Morgunblaðið - 10.07.2021, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. JÚLÍ 2021
oría Björk og aðrir ástvinir,
megi kærar minningar og lífs-
gildi Dagnýjar umvefja ykkur í
sorginni og verða leiðarljós í líf-
inu.
Kristín Hrönn, Jón,
Ingibjörg Hrund, Kristín,
Helgi Júníus, Þórunn,
Kristín Björk, Jóhanna Ýr,
Fríður Finna, Jón Ívar,
Gunnar, Kristín Una og
Sigyn Björk.
Mér finnst það ótrúlega
óraunverulegt og sárt að Dagný
bróðurdóttir mín sé látin. Hún
sem hefur verið samferða okkur
í hálfa öld. Á þessari stundu
horfi ég til baka og rifja upp fal-
legar minningar og góðar stund-
ir sem hún gaf öllum í kringum
sig. Þær fyrstu eru frá því þegar
hún og Anna systir hennar voru
litlar og komu í heimsókn á
Skagann til ömmu, afa og okkar
Bryndísar. Þá var mikið leikið,
farið á róló, Langasand og margt
brallað. Síðan fæddust frænd-
urnir þrír á Hólmi hver á fætur
öðrum og svo bættist Viktoría
yngsta systir hennar í hópinn.
Nú fór að færast mikið líf og fjör
í fjölskylduheimsóknirnar.
Á unglingsárunum var Dagný
kaupakona hjá okkur á Ytra-
Hólmi í tvö sumur. Hún var
dugnaðarforkur til allra verka
úti sem inni. Aldrei þurfti að
segja henni til, hún sá hvað
þurfti að gera. Ef ekki viðraði
vel til heyskapar voru eldhús-
skáparnir teknir í gegn. Dagný
var glöð, félagslynd og hugsaði
vel um fólkið sitt. Hún kunni að
njóta lífsins og naut þess að
ferðast og hélt stórar og vegleg-
ar veislur við mörg tilefni.
Ég á eftir að sakna frænku
minnar mikið og hún skilur svo
sannarlega eftir góðar minning-
ar og stórt skarð í mörgum
hjörtum.
Fjölskyldu hennar sendum við
á Hólmi okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur, megi góði guð vaka
yfir ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
(Friðrik Guðni Þórleifsson)
Ingileif Daníelsdóttir.
Elsku hjartans fallega vinkon-
an mín með geislandi brosið og
dillandi hláturinn er dáin.
Hvernig má það eiginlega vera?
Á einu augabragði er allt
breytt …
Elsku Dagný, hrifin fyrirvara-
laust frá börnunum sínum og
manni … hún sem geislaði af
hreysti.
Mér er einfaldlega orða vant,
Dagný mín, en með þessum fá-
tæklegu orðum langar mig til að
þakka þér fyrir öll kósíkvöldin,
alla tónleikana, allar útilegurnar,
allan hláturinn og allt spjallið.
Ég sakna þín, kæra vinkona,
takk fyrir allt og allt!
Guðbjörg.
Okkur setti hljóðar að fá þær
óraunverulegu fréttir að elsku
Dagný, vinkona okkar, væri lát-
in. Hún var risastór partur af
okkar hóp sem kynntist þegar
við urðum bekkjarfélagar við
upphaf náms í Fósturskóla Ís-
lands haustið 1991. Saumaklúbb-
inn stofnuðum við fyrir 28 árum
þegar við vorum á öðru ári í
skólanum og Dagný bauð okkur
heim. Hún var dugleg að halda
utan um hópinn og passaði m.a.
upp á að það væri reglulegur
hittingur yfir vetrartímann. Hún
bauð alltaf til fyrsta sauma-
klúbbs vetrarins í september ár
hvert og var mikið í mun að sem
flestar kæmust hverju sinni.
Við hlýjum okkur við allar
þær minningar sem við eigum
með Dagnýju. Hún var svo dríf-
andi, framtakssöm, áhugasöm
um fólk og tengsl enda ræktaði
hún vinasambönd af mikilli alúð.
Dagný var límið okkar og drif-
kraftur, ef eitthvað stóð til, eins
og utanlandsferð, afmæli eða
eitthvað sem við gerðum saman,
tók hún iðulega að sér hlutverk
og fylgdi verkinu eftir af áhuga
og einlægni enda elskaði Dagný
að ferðast og hitta fólk. Þegar
við höfum farið í ferðir með mök-
um innanlands eða erlendis hafa
þau Stebbi verið dugleg að koma
með.
