Feykir - 16.12.2020, Qupperneq 28

28 48/2020
FRÁ BYGGÐASAFNI SKAGFIRÐINGA
Inga Katrín D. Magnúsdóttir skrifar
Flutningum úr
Minjahúsinu lokið
Þröngt setið í geymslu. AÐSENDAR MYNDIR
felst í slíkum vinnubrögðum
var vitað að pökkunin tæki
sinn tíma. Pökkun á gripum
sýninganna var tímafrek, en
það voru veggir verkstæðanna
sem ollu meiri áhyggjum og
enn erfiðara var að eiga við.
Veggirnir samanstóðu af upp-
runalegum útveggjum, öðrum
steyptum og hinum múrhúð-
uðum (forskalaður), uppruna-
legri innri klæðningu og loft-
klæðningu úr timbri og
leikmynd sem búin var til á
staðnum. Forskalaði veggurinn
var fluttur heill, en aðrir veggir
voru hlutaðir í sundur í við-
ráðanlegar einingar. Óhjá-
kvæmilega verða skemmdir við
slíkt rask, mismikið eftir efni og
aðstæðum.
Í upphafi árs var skipaður
starfshópur á vegum Sveitar-
félagsins Skagafjarðar um mót-
un framtíðarsýnar sýningar-
halds Byggðasafns Skagfirðinga
á Sauðárkróki. Starfshópurinn,
sem samanstendur af starfsfólki
sveitarfélagsins og safnstjóra
Byggðasafnsins, skilar tillögum
að framtíðarsýn fyrir árslok
2020. Vonir standa því til að
verkstæðunum verði fundið
varanlegt heimili fyrr en síðar.
Á heildina litið gengu
flutningarnir vel fyrir sig.
Okkur er sönn ánægja að setja
punkt fyrir aftan þennan kafla
og við viljum þakka öllum
þeim sem aðstoðuðu okkur,
m.a. starfsmönnum Fornverks,
Trésmiðjunnar Borgar og
Sigurbirni Birgissyni, starfs-
manni Dögunar.
Við óskum Skagfirðingum
og öðrum landsmönnum gleði-
legra jóla.
Heimildir:
1 http://www.glaumbaer.is/is/
safnid/frettir/flutningum-
a-safngripum-i-nytt-
vardveisluhusnaedi-lokid-
Þann 4. desember síðast-
liðinn urðu þáttaskil hjá
Byggðasafni Skagfirðinga,
þegar flutningum á verk-
stæðum Ingólfs og Jóns
Nikodemussona úr Minja-
húsinu á Sauðárkróki lauk.
Þar með lauk jafnframt
tímabili sem teygir anga sína
til ársins 2017 þegar tekin var
ákvörðun um að flytja safnið
úr Minjahúsinu.
Undanfarin þrjú ár hefur
starfsfólk Byggðasafnsins unn-
ið að flutningum úr Minja-
húsinu. Sú vinna hófst á neðri
hæð hússins, en þar voru gripir í
sýningu til skemmri og lengri
tíma. Föstu sýningar safnsins
snerust um verkmenningu á
Sauðárkróki á fyrri hluta 20.
aldar. Þar voru sýnd fjögur
verkstæði; söðlasmíðaverk-
stæði, úrsmíðaverkstæði Jörgens
Franks Michelsen, járnsmíða-
verkstæði Jóns Nikodemus-
sonar og trésmíðaverkstæði Ing-
ólfs Nikodemussonar. Aðeins
var pakkað lausamunum söðla-
og úrsmíðaverkstæðanna en
tveimur síðastnefndu verkstæð-
unum var ekki pakkað í þessum
áfanga og um þau verður fjallað
nánar hér að neðan.
Næsti áfangi var pökkun
gripa á efri hæð hússins en þar
voru safngeymslur hýstar,
ásamt skrifstofum fornleifa-
deildar. Skrifstofur starfsfólks
voru um tíma við Aðalgötu 2
en síðan var tekin ákvörðun
um að sameina skrifstofur
safnsins í Gilsstofu í Glaumbæ.
Eftir nokkuð grýtta vegferð
lauk flutningum á safnkost-
inum í bráðabirgðavarðveislu-
húsnæði um miðjan mars
síðastliðinn. Nánar má lesa um
þann hluta flutninganna á
heimasíðu safnsins.1
Eins og fyrr sagði var hvorki
verkstæðum Jóns né Ingólfs
pakkað með öðrum gripum, né
veggjum söðla- og úrsmíða-
verkstæðanna. Hugmyndin var
upphaflega að flytja þau beint
úr Minjahúsinu og í nýtt sýn-
ingarrými, en ekki hefur enn
fundist ásættanlegt húsnæði
fyrir sýninguna og því voru
verkstæðin sett í bráðabirgða-
geymslu.
Þegar verkstæðin voru sett
upp um aldamótin 2000 voru
þau færð frá sínum upprunalega
stað í bænum og sett upp
nákvæmlega eins (eða því sem
næst) í Minjahúsinu. Vegna
þess hve mikil nákvæmnisvinna
Forskalaður útveggur trésmíðaverkstæðis fluttur út
Hálendisþjóðgarður
vinstri grænna?
AÐSENT | Bergþór Ólason skrifar
Umhverfisráðherra mælti í
vikunni fyrir frumvarpi um
stofnun hálendisþjóðgarðs.
Strax vakti athygli hversu
mikil andstaða er við málið
hjá samstarfsflokkum VG í
ríkisstjórn. Almenn og vel
ígrunduð andstaða
er við málið hjá
hagsmunaaðilum
landið um kring,
svo sem bændum,
sveitarfélögum og
fyrirtækjum sem
starfa í og við fyrir-
hugaðan þjóðgarð
svo ekki sé talað
um einstaklinga og
félagasamtök sem
hafa áhyggjur af
frjálsri för fólks um svæðið, en
andstaða samstarfsflokka VG í
ríkisstjórn er meiri en reiknað
var með.
Formaður Framsóknar-
flokksins birti runu fyrirvara
sem minnti helst á það þegar
flokkurinn var forðum til í aðild
að Evrópusambandinu, að því
gefnu að Evrópusambandið
aðlagaði sig Íslandi en ekki
öfugt, úr því varð auðvitað ekki
neitt. Þessir fyrirvarar voru
settir fram nokkrum dögum
eftir að þingmenn og ráðherr-
ar sama Framsóknarflokks
afgreiddu málið í gegnum
ríkisstjórn og eigin þingflokk.
Á sama tíma hafa þingmenn
Sjálfstæðisflokksins allt á
hornum sér hvað hugmyndina
varðar, nýbúnir að samþykkja
í eigin þingflokki að málið
gangi til þinglegrar meðferðar.
Vafalaust í trausti þess að
Miðflokkurinn spyrni kröftug-
lega við fótum.
Stuttur pistill sem þessi
býður ekki upp á djúpa grein-
ingu efnisatriða í máli sem
þessu, en það verður að draga
fram kjarnarökstuðninginn í
málinu öllu, það er að þarna
verði til STÆRSTI þjóðgarður
í Evrópu og að með stofnun
hans náist fram
sjálfstæð ímyndar-
og markaðsleg
markmið. Þessi
nálgun er ættuð frá
Texas, þar sem allt
er „stærst og best“.
Hamborgararnir
eru svo stórir að þú
getur ekki borðað
þá, kókglösin eru
svo stór að þú
getur ekki haldið á
þeim, allt er „stærra en lífið“.
Ég er ekki viss um að það séu
skilaboðin sem haganlegt sé
að setja fram gagnvart þeirri
stórkostlegu náttúru og á
köflum viðkvæmu, sem við
eigum á hálendinu.
Málið er ótímabært og
þeirrar gerðar að alls ekki
er skynsamlegt að ana að
ákvörðun. Í öllu falli er ótækt,
líkt og umhverfisráðherra
hefur sjálfur sagt, að afgreiða
málið án þess að rammaáætlun
um orkunýtingu hafi komið
til meðferðar Alþingis og
verið afgreidd. Sjálfur mun ég
áfram tilheyra hinum „örlitla
grenjandi minnihluta“ eins og
Steingrímur J. Sigfússon kýs að
kalla þá sem hafa efasemdir um
að leggja 30% landsins undir
svokallaðan hálendisþjóðgarð.
Bergþór Ólason
þingmaður Miðflokksins
í Norðvesturkjördæmi