Morgunblaðið - 14.08.2021, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. ÁGÚST 2021
✝
Unnur Jóns-
dóttir fæddist
á Akureyri 27.
október 1918. Hún
lést á Hjúkrunar-
og dvalarheimilinu
Hlíð 26. júlí 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Jón Ólafur
Stefánsson Vopni
verkamaður, f.
28.11. 1884, d.
18.12. 1984, og
Anna Salóme Jónsdóttir hús-
móðir, f. 6.3. 1893, d. 5.12.
1970. Systur Unnar: Elsa, f.
16.6. 1916, d. 2.8. 1953. Maki
Guðlaugur Marteinsson. Þeirra
synir Geir, Skúli og Jón. Marta,
Sigurlaug, Júlíus, Bára, Hilma
Fanney, Ingvar, Kolbrún og
Jóna. Fósturdóttir Unnar, dótt-
ir Kristínar Huldar, er Unnur
Huld Sævarsdóttir Vopna, f.
27.5. 1963. Feður hennar Sæv-
ar Líndal Jónsson og Sigurður
Lúðvík Þorgeirsson. Börn Unn-
ar Huldar eru Leó, Egill Kári,
Ellen Huld Alexandra og Eiður
Sölvi. Unnur var verkakona á
Gefjun, Heklu og Niðursuðu-
verksmiðju Kristjáns Jóns-
sonar. Hún var í sumarvinnu í
Borgarnesi og vann í síld á
Siglufirði og Raufarhöfn. Hún
hélt heimili með foreldrum sín-
um og annaðist þau til þeirra
dánardags.
Unnur var jarðsungin frá
Akureyrarkirkju 13. ágúst
2021. Útförin fór fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
f. 20.1 1920, d.
31.7. 2009. Fyrri
maki Hörður Har-
aldsson. Þeirra
dætur Anna Dóra
og Kristín Huld.
Maki Eðvarð Sig-
urgeirsson. Þeirra
börn Egill og Elsa
Friðrika. Ásta, f.
24.11. 1926, d.
21.7. 2005. Maki
Grímur Jónsson.
Þeirra sonur Gunnar. Hálf-
systir Unnar, samfeðra: Ólöf
Kristín, f. 4.9. 1904, d. 3.9.
1998. Maki Jónas Gunnlaugs-
son. Þeirra börn Þórhalla, Jó-
hanna Júlíana, Arnmundur,
Elsku Unnur frænka.
Orðið frænka nær ekki utan
um allt sem þú gerðir og veittir
fólkinu þínu, með skilyrðis-
lausri ást, umhyggju og vænt-
umþykju.
Verndarengill er það sem þú
varst og ert fyrir okkur.
Alltaf hógvær, teinrétt í baki,
vel til höfð og tignarleg.
Þú tókst mér eins og ég er,
dæmdir mig aldrei og tókst
alltaf á móti mér með hlýja
faðminum þínum. Það var ein-
stakt að geta leitað til þín með
öll sín vandamál, allt frá
strákamálum yfir í hverju ég
ætti að klæðast á lokaballinu og
hvað ég ætti nú að læra næst.
Á seinni árum varstu þó vissu-
lega farin að velta því fyrir þér
hvort þetta nám tæki nú aldrei
enda. Því skal líka haldið til
haga að ég hef allt mitt líf sótt
nám í Húsmæðraskóla Unnar
og Ömmu, þar sem ég sat ein í
bekk og fékk inngöngu um
þriggja ára aldur. Þaðan út-
skrifaðist ég, samkvæmt Unni,
með hæstu einkunn.
Ég er þér svo þakklát fyrir
að hafa tekið á móti mér og
veitt mér rými til þess að vera
ég sjálf. Litli, brúni sófinn var
alltaf minn ef ég þarfnaðist
hans. Mikið sem mér þykir
vænt um öll okkar gistipartí í
Lindasíðunni og ó hvað það var
kósí þegar þú kallaðir mig til
þín og bauðst mér að kúra und-
ir hlýju sænginni þinni. Það var
ekkert betra en að fá að vera
unglingur hjá þér enda var
skilningur og þolinmæði eitt-
hvað sem þig skorti aldrei.
Unnur hvatti mig alltaf til
þess