Það verður tómlegt að hittast
án hennar í saumaklúbbum
framtíðarinnar.
Elsku Stebbi, Erlendur, Katr-
ín, Daníela og aðrir aðstandend-
ur, missirinn er mikill og elsku
Dagnýjar verður sárt saknað.
Megi allt gott styrkja ykkur og
umvefja á þessum erfiðu tímum.
Hvíl í friði elsku vinkona
Anna, Brynhildur, Emilía,
Friðrika, Gróa, Hafdís,
Hildur, Kristjana, Kristín,
Olga, Rósa, Sigrún.
Það sem við vorum heppin ár-
ið 1992 í Leikskólanum Berg-
heimum að fá Dagnýju, þá verð-
andi leikskólakennara, til liðs við
okkur. Strax sýndi hún og sann-
aði að hún var fagleg, hörkudug-
leg og ósérhlífin til vinnu. Í
Bergheimum vann hún frá
fyrstu tíð í stjórnunarstöðu og
síðast sem leikskólastjóri. Dagný
bar hitann og þungann af því að
keyra í gang þróunarverkefni
eins og Stærðfræði fyrir börn og
hennar hjartans mál var að leik-
skólinn yrði virkur Grænfána-
skóli. Hún var sérlega klár að
skipuleggja, hvort sem var í
starfinu eða uppákomur. Þar
sem aðrir þurfa heilu dagbæk-
urnar þá notaði hún litla miða
með stikkorðum enda með ein-
staklega gott minni. Allt gerði
hún af mikilli ástríðu og alltaf
með áherslu á að allir sem að
komu myndu njóta sín. Oft hafði
hún orð á því og það réttilega að
samhentur starfsmannahópur
væri gullnáma Bergheima og
þar lagði hún sitt af mörkum.
Hún skipulagði námsferðir,
stórveislur og matarboð hvort
sem var fyrir fjölskylduna, vina-
hóp eða samstarfsfólk og hikaði
ekki við að panta mat á erlendri
grundu fyrir fjöldann allan af
fólki, á tungumáli sem hún kunni
ekki vel og stóðst allt eins og
stafur á bók. Veislur og mann-
fagnaðir voru hennar uppáhalds
og sem betur fer fékk hún kær-
komið tækifæri til að fagna 50
ára afmæli sínu með öllum sínum
nánustu á síðasta ári.
Ávallt hefur Dagný borið af,
stórglæsileg og gullfalleg, enda
mjög annt um heilsu sína og út-
lit. Hún hafði þá skoðun að gera
alltaf sitt besta, hugsa vel um
sína nánustu og gæta þess að lifa
lífinu lifandi. Sterk samkennd
með öllu sínu samferðafólki ein-
kenndi Dagnýju, hún bar hag
þeirra sem minna mega sín fyrir
brjósti og sinnti oft langt um-
fram starfsskyldur. Ekki síst var
henni sérlega annt um að nýju
fólki fyndist það velkomið í Þor-
lákshöfn, í bæinn hennar. Hún
gaf sig að fólki og kom þar vel í
ljós hennar mesti kostur hve
auðvelt hún átti með að kynnast
og eiga samskipti við aðra.
Hún upplifði ævintýri í ferða-
lögum innanlands sem utan, en
gat líka verið heimakær og heiti
potturinn í sundlauginni var
hennar uppáhaldsstaður til að
njóta sólar, vera með vinum og
hitta áhugavert fólk. Fjölskyldu
sína elskaði hún og var stolt af
henni, hún vildi að fólkinu sínu
liði vel í öllu sem það tók sér fyr-
ir hendur. Ég minnist Dagnýjar
af miklu þakklæti, þakklæti fyrir
vináttu, trúnað og fyrir allt það
góða og faglega sem hún gerði í
samstarfi okkar.
Elsku Stebbi, Erlendur
Ágúst, Katrín og Daníela og
stórfjölskyldan öll, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
G. Ásgerður Eiríksdóttir.
Hvernig má þetta vera? Þetta
stórfljót lífsins sem hún Dagný
var, hvernig getur það skyndi-
lega hætt að renna, orðið þurrt?
Hvernig getur uppspretta alls
þessa krafts tæmst svo skyndi-
lega? Ég skil það ekki.
