Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 14.02.1967, Qupperneq 11
EMIL
JÓNSSON
formaður
Alþýðuflokksins
Emil Jónsson.
Sú var tíðin að þeir, sem völdust til starfa
hjá „hinu opinbera“, eins og það var kallað,
voru taldir lukkunnar pamfílar.
Þeir höfðu örugga fasta atvinnu og svo fengu
þeir eftirlaun þegar þeir létu af störfum. Þannig
leit almenningur á þetta, og þetta var á þeim
tíma ekki óeðlileg skoðun, þegar atvinnuleysi
var landlægt um lengri og skemmri tíma, og
ellilaun sem því nafni var gefandi, voru ekki
til.
En á þessu hefir orðið mikil breyting. At-
vinnuleysi hefir tæpast verið til hér á landi
síðastliðinn tvo og hálfan áratug, og ellilaun
almannatrygginganna hafa farið vaxandi, og
gera það þó væntanlega betur á næstunni.
Hlunnindi þau er fylgdu starfi opinberra starfs-
manna áður, umfram aðra launþega eru því
raunverulega horfin, í þeim skilningi, sem áður
var.
Hins vegar hafa launakjör ýmissa starfs-
manna, með svipaða eða sömu menntun og
opinberir starfsmenn hafa, á hinum frjálsa
markaði, farið sífellt hækkandi, vegna mikillar
eftirspurnar.
Þess vegna hefir Bandalag starfsmanna ríkis
og bæja haft þýðingarmiklu hlutverki að gegna,
að tryggja umbjóðendum sínum sambærileg
kjör við aðrar starfsgreinar, þar sem svipaðar
kröfur eru gerðar til starfsmanna. Þó að ýmsir
af meðlimum B. S. R. B. séu ekki til fulls
ánægðir með sín kjör, tel ég að segja megi, að
í aðalatriðum hafi samtökunum tekizt að tryggja
meðlimum sínum mikinn árangur af þessari
viðleitni.
Samtökin eru nú 25 ára gömul. Eg óska þeim
til hamingju með það sem unnizt hefir, og að
þeim takist á komandi árum að halda vel í
horfinu.
ASGARÐUR
11