Dagrenning - 01.12.1939, Qupperneq 8

^426
ugu menir þar af miklum
áhuga þeir þpfu, rannsóknir
ýmsar; þar á jmeðal réttar-
rannsóknir og'n ýtarlegar
rannsóknir á sálarlífi barna,
og var af alúS hugsað um
að nota þá þekkingu er
mönnum þannigjókst, börn-
unum til góðs. Lindsey
kunni illa við málarekstur-
inn og löggjöfina í sam-
bandi við barna dóminn,
og lét þá finna til sín i því
máli þar til því var breytt
á viðeigandi hátt. Alt mið-
aði að því, að hræða börnin
til að gera rétt, í stað þess,
að laða þau frá að gera
rangt. Honum fanst hann
engu áorka við börnin,með-
an, þau voru gagntekin af
ótta og vantrausti til lög-
reglunnar, en er hann hafði
unnið traust þeirra og trú,
var það hægðarleikur að
leiða þau á réttann veg.
Hræðslan er móSir lyginn,-
ar og lygin móðir ótal lasta.
Mikið undruðust lögreglu-
þjónarnir er þeir við'nöfðu
DAGRENNING
þessa nýju aðferð við dreng-
ina. Áður beittu beir dreng-
ö
unum miskunarlausum
skömmum, höggum og hót-
unum, án þess, að fá neinu
áorkað. Lindsey fanst ekk-
ert þurfa nema samúð,
innilegann, hræsnislausann
kærleika, ,,Við þurfum”
sagði Lindsey, (iað sann-
færa drengina um vináttu
okkar til þeirra, en jafn-
framt sannfæra þá um óbeit
okkar á ö!lu því, sem ljótt
er í þeirra fari, að við
viljum umfram alt hjálpa
þeim til að verða góðir
men n.”
Þegar börn hafa mist
foreldra sína, eða þeir
gegna ekki foreldraskyld-
um sínum, þá er það skylda
mannfjelagsins, að ganga
þeim í foreldra stað. í þessu
var fólgið hlutverk barna-
dómstólanna. Fremsta ætl-
unarverk þeirra er, að forða
þeim frá illu og glapstigum.
Þannig eru þau undir um-
sjá ríkisins fram um tvítugs