Ég hitti Dagnýju fyrst á Hótel
Selfossi á balli fyrir rúmlega
þrjátíu árum. Stebbi frændi var
búin að vera hitta einhverja
stelpu frá Selfossi vissi ég og
þarna pikkar hann í mig og segir
spenntur: Ágústa, ég ætla að
kynna þig fyrir manneskju! Og
þarna sat hún gullfalleg, brosið
breitt, augun stór og hárið eins
og foss, virkaði afslöppuð …
hafði tyllt annarri rasskinninni á
borðbrún. Og hvað segir Stefán
sposkur þá: Þetta er mærin! Og
aumingja Dagný var auðvitað
kölluð mærin lengur en hún
vildi!
Það var mikið spunnið í hana
Dagnýju, það sópaði að henni.
Eitt var útlitið en því fylgdi
magnaður persónuleiki. Klár,
dugleg, skemmtileg, drífandi,
hiklaus, traust, trygg. Gríðar-
lega áhugasöm um allt og alla í
kringum sig, hún lét sig fólk
varða. Ég hálföfundaði hana allt-
af af þeim eiginleika að geta rætt
við alla, og þá meina ég bók-
staflega alla, af lifandi áhuga.
Hún var meistari spjallsins og
það fór ekki bara inn um annað
og út um hitt. Hún geymdi það
og mundi.
Hún elskaði ferðalög, að
kanna ný lönd, staði og borgir.
Hún var byrjuð á því áður en
hún hitti Stebba og saman héldu
þau svo þeim ævintýrum áfram
af fullum krafti. Hún var gríð-
arlega félagslynd, var í u.þ.b. 80
saumaklúbbum („give or take“)
og hitti þá alla reglulega, náði
meira að segja að fá mig til að
taka þátt í mínum eina til þessa!
Auk þess ræktaði hún stórfjöl-
skylduna og aðra vinahópa í
botn. Mest elskaði hún samt
kjarnafjölskyldu sína. Hún var
vakin og sofin yfir velferð henn-
ar og að henni sé kippt svona
fyrirvaralaust í burtu án þess að
fá að fylgja næstu kynslóðum
eftir er synd.
Hvað get ég sagt, elsku hjart-
ans Stebbi minn, elsku Erlend-
ur, Katrín og Daníela, hvað get
ég sagt? Hún var stórkostleg
manneskja yst sem innst, hún
var stórfljót. Þið verðið að nota
farveginn sem hún skilur eftir til
þess að halda einhvern veginn
áfram.
Elsku Dagný, minning þín
mun lifa í huga og hjörtum okk-
ar allra.
Ágústa Ragnarsdóttir.
Hugurinn reikar aftur til árs-
ins 1986 þegar við í 1970-árgang-
inum gengum út úr Gagnfræða-
skóla Selfoss, í Millet-úlpunum
okkar og Adidas-göllunum.
Grunnskólagöngunni var lok-
ið, okkur fannst við fullorðin og
tilbúin í flest … já, fullorðin og
full eftirvæntingar að takast á
við lífsins áskoranir.
Á þessum aldri finnst manni
eins og maður sé svolítið ósnert-
anlegur og jafnvel ódauðlegur.
Lífið snýst um það að lifa og
njóta, óhindrað, alltaf og enda-
laust.
Dagný var í þessum hópi. Hún
tók þátt í skólastarfinu og fé-
lagslífinu af miklum áhuga. Þeir
sem kynntust henni voru sko
ekki lengi að átta sig á því hvers
konar manneskju hún hafði að
geyma. Hún var vinmörg og
sannarlega vinur vina sinna.
Hún var hógvær og vönduð,
traust og ábyrgðarfull.
Þessir eiginleikar Dagnýjar
komu strax í ljós hjá henni sem
barni og hún ræktaði þá alla ævi.
Það sást langar leiðir hvað
Dagný setti í forgang í lífinu.
Það var að lifa og njóta með fjöl-
skyldu sinni og vinum. Hún var
sannkölluð fyrirmynd okkar
hinna í því. Hún var svo stolt af
börnum sínum og því sem þau
voru að gera. Hún notaði hvert
tilefni til að gleðjast með þeim
og fjölskyldunni. Henni þótti líka
óendanlega vænt um nærum-
hverfið og Þórsliðið sitt.
Hún ferðaðist ótrúlega mikið,
kom víða við og prófaði margt
sem við hin höfum bara lesið eða
látið okkur dreyma um. Þá kom
enn einn hæfileiki hennar í ljós,
að leyfa okkur að fylgjast með í
gegnum samfélagsmiðla. Þar
setti hún inn skemmtilegar
ferðasögur og upplifun af ýmsu
tagi svo stundum virtist hrein-
lega sem maður væri með henni.
Þannig hélt hún m.a. tengslum
við okkur hin sem vorum ekki
dagsdaglega í lífi hennar. Það
var henni og okkur dýrmætt.
Við erum ekki ósnertanleg og
við erum ekki ódauðleg. Við er-
um ekki jafn ung og við vorum
þá, en samt ennþá svo ung.
Dagný okkar hefur lagt af stað í
enn eitt ferðalagið, til framandi
staðar. Við fáum ekki lengur að
fylgjast með ferðasögunni en
þess í stað yljum við okkur við
yndislegar minningar af magn-
aðri konu sem gerði heiminn
betri, var fyrirmynd í því að lifa
lífinu á innihaldsríkan hátt.
Við sendum eiginmanni Dag-
nýjar, börnum hennar, tengda-
börnum, foreldrum, systrum og
öðrum sem nú syrgja góðan og
gefandi ástvin, okkar dýpstu
samúðarkveðjur. Missirinn er
mikill.
Takk fyrir samfylgdina í
gegnum árin, elsku Dagný, takk
fyrir að gefa svona mikið af þér
til okkar og allra hinna.
Fyrir hönd árgangs 1970 í
Gagnfræðaskóla Selfoss,
Anna Margrét
Magnúsdóttir.
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Móðir okkar,
HELGA HÓLM HELGADÓTTIR,
Vallarbraut 3, Akranesi,
andaðist á Hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Höfða, Akranesi, fimmtudaginn 1. júlí.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 13. júlí klukkan 13.
Streymt verður frá athöfninni á vef Akraneskirkju:
www.akraneskirkja.is.
Salvör Aradóttir og Inga Guðmunda Aradóttir
Okkar elskaða móðir, tengdamóðir
og amma,
FRIÐGERÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
Brúnavegi 13, Reykjavík,
áður Hraunbæ 111, Reykjavík,
lést sunnudaginn 4. júlí á Hrafnistu
í Reykjavík. Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju fimmtudaginn
15. júlí klukkan 15.
Logi Ragnarsson Jóhanna Kr. Steingrímsdóttir
Valur Ragnarsson Sigríður Björnsdóttir
Halla Hrund, Haukur Steinn, Ingunn Ýr, Vaka
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
STEINLAUG SIGURJÓNSDÓTTIR,
STEINA,
Vesturbergi 77,
lést á Landakoti aðfaranótt
sunnudagsins 4. júlí síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Garðakirkju þriðjudaginn
13. júlí klukkan 13.
Anna Marie Georgsdóttir Steindór Steinþórsson
Sigurjón Georgsson
Reynir Georgsson Eyrún Ólafsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, langafi og langalangafi,
SIGURÐUR ÁSGEIRSSON,
Kópavogstúni 5, Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
föstudaginn 9. júlí. Útförin fer fram frá
Fossvogskirkju miðvikudaginn 14. júlí klukkan 15.
Svanlaug María Ólafsdóttir
Ólafur Sigurðsson Sigrún Þorsteinsdóttir
Jónína Sigurðardóttir Jón Ágúst Benediktsson
Sigurður Sigurðsson Ásta Guðmunda Hjálmtýsd.
Kolbrún G. Sigurðardóttir Sigmar Torfi Ásgrímsson
og fjölskyldur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN SIGURÐSSON
frá Möðruvöllum í Hörgárdal,
fv. lögregluvarðstjóri í Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi mánudaginn
5. júlí. Útförin verður frá Bústaðakirkju í Reykjavík mánudaginn
26. júlí klukkan 13.
Ágústa Björnsdóttir
Sigurður Björnsson Hanne Margit Hansen
Kristján Björnsson Guðrún Helga Bjarnadóttir
Björn Ágúst Björnsson Elísa Nielsen Eiríksdóttir
María Kristín Björnsdóttir Robert Lacy Shivers
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir mín,
KOLBRÚN VILBERGSDÓTTIR,
Miðvangi 6,
Hafnarfirði,
lést 5. júlí á Landspítalanum Fossvogi.
Jarðarför verður auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Vilberg Guðmundsson