Feykir - 02.09.2020, Page 4

Hjalti Þórðarson skrifar | Minningar úr göngum
Stuttbuxnagöngur í Deildardal
Göngur eru skemmtilegur hluti
sveitastarfa og árið 2010 voru
verulega eftirminnilegar göngur
sem hægt er með góðu móti að
kalla hitagöngurnar miklu. Þessar
línur voru páraðar á blað í
minnispunktum um Meira og
minna sannar gangnasögur.

...... Ég rölti um á fjallsbrúninni
austan við Austurdalinn og var
staddur við Seljaskál. Taldi mig
vera í nokkuð góðum málum og
búinn að fæla flest fé af brúninni og
niður í kletta þar undir. Í miðri
ánægju minni heyrðust hávær hróp
og köll sem færðust heldur nær ef
eitthvað var. Síðan kom hópur af fé
hlaupandi upp á brúnina og viti
menn var ekki hraðfetinn hann
Magnús Jóhannesson frá Brekku-
koti rétt á eftir þeim. Sá ég í fjar-
lægð að Magnús var saltvondur og
veifaði öllum skönkum þvílíkt að
ætla mátti að hann tækist á loft á
hverju augnabliki. Í framhaldinu
náðum við að þvæla rollunum
niður af brúninni og Magnús á eftir
og á hálfri meiri ferð en áður. Nú
skyldu rollurnar fara til byggða og
ekkert múður. Ég hélt áfram en eftir
nokkur skref birtist hópur af roll-
um á ný og heldur þrjóskulegar á
svipinn. Miðað við atferli, hegðun
og framkomu virtust þær ekki
líklegar til að fara til byggða alveg
strax. Ég ætlaði nú heldur að sýna
viðbragð og þjóta fyrir þær en ekki
tókst betur til en svo að annar
klunnafóturinn rakst í hinn og ég
steyptist beint á höfuðið. Ég sá ekki
betur en rollunum þætti þetta
bráðfyndið, a.m.k. glottu þær við
tönn, ulluðu á mig og þutu út í
buskann. Ég klöngraðist á fætur,
hristi hausinn svo að glamraði í
tómarúminu og æddi á eftir
hópnum. Nokkru seinna náðist
eitthvað af hópnum og eitthvað
slapp. Það sem hindraði að allar
rollurnar slyppu var stórstígur
maður sem leið áfram eins og
hraðfara snigill á sterum. Sá ég að
þetta var langfetinn Rúnar Páll
Hreinsson á Grindum sem fór
heldur geyst yfir auðnina á fjallinu
eflaust flautandi einhvern lagstúf í
leiðinni. Um síðir fóru rollurnar
rétta leið, óðu niður Brunnárdalinn
og þaðan niður utan við Selhóla í
flasið á smalamönnum sem þar
voru. Þegar ég stóð upp á svokallaðri
Ófæruhyrnu, við hlið Brunnárdals,
og horfði á eftir fjárhópnum niður
dalinn þá rifjaðist upp fyrir mér
göngutúr árið áður með þeim Páli
Óskarssyni á Skuggabjörgum og
Kristjáni Jónssyni frá Óslandi. Þá
var stoppað á sama stað og teknar
umræður um hve mikið af fé slyppi
í hverjum göngum og héldi sig ofan
brúna. Umræðurnar báru nokk-
urn keim af orðatiltækinu „til hvers
að vera ósammála ef hægt er að
vera sammála“ með öfugum for-
merkjum. Nánast í túngróðri vildi
Páll meina en Kristján taldi landið
óttalegt grjót, fleiri tugir vildi Páll
meina en Kristján taldi þær örfáar,
flestar úr Óslandshlíðinni vildi Páll
meina en Kristján taldi þær úr
Deildardalnum, meiri blessuð blíð-
an vildi Páll meina en Kristján taldi
vera of hlýtt. Þegar dagdraumun-
um lauk skakklappaðist ég niður á
láglendi og hitti á kampakátan, já
vel kátan, Loft Guðmundsson á
Melstað sem taldi að flestar skját-
urnar væru komnar í aðalsafnið en
reksturinn gengi ákaflega seint í
þessum hita. Nú var mesta erfiðið
að baki enda var ég hálfþreyttur og
verulega þyrstur. Ekki slæmt að ég
hafði vit á því að geyma tvo vel
kælda í læk stutt frá..... .
Dagarnir 2.-5. september 2010
voru veðurlega alveg einstakir.
Logn, sólskin og um og yfir 20 stiga
hiti dag eftir dag. Á veðurathug-
unarstöðinni á Möðruvöllum í
Hörgárdal fór hitinn í 24,9 stig
gangnadaginn 4. sept. Það voru því
ekki vandræði að vera á stuttbuxum
í göngum daginn þann.
Ristarhlið á Þjóðvegi 1 ekki fjarlægð
Misskilningur
um ristarhlið
Þau ristarhlið sem Vegagerðin hugðist
fjarlægja af Þjóðvegi 1 í Skagafirði og
Húnavatnssýslum munu áfram þjóna
hlutverki sínu í búfjárveikivörnum
landsins. Sigurborg Daðadóttir, yfir-
dýralæknir, sagði í samtali við Feyki að um
misskilning hefði verið að ræða er starfs-
maður MAST heimilaði Vegagerðinni að
fjarlægja umrædd ristarhlið. Farið verði í
það að fjármagna ný hlið svo hægt verði
að uppfylla umferðaröryggi og
sjúkdómavarnir.
Sigurborg segir að málið eigi dálítinn
aðdraganda en Vegagerðin telur, og hafi góð
rök fyrir því, að endurnýja þurfi þessi
ristarhlið, eins og gert hefur verið í gegnum
árin en það kosti peninga sem ekki liggja
fyrir.
„Þeir viðhaldspeningar, sem fara í varnar-
girðingar, hafa ekki verið settir í þessi
ristarhlið enda hefur í gegnum tíðina
Vegagerðin endurnýjað þessi ristarhlið án
þess að við höfum komið að því. En það á
samt sem áður ekki að hindra það að þetta sé
gert. Þegar Vegagerðin fer að tala um það að
fara að fjarlægja þessi hlið þá leggjumst við
eindregið gegn því fyrir einu eða tveimur
árum síðan með formlegum hætti. Síðan er
málið tekið upp aftur núna í vor, og þá er
þriðja hliðinu reyndar bætt við sem er við
Héraðsvötn, og Vegagerðin setur sig í sam-
band við starfsmann sem sér um peninga-
málin, greiðslu reikninga. Af einhverjum
ástæðum skrifar viðkomandi póst þar sem
kemur fram að Vegagerðinni sé heimilað að
gera þetta á eigin kostnað, sem er alls ekki álit
okkar fagfólksins á því. Það varð þarna ein-
hver misskilningur og ég get ekki annað en
beðist afsökunar á því,“ segir Sigurborg.
Hún fullyrðir að hliðin verði ekki fjarlægð
og bætir við að fjórða ristarhliðið sem staðsett
er við austurós Héraðsvatna, og til stóð að
fjarlægja líka, verði endurnýjað og girðing
sem að því liggur verði bætt.
„Þannig að það stendur ekki til að fjarlægja
nein ristarhlið. Við viljum hafa þetta fjárhelt
og munum funda með Vegagerðinni um
þessi mál og hvernig best sé að standa að
þessu og að fjármunir séu ekki að standa í
vegi fyrir umferðaröryggi og sjúkdóma-
vörnum.“ /PF
Séð inn Austurdal, annan tveggja dala sem tekur við af Deildardal í Skagafirði austanverðum. Hinn dalurinn heitir eðlilega Vesturdalur en á milli þeirra er
Tungufjall, hátt og hvasst eins og fleygur. Um dalinn rennur Deildará, sem breytir um nafn er neðar kemur og heitir þá Grafará.
Í botni dalsins er Deildardalsjökull.
Hjalti Þórðarson rifjar upp göngur
sem hann tók þátt í fyrir áratug.
Ristarhlið og búfjárveikivarnagirðing við austurós Héraðs-
vatna í Skagafirði fyrir um viku síðan. Eins og sést vantar
talsvert upp á að hér sé fjárheld girðing en það stendur allt
til bóta, að sögn Sigurborgar Daðadóttur, yfirdýralæknis.
MYND: PF
4 33/2020