa þótti svo gaman að hafa líf í
húsinu og þú hafðir alltaf áhuga á
því sem var að gerast hjá mér og
fólkinu í kringum mig. Enn þann
dag í dag þótti þér gaman að
heyra af vinkonum mínum. Það
var alltaf hægt að spjalla við þig
um allt milli himins og jarðar, þú
fylgdist alltaf vel með fréttum og
allt fram á síðustu stundu varstu
með á nótunum.
Best þótti mér að geta gefið
börnunum mínum það að fá að
hafa þig í þeirra lífi. Ég man að ég
hugsaði áður en ég eignaðist börn
að ég óskaði þess að þú myndir
verða langlíf til að börnin mín
fengju að kynnast þér. Þau urðu
þrjú; Vilhjálmur Darri, Viktoría
og Alexandra, og fengu öll að eiga
yndislegar stundir með ykkur
afa. Þegar ég var með þau í fæð-
ingarorlofum þá kom ég alltaf
vikulega og varði löngum tíma
með þau hjá ykkur afa. Um-
hyggjusemina vantaði aldrei hjá
þér og þegar unga móðirin kom
stundum með bauga og þreytuleg
þá sagðir þú: „Æ viltu ekki bara
fara inn í rúm og leggja þig?“
Þetta var mjög lýsandi fyrir
hversu notalegt var alltaf að vera
hjá þér.
Elsku amma, ég mun sakna
þess svo að koma til þín í Gaut-
landið, setjast inn í eldhús og
spjalla um allt milli himins og
jarðar og fá besta knús í heimi.
Ég verð að eilífu þakklát fyrir allt
sem þú gafst mér.
Helga Lilja Gunnarsdóttir.
Þakklæti er það sem stendur
einna helst upp úr þegar ég sest
niður og byrja að skrifa til þín
elsku fallega, dásamlega, góða og
skemmtilega Madda amma mín.
Þakklát fyrir allar dýrmætu
stundirnar sem ég átti með þér.
Þakklát fyrir að líf mitt var svo
miklu auðugra með ykkur afa í
því. Þakklát fyrir að þið voruð
ávallt stoð og stytta fyrir okkur
systur og barnabörn og kennduð
okkur svo mikið og eigið því virki-
lega stóran hlut í því hvaða mann-
eskju við höfum að geyma. Þakk-
lát fyrir að Magnús Már, Gunnar
Nói og Viktor Bóas fengu einnig
að njóta þín.
Síðustu daga hafa hrannast inn
fallegar og hugljúfar minningar
af öllum stundunum okkar sam-
an. Alltaf vildi ég hringja fyrst í
ömmu með fregnir, stórar sem
smáar, og auðvitað voru fyrstu
heimsóknirnar með drengina
mína nýfædda til þín.
Það var alltaf stutt í húmorinn
hjá þér, sem gerði allt kaffispjall-
ið í eldhúsinu svo ótrúlega eftir-
minnilegt og skemmtilegt, alveg
sama á hvaða aldri maður var,
alltaf var jafn gaman að koma í
eldhúskrókinn og ræða saman
um allt milli himins og jarðar.
Það sem ég elskaði að spila við
þig olsen olsen, leggja með þér
kapal, púsla með þér, baka með
þér vanilluhringi fyrir jólin og
borða gúrkubrauð saman, svo
fátt sé nefnt.
Við systurnar elskuðum að
vera hjá ykkur, svo mikið að við
báðum um að vera keyrðar yfir til
ykkar þegar við vorum slappar.
Við Sigrún frænka vildum alltaf
helst vera hjá ykkur að leika og
voru ófáar helgarnar planaðar í
að leika hjá ömmu og afa, oft án
þess að þið væruð með í ráðum.
Það var alltaf ákveðin spenna
fyrir hátíðisdögum í Gautlandinu
þar sem haldið var fast í hefðir
með bestu veisluna á aðfanga-
dagskvöld, skötuveislu á Þorláks-
messu, saltkjöt og baunir á
sprengidaginn, páskaveislu og
auðvitað bestu afmælisveislunum
með gómsætu veitingunum þín-
um. Það var alltaf hápunktur fyr-
ir afmælið mitt að bjóða ömmu og
afa í afmælisveisluna og biðja þig
að koma með allra bestu pönns-
urnar á fallega blómadiskinum
þínum.
Þið afi fóruð með okkur barna-
börnin út um allar trissur og
kennduð okkur að signa okkur
fyrir hverja ferð og auðvitað allar
fallegu bænirnar. Einna helst
standa upp úr allar verslunar-
mannahelgarferðirnar í Lunans-
holt þar sem við fengum að vaka
lengi fram eftir og vera með í
fjörinu, sumarbústaðarferðirnar,
sunnudagsbíltúrarnir að skoða
skipin, stundirnar með ykkur í
verbúðunum og að njóta með
ykkur á sjómannadaginn.
Þú varst og munt ávallt vera
fyrirmynd mín í einu og öllu. Þú
kenndir mér að elska skilyrðis-
laust og hversu mikilvægt það er
að gefa sér tíma fyrir fólkið sitt
og sýna því hvers verðugt það er,
ásamt því að tala góða íslenska
tungu og þekkja land sitt og ætt.
Mikið mun ég sakna þess að
Margrét
Gunnarsdóttir
SJÁ SÍÐU 20
Ástkær eiginmaður minn, besti vinur, faðir
okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRHALLUR GUÐMUNDSSON,
Ránarvöllum 19, Keflavík,
lést í faðmi fjölskyldunnar á
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
sunnudaginn 21. mars. Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju
miðvikudaginn 31. mars klukkan 11. Í ljósi aðstæðna verða
einungis nánustu aðstandendur viðstaddir athöfnina.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir.
Helen Antonsdóttir
Steinar Örn Steinarsson Erla Benjamínsdóttir
Erna Ósk Steinarsdóttir Margeir Einar Margeirsson
Fanney Rut Elínardóttir
María Elínardóttir Joao Samuel Fragoso
Ástþór Orri Þórhallsson Guðríður Emma Steinþórsd.
barnabörn og barnabarnabarn
Elskulegur eiginmaður minn og faðir okkar,
HÖRÐUR HÁKONARSON
ljósmyndari,
Mánatúni 7, Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum þriðjudaginn
16. mars. Útför hefur farið fram í kyrrþey.
Þökkum auðsýnda samúð. Sérstakar þakkir
til starfsfólks Droplaugarstaða fyrir einstaka umhyggju og hlýtt
viðmót.
Þórdís Sveinsdóttir
Sveinn Hákon Harðarson
Hilmar Björn Harðarson
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
RAGNHEIÐUR VIGFÚSDÓTTIR
ÞORMAR,
er látin.
Þórarinn Þórarinsson Guðríður K. Pétursdóttir
Hrefna Þórarinsdóttir Tómas Þorkelsson
Sigurður Steinþórsson
barnabörn, barnabarnabörn og langalangömmubörn