Huginn - 01.04.1953, Blaðsíða 21

H U E I N N
21
því farsælli árangrum náum vér á braut vorri,
og því fleiri sem iSka íþróttir, því breiðari
grundvöll höfum vér á að byggja og að sama
skapi náum vér lengra. Það er margt annað,
sem vert er að athuga, þó að það skipti ef til
vill ekki eins miklu máli.
Margir af þeim, sem fylgjast með íþróttum,
velta því oft fyrir sér, hvernig einstakir menn,
hinar svokölluðu „stjörnur“, nái hinum
„mjög svo eftirsótta árangri". Niðurstöður
þeirra verða þá vafalaust mjög misjafnar og
margar byggðar á miklum misskilningi.
Það sem skiptir mestu máli að jnínu áliti
um þetta mál er: meðfæddir eiginleikar, lík-
amlegt þrek, andleg orka og siðferðilegur
styrkur. Það er enginn einn eiginleiki, sem
hefur hér úrslitaþýðingu, heldur þeir allir
samanlagðir. T. d. getum við gengið út frá
því, að líkamsþrek sé einna mikilvægast, því
að við vitum, að flestar íþróttir eru byggðar
á líkamlegri áreynslu. En því meira, sem hver
einstaklingur hefur af hverjum þessara eig-
inleika, því lengra nær hann á braut sinni.
Það er því til lítils, þó að keppandinn hafi
geysilegt vilja þrek og sé vel að sér, ef hann
skortir líkamlegt atgerVi. Og eðlilega nær
íþróttamaðurinn að sama skapi lakari árangri
skorti hann bæði vit og vilja, þótt hann hafi
mikinn vöðvastyrk. Svo er aftur mikill mun-
ur á hinum svonefndu „fæddu' íþrótta-
mönnum, og hinum, sem skipa aðra mismun-
andi „stig-sessa“. Einnig hinum skilnings-
góða unnanda og hinum skilningssljóa, og
hinum sanna íþróttamanni. Nefnilega:
íþróttamanninum, sem keppir vegna þeirrar
ánægju, sem keppnin veitir honum. íþrótta-
manninum, sem bregður sér hvorki við sigur
né ósigur. íþróttamanninum, sem hefur fylli-
lega réttan skilning á hæfni sinni án þess að
gleyma getu félaga sinna. íþróttamanninum,
sem þekkir og metur gildi íþróttar sinnar.
íþróttamanninum, sem sér vel hina mörgu
kosti íþróttanna, án þess að gleyma nokkrum
vanköntum. íþróttamanninum, sem lítur ekki
á Ólympíuleikana sem tákn eintómra meta,
heldur skilur að gildi þeirra stendur miklu
dýpra og er miklu veigameira. Skilur að
Ólympíuleikarnir eru heppilegasti vettvang-
ur, sem til er fyrir vinsemd og bræðralag
þjóða í milli.
Okkur íslendingum er ljóst, að á íslandi,
landinu kalda, sem liggur á takmörkum hins
byggilega heims norður við heimskaut, sé síð-
ur en svo lakari mannlegur efniviður til
„stórverka", en hjá mörgum stórþjóðum
heims. Og á undanförnum árum höfum vér
unnið svo undraverða sigra bæði hér á
landi og erlendis, að furðu vekur um allan
heim, sem því miður nokkrir mjög svo óþarf-
ir blettir hafa haft svo vond áhrif á. Því frétt-
ir um íþróttir fljúga með meiri hraða en
flestar aðrar um heiminn, og betur er eftir
þeim tekið af mörgum en fréttum af öðru
tagi. Góð afrek hjá lítilli og lítt þekktri þjóð,
eins og okkur, getur því orðið hin happa-
drýgsta landkynning. Enc'.a var það líka ekki
út af engu, að blað nokkurt, sem gefið er út
hinum megin á hnettinum (í Wellington á
Nýja Sjálandi) hélt því fram fyrir um það bil
hálfu öðru ári, að „ísland væri mesta íþrótta-
þjóð heimsins“.
Að mínu áliti er hlutverk íþróttanna að
vera túlkandi, skapandi og uppbyggjandi.
Sem sagt, þær eiga að túlka þær kröfur, sem
fólkið, sem þjóðin öll ber í brjósti sér, að vera
leiðandi fyrir æskulýð landsins. Þær eiga að
skapa heilbrigða sál í hraustum líkama. Og
þær eiga að byggja upp hollt félagslíf fyrir
börn og unglinga í frístundum sínum.
Skóli vor hefur sýnt mjög góða frammistöðu
í frjálsum íþróttum í vetur. Og eins og flesta
rekur án efa minni til, þá varð hann stiga-
hæsti skólinn í B-fl. (16—19 ára) á skóla-
móti Í.F.R.N. í frjálsum íþróttum síðastliðið
haust. Og á sama móti innanhúss, sem háð
var 7. marz síðastliðinn, sýndi hann einnig
frábæra frammistöðu, meðal annars með því
að vera stigahæsti skólinn, og ekki má held-
ur gleyma því, að hann sá um mótið, sem
var í alla staði hið bezta. í stuttu máli sagt
hefur skóli vor tvisvar á sama vetri verið
stigahærri en skólar, sem eru um tíu sinn-
um fjölmennari, á mótum í frjálsum íþrótt-
um og mun slíkt vera alveg einsdæmi. En
um leið megum við ekki gleyma, að skóli vor
hefur eigi að síður átt svo ótrúlega marga
góða íþróttamenn á undanförnum árum, að
það vekur undrun og aðdáun. I>ví má með
sanni segja, að hann hafi og hafi haft beztu
frjálsíþróttafólki á að skipa aí óllum fram-
haldsskólum bæjarins. Ég ætla ekki að nefna
nein gömul nöfn eða skýra þetta nánar, því
slíkt er efni í mörgum sinnum fleiri setningar
en þessar hér, og einnig það, að flestum ætti
að vera þetta nokkuð kunnugt.
Pétur Rögnvaldsson.