Dagrenning - 01.12.1939, Síða 4

422 DAGRENNING
og fegurri en nokkur stjarna hafði áður skinið, bjartari en
sólin hlýrri en kærleikurinn, stöðugri en heimsbyggingin.
Geislum hennar kastaði til austurs og vesturs, norðurs og
suðurs; þeir voru svo bjartir, að þeir fóru viðstcðulaust í
gegnum aliar kólgur og öll dimmviðri, og þeir skína alla leið
inn í insta afkima hjartnanna.
Og með geislunum barst ofan til vor jarðarinnar
barna, ómur hinna himnesku radda, hver geisli varð hljóð-
færastrengur. sem titraði og söng þítt og blítt inn í hvert
hjarta þessum ógleymanlegu orðum:
—Dýrð sé guði í upphæðum.
Friður á jörðu.
Velþóknun yfir mönnum.
En í bjarma ljóssins, stjörnunnar fögru, skein í himneskum
ljóma mynd ungrar móður með barn í fanginu. Og yfir barn-
inu skein í fögrum boga þetta letrað:
—Konungur lífsins. Konungur friðarins.
Konungur ljóssins.
Þar var fæddur frelsari mannkynsin: — Fæddur til þess, að
flytja oss trúna á lífið, — til þess, að færa oss friðin, — frið-
in, sem menn höfðu svo lengi leitað að, en hvergi fundið, —
til þess, að varpa því ljósi yfir heiminn, sem yfirbugar allt
myrkur —• ljósið, sem vísar oss vegin, sem liggur til þess góða
og göfuga í lífinu og síðast í faðm vors himneska föðurs.
Margir höfðu áður reynt að skapa mannkyninu
frið, vísa því veg vonarinnar til fullsælu friðarins ogljóssins,
hver á sinn hátt. En þau ljós höfðu aftur daprast — þau
náðu ekki að skína nema svo skamt.
En Kristur, barnið jólanna, tók þau Ijós og hann
tendraði þau svo, að nú skír a þau skærc,—hann tendraði
þau með kenningu sinni; — Guð er faðir vor — og mennirnir
eru börn hans. — Hann tendraði þau með lífi sínu: Líf hans
var 1 j ó s, f r i ð u r og k æ r 1 e i k u r. sem lætur hvert
skammdegi verða bjart, hverja nótt prýdda Ijósum, hvert
dimmviðri fult af útsýni.