Dagrenning - 01.12.1939, Blaðsíða 25

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦$+++++4*
★★★★★★★★★★★ ★ ★★ 7*nSr ★
★
i/'iu/ir.
Kennarinn: Ef ég græfi gat í gegn um jörðina, hvar
kœnri ég þá út?
Sálitli: Ot úr gatinu.
Piparmærin: —En hvað heimurinn getur verið eig-
ingjarn. Allir hugsa um sig, — en um mig hugsar
enginn nema ég.
Vel heima: Einu sinni var drengur kominn á heimili
sóknarprestsins til að vera við spurningar. Hann
var fyrstur barna á staðinn í petta sinn, og til p>ess,
að honurn skyldi síður ieiðast biðin eftir hinum, var
prestsfrúin að ræða við hann um /ms andleg efni, og
kotn par að, að hún spyr drenginn hverjir hafi verið
fyrstu lærisveinar Krists.
—Davíð ogGolíat, svaraði drengurinn hyklaust.
—Þér finst rétt að ég láni honum peninga?
—Já tvímælalaust!
—Og hversvegna?
—Annars er hann vís að leita til mín.
Hann : Hvað mundir f>ú nú segja ef að f>ú heyrðir, að
ég ætlaði að giftast henni móður pinni?
Stúlkan: —Ekki neitt. Hún mamma hefir bannað
mér að segja ljótt.
—Hvernig líður konunni pinni?
—Ó, ekki sem bezt. Það er bakið nú, rétt einusinni.
—Auminginn er hún með bakverk?
—Nei, blessaður vertu. Haiia vantar bara loðkápu.
♦♦♦