Morgunblaðið - Sunnudagur - 04.07.2021, Síða 15

setningu af þessu tagi: „Hann varð sjötti á
heimsmeistaramóti unglinga innanhúss árið
2013.“
Hann hlær þegar ég færi þetta í tal og upp-
lýsir að hann muni sumt en öðru fletti hann
einfaldlega upp. Og það þarf að gera fyrir fram
enda enginn tími til þess það andartak sem
viðkomandi keppandi er í nærmynd á skján-
um. „Til að byrja með vorum við Samúel Örn
eins og tveir monthanar á priki en sannleik-
urinn er sá að ég lærði
margt af honum. Ekki
bara um íþróttir, heldur
ekki síður um íslensku.
Til að byrja með notaði
ég til dæmis sögnina
„að sigra“ vitlaust.
Maður sigrar andstæð-
ing en hvorki riðil né
mót. Í eitt skiptið greip
Sammi þéttingsfast í
handlegginn á mér og
skipaði mér að nota sögnina „að vinna“ frekar;
„varla geturðu klúðrað henni!“ Annars þótti
Samma, þeim eðaldreng og kæra vini, alltaf
erfitt að skamma mig. „Þú leist alltaf á mig
eins og barinn hundur,“ sagði hann einhverju
sinni við mig.“
Hann hlær.
Hékk í fjóra tíma á dag í rútu
Sigurbjörn segir alla Ólympíuleika sem hann
hefur sótt eftirminnilega á sinn hátt, leikarnir í
Ríó 2016 hafi þó verið sístir vegna mikilla
ferðalaga til og frá leikvanginum. „Það á ekki
vel við mig að hanga í rútu í fjóra tíma á dag.
Ég náði ekki einu sinni að smakka brasilískan
mat í ferðinni. Á heimleiðinni var millilent í
New York og þar sat ég á flugvellinum og
samdi nýjar áfengisreglur fyrir heimavistina á
Laugum – með uppáhaldsbjórinn minn, Blue
Moon, við höndina. Vel fór á því.“
Hann hlær.
Leikarnir í London 2012 voru skemmtilegir,
að dómi Sigurbjörns, en ókostur hvað Bret-
arnir skelltu snemma í lás, eða klukkan ellefu á
kvöldin. „Þá var vaktin oft ekki búin og ég
borðaði ekkert nema samlokur alla leikana.
Fróðlegt verður að sjá hvernig málum verður
háttað í Tókíó en viðbúið er að takmarkanir
verði miklar vegna heimsfaraldursins.“
Sigurbjörn hlakkar til að fara til Tókíó.
„Fólk er að spyrja hvers vegna ég sé að fara,
lasinn maðurinn. Svarið er einfalt: Það gefur
mér heilmikið að fara á Ólympíuleikana. Þeir
eru eitthvað annað og fyrst þegar ég fór, til
Aþenu 2004, var ég eins og krakki í sælgæt-
isbúð. Núna fer ég líka fyrr en ég er vanur, áð-
ur en mótið hefst, og hver veit nema tími gefist
til hvíldar líka. Ég er ofboðslega þakklátur fyr-
ir að leitað sé til mín; ég er ekki fastráðinn
starfsmaður RÚV,“ segir hann en einnig fara
utan á vegum stofnunarinnar íþrótta-
fréttamennirnir Einar Örn Jónsson og Þorkell
Gunnar Sigurbjörnsson og María Guðmunds-
dóttir pródúsent. „Þetta er fámennari hópur
en áður og ég á eftir að sakna Óskars Nikulás-
sonar pródúsents; hann
er svona pabbatýpa
sem kallar mig aldrei
annað en „kút“.“
Ferðalagið leggst vel
í hann. „Ég fór síðast
til útlanda í janúar 2020
og hef varla farið til
Reykjavíkur í millitíð-
inni – hef svo sem ekk-
ert þangað að sækja,“
segir hann kíminn.
„Það er helst að maður kvíði fluginu aðeins en
þetta eru einhverjir tólf tímar frá London og
maður með grímu allan tímann. Gera má ráð
fyrir tíðum ferðum á salernið til að geta tekið
hana aðeins af sér.“
Betra að vera á staðnum
Sigurbjörn segir tvennt ólíkt að vera á staðn-
um eða niðri í kjallara í Efstaleitinu að lýsa eft-
ir sjónvarpsmyndum. Því til staðfestingar rýk-
ur okkar maður á fætur og leikur fyrir mig
spjótkast með ímynduðu spjóti. „Í sjónvarpi
sést bara í kastarann og síðan sjáum við spjót-
ið svífa í loftinu án nokkurs viðmiðs. Hvað á
maður þá að halda? Ef maður er hins vegar á
staðnum hefur maður yfirsýn og fær strax til-
finningu fyrir því hvort kastið er langt eða
misheppnað. Þess utan eru iðulega margar
greinar í gangi á vellinum í einu og maður get-
ur gert miklu betri grein fyrir þeim öllum ef
maður er á staðnum.“
Eftirminnilegasti keppandinn sem Sigur-
björn hefur séð á Ólympíuleikum er títt-
nefndur Usain Bolt. „Hann er mesta stjarnan.
Ótrúlegur afreksmaður og næstum ósigrandi
en um leið mikill karakter og skemmtikraftur.
Það er mjög sjaldgæft að þetta fari saman.
Carl Lewis var til dæmis mikill afreksmaður
en alls ekki með eins mikla útgeislun og Bolt.“
Ég veiti því athygli að Sigurbjörn sýpur
kaffið sitt úr Liverpool-könnu og spyr hvort
aldrei hafi komið til tals að hann lýsi knatt-
spyrnu. „Nei, ég get ekki sagt það. Ég er Púlari
og hef gaman af knattspyrnu, eins og eiginlega
öllum íþróttum, en margir eru mun betur að sér
um hana en ég. Mér finnst skíðaskotfimi líka
æðisleg; það er svo mikil þolraun.“
Sigurbjörn hefur líka lýst blaki enda með
landsdómararéttindi í þeirri grein og einu
sinni sundi með Guðmundi Harðarsyni. Fyrir
úrslitaleikinn í handbolta á Ólympíuleikunum í
Peking 2008 milli Frakklands og Íslands komu
áskoranir til RÚV um að Sigurbjörn lýsti hon-
um. „Sem betur fer var ekki hlustað á það
enda hefði ég ekki komist vel frá því.“
Svo sem ekkert þangað að sækja
Í hans huga er Einar Örn Jónsson yfirburðalýs-
andi á Íslandi í dag. „Hann er mjög vel máli far-
inn, býr að víðtækri þekkingu á alls konar
íþróttum og er aldrei hlutdrægur né dónalegur.
Einar getur líka verið kómískur ef það á við
eins og þegar hann sagði þegar fótboltamaður
brenndi af í algjöru dauðafæri: „Stundum er
markið bara ekki nógu stórt?“ Öðru hvoru er
sagt við mig að ég sé Gummi Ben. frjáls-
íþróttanna en staðreyndin er sú að ég byrjaði
að lýsa löngu á undan honum. Er Gummi þá
ekki frekar Bjössi knattspyrnunnar?“
Hann skellihlær.
Jæja, þá er mál til komið að kveðja skóla-
meistarann á Laugum enda bongóblíða úti og
ófært að sitja inni allan daginn. Við skiptumst
að lokum á netföngum og úr verður bráð-
skemmtileg saga. Sitt er nefnilega hvað, Bjössi
á Laugum og Bjössi í Laugum. „Ég fæ ógrynni
af tölvupósti sem ætlaður er Bjössa í Laugum,“
útskýrir Sigurbjörn. „Fólk að bóka spinning og
afbóka spinning. Ég er alveg vís með að snúa út
úr þessu, eins og þegar matreiðslumeistari
nokkur sendi mér þennan líka girnilega matseð-
ilinn. Ég svaraði því til að ég væri meira en til í
að bjóða upp á þær krásir í mötuneytinu hérna í
skólanum. Fátt varð um svör.“
Sigurbjörn fylgir mér út á hlað og við stönd-
um um stund saman í 25 stiga hita og glamp-
andi sól fyrir utan skólabygginguna á Laug-
um. Mörg ár eru síðan ég hef upplifað svona
veður á Íslandi, ég get svarið það, meira að
segja golan er hlý. Hversu oft getur maður
sagt það? Í Reykjavík eru ellefu gráður og
rigning. Enn og aftur. Sigurbjörn les hugsanir
mínar eins og opna bók. „Góða ferð suður,
lagsi. Eins og ég segi, þá hef ég svo sem ekkert
þangað að sækja.“
’
Fólk er að spyrja hvers
vegna ég sé að fara, lasinn
maðurinn. Svarið er einfalt: Það
gefur mér heilmikið að fara á
Ólympíuleikana. Þeir eru eitt-
hvað annað og fyrst þegar ég
fór, til Aþenu 2004, var ég eins
og krakki í sælgætisbúð.
Ljósmynd/Kristinn Ingi Pétursson
4.7. 2021 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
Óvenjufáir Íslendingar taka þátt í Ólymp-
íuleikunum í Tókíó, en aðeins þrír hafa
tryggt sér þátttökurétt, Anton Sveinn
McKee sundmaður, skotmaðurinn Ásgeir
Sigurgeirsson og Guðni Valur Guðnason
sleggjukastari sem fékk á fimmtudag út-
hlutað sæti án þess að hafa náð tilsettu
lágmarki sem hann var þó mjög nálægt.
Ólíklegt er að fleiri frjálsíþróttamenn
bætist í hópinn. Nái þó einhver lágmark-
inu á lokametrunum tæki hann með sér
annan keppanda af gagnstæðu kyni.
Sigurbjörn hefði að vonum viljað sjá
fleiri keppendur á leikunum en þetta
helgist öðru fremur af heimsfaraldrinum.
Búið er að gera mönnum erfiðara fyrir
að ná lágmörkum inn á leikana. „Þeir eru
farnir að gera þetta leiðinlega erfitt fyrir
okkur minni þjóðirnar með því að tak-
marka þátttökuna, sérstaklega í tækni-
greinunum. B-lágmörkin voru viðráð-
anleg fyrir okkur en því er ekki að heilsa
lengur, því miður. Að mínu viti er þetta
röng þróun; hér er ekki verið að hugsa
fyrst um íþróttamanninn, heldur eitt-
hvað annað,“ segir hann.
Guðni Valur er búinn að kasta langt yf-
ir B-lágmarkið. „Hann á 66 metra best
og nái hann því á leikunum kæmist hann
án efa í úrslit.“
Hefðu leikarnir farið fram í fyrra, eins
og stóð til, segir Sigurbjörn líklegt að
fjórir íslenskir frjálsíþróttamenn hefðu
verið meðal keppenda; Ásdís Hjálms-
dóttir spjótkastari, sem nú er hætt, Aníta
Hinriksdóttir hlaupari, sem hefur verið
að glíma við meiðsli, fyrrnefndur Guðni
Valur og Hilmar Örn Jónsson sleggjukast-
ari. Jafnvel Hlynur Andrésson víðavangs-
hlaupari.
Að auki bendir hann á, að bestu sund-
konur okkar seinustu árin, Eygló Ósk
Gústafsdóttir og Hrafnhildur Lúthers-
dóttir, séu hættar keppni.
Enginn Usain Bolt verður í Tókíó sem
er skarð fyrir skildi, stjarna hans hefur
skinið skærast á síðustu leikum. Sigur-
björn á eigi að síður von á harðri og
skemmtilegri keppni í mörgum greinum,
ekki síst spretthlaupum. Þannig hafi góð-
ur árangur náðst á bandaríska úrtöku-
mótinu, meðal annars næstbesti tími
sögunnar í 200 metra hlaupi kvenna. Eins
verði 400 metra grindahlaup kvenna og
200 metra hlaup karla óvenjusterk í ár.
Þá hefur heimsmetið í 10.000 metra
hlaupi kvenna verið slegið tvisvar með
stuttu millibili. „Það hlaup gæti orðið ep-
ískt.“
En hverjir stela senunni?
„Það er ekki endilega ljóst fyrir fram
enda mikið tómarúm eftir Bolt en ég slæ
á að hin gamalreynda Shelly-Ann Fraser
Pryce frá Jamaíku verði atkvæðamikil í
spretthlaupunum og svo hef ég þá trú að
Svíinn Armand Duplantis eigi eftir að
svífa hátt í stangarstökkinu. Geri einhver
sér svo lítið fyrir, karl eða kona, og vinni
bæði 100 og 200 metra hlaupin, verður
viðkomandi um leið stór. Annars finnst
mér 800 metra hlaupið alltaf mest
spennandi. Það er nógu stutt til að þú
nennir að horfa og nógu langt til að hægt
sé að byggja upp spennu.“
Usain Bolt vinnur 100
metra hlaupið fræga á
ÓL í London 2012.
Morgunblaðið/Golli
Hefði viljað sjá
fleiri Íslendinga