Huginn - 01.04.1953, Blaðsíða 12

/2 H U □ I N N
Konan að baki
dauða Trotzkys
Unga ameríska stúlkan, Sylvía Ageloff, var ekki njósnari, — hún var
aðeins ástfangin. —- Sú varð þó afleiðingin, að hún lenti inn í hinn sann-
sögulega hildarleik, er Kurt Singer segir hér frá.
Vegna sambands hennar við persneska blaðamanmnn Jaques, sem hún
kynntist í hinni glaðværu borg, París, er hún dvaldi þar við nám, varð
hún þátttakandi i morðinu á Leon Trotzky.
Hún var duglegur sálfræðingur, en vegna blindrar ástar kom mannþekk-
ing hennar ekki að gagni.
___________________________________________________________________________)
EFTIR KURT SINGER
Konan, er hér verður sagt frá, varð til að
leika mikilvægt hlutverk í einhverju átakan-
legasta ofbeldisverki vorra tima. Hún var
hvorki njósnari eða morðingi. Hún var aðeins
hér smáljóð, sem ég orti, þá er mér barst í
hendur bréf frá þeim, þar sem þeir segjast
vera komnir á áðurnefndan línuveiðara og
muni brátt halda heim á leið.
Napur er vindur frá Norðurpól.
Náum við aftur heim?
Til að halda heilög jól
í húsunum okkar tveim,
sem fórum við frá í vor
frakkir með bros um vör.
Töldum oss eiga þrek og þor
í þvílíka svaðilför.
Börðumst oft við borgarís,
bylji og gaddhörkufrost.
Hámuðum í okkur hungraðar lýs
og hálfúldinn Færeyja kost.
Gengum á land í grænlenzkum bæ.
Gistum hjá örlátri þjóð.
Liðum í dansi um logbjartan snæ
með hin lágvöxnu, skinnklæddu fljóð.
Okkar heimför er hafin
yfir haföldurót.
Brátt í gleymsku mun grafin
Grænlands fegursta snót.
Örlygur frá Viðey.
ástfangin og ástin varð til þess, að hún lenti
út í bæði njósnastarfsemi og morði.
Árið 1938 yfirgaf hin 27 ára gamla Sylvía
Ageloff stöðu sína við „Menntaráð New York
borgar“ vegna þess, að hún var að leggja upp
í ferð til Evrópu. Hún var sálfræðingur og
langaði til að læra meira. Miðstöðvar nútíma
sálfræðiiðkana voru þá Wien og Ziirich. Sylvía
ætlaði sér ekki eingöngu lærdóminn, heldur
einnig nokkra skemmtun af lífinu, og hún
óskaði að sjá ókunnug lönd. Hún dvaldist
nokkurn tíma í París og þar kynntist hún
Jaques Monard. Hann var þar á blaðamanna-
námskeiði við Sorbonne-háskóla. Hann sýndi
henni París og tók hana með sér á veitinga-
hús og í næturklúbba. Það var dýrt, en hann
hafði næga peninga og vel menntaður var
hann. Hann sagði Sylvíu, að hann væri af
gamalli, velmetinni fjölskyldu í Belgíu.
„Fyrir einu ári fór systir mín til Mexíkó“,
sagði Sylvía hinum nýja vini sínum. „Það er
vist svo fallegt í Mexíkó.“
Jaques spurði aldrei neins, en hinn ungi,
kvenlegi sálfræðingur gaf ótilkvödd meiri
upplýsingar: „Systir mín er fylgismaður Leon
Trotzkys og vinnur mikið fyrir hann.“ í fljótu
bragði varð ekki séð, að Jaques hefði áhuga
á þessu. Sylvía ætlaði bara að fræða hann
um, að fjölskylda hennar væri engu lítilsigld-
ari en hans. Hún átti ýmsa vini á meðal þeirra,
er fylgdu Trotzky að málum í Ameríku, en
Jaques, sem ætlaði að verða alþjóðlegur blaða-
maður, virtist ekki hafa nokkurn áhuga á
stjórnmálum, og raunverulega hataði hann
stjórnmál, því það loddu svo mikil óhreinindi
við þau, hélt hann fram.
Einn fagran dag sagði Sylvía honum, að nú
ætti hún ekki meiri peninga, svo að hún væri
neydd til að fara heim til Ameríku og finna
sér atvinnu. Jaques Monard reyndist þá sann-
ur vinur og vildi ekki sleppa þeirri stúlku, sem