Strandapósturinn - 01.06.1971, Síða 87

inn þar hét Bjami Sigfússon, en kona hans María Bjarnadóttir.
—- Þá kom það fyrir einn dag um sumarið, að mamma og hús-
bóndi hennar voru úti á túni við töðuþurrk, en konan inni við
matreiðslu. — Þau áttti tvö böm: dreng þriggja ára og telpu yngri.
Var drengurinn ýmist úti eða inni, eins og börnum á þeim aldri
er tamt að vera. Þá var það um miðjan daginn, að konan kallaði
til þeirra að koma og borða. Héldu þau þá heim. Þegar þau vom
komin inn, spurði konan, hvar Fúsi litli sé, en drengurinn hét
Sigfús. Þau vita það ekki, en spyrja, hvort hann hafi ekki komið
heim. Neitaði hún því. Þau segja, að drengurinn hafi farið heim
rétt á undan þeim og sagzt ætla heim til mömmu. Bóndinn skund-
aði strax út og skyggndist um eftir drengnum, og móðir hans
einnig. Sáu þau þá, að hann var kominn nærri því upp á fjalls-
brún utanhallt við bæinn, upp í svo nefnt Lækjarskarð. Rann þá
faðir hans á stað eftir honum og fékk að síðustu náð honum, rétt
áður en hann hvarf upp fyrir brúnina. Tók bóndi drenginn strax
og hýddi hann; bar hann síðan heim. Var hann þá spurður, því
hann hefði gjört þetta. Hann sagði, að mamma hans hefði sagt
sér að koma eftir sér og flýta sér, þegar farið var að kalla á hann.
— Þetta var talið af völdum huldukonu, er hefði viljað ná drengn-
um.
Drengur þessi óx, og varð síðast gamall maður, kvæntist og
átti mörg börn. Hann dó á Isafirði. Kona hans hét Salóme Þor-
bergsdóttir, og er hún látin fyrir skömmum tíma.
Þessir þrír sögukaflar eru teknir eftir eigin handriti Bjamveigar
Arnbjargar Björnsdóttur í Naustvík, með hliðsjón af ágripi litlu
af fyrsta kaflanum, er ég hafði heyrt og sent henni til yfirlits og
leiðréttingar. Orðfæri og niðurskipun efnisins hefi ég að nokkm
breytt með fullum vilja hennar, en efnið er hið sama, er mér barst
1 hendur. — Um sögukonuna er óhætt að fullyrða, að hún hefir
almenningsorð þeirra, er þekkja hana, fyrir góða greind og eigi
síður dyggð og ráðvendni til orðs og æðis.
/• Ö. J.
85