Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 01.11.1966, Qupperneq 21

VISNABALKUR ASGARÐS
Það er orðinn fastur siður að gægjast
að bandalagsþingi loknu í vísnasyrpu þá,
sem Ludvig C. Magnússon hefur safnað
saman hjá þingfulltrúum.
Þetta verður þó sennilega í síðasta
skipti, sem við getum leitað til Ludvigs,
þar sem hann varð sjötugur í sumar og
tilkynnti þingheimi, að hann sæti nú sitt
síðasta þing.
Um arftaka hans í söfnunarembættinu
er ekki vitað, en starfið getur haft sína
kosti, eins og sjá má á þessari vísu, sem
ort var fyrir munn Ludvigs í ræðustóli:
Ljóðadísin dásamleg
dável leysir vanda.
Hennar vegna oft fæ ég
einmitt hér að standa.
Þingforseti var Stefán Árnason, sem
kunnur er fyrir að stjóma þjóðhátíð Vest-
mannaeyinga með þrumuraust. Valborgu
Bentsdóttur fannst Stefán tala óþarflega
hátt í forsetastóli og orti:
Glymur hátt í Sögusal,
þá Stefán segir fyrir verkum.
Það heyrist allt að Herjólfsdal
hann þá beitir rómnum sterkum.
Ludvig C. varð tíðrætt um ágætt sam-
komulag, sem tekizt hefði milli sín og Páls
Bergþórssonar, þótt þeir væru á önd-
verðum meiði í stjórnmálum. Halldór Ól-
afsson frá ísafirði orti.
Yzt til vinstri upp á spé
yrkir Páll sín kvæði snjöll,
Ludvig C. Magniisson.
lætur síðan Ludvig C.,
lengst til hægri, fá þau öll.
Teitur Þorleifsson stjórnaði fundi, og
gaf Valborgu orðið og gat þess jafnframt,
að hún mundi ætla að skamma framsögu-
mann nefndarinnar. Þá var ort:
Ekki er Valborg öllum þjál,
oft þótt hefji gamanmál,
er nú komin öll í bál
og ætlar sér að skamma Pál
ÁSGARÐUR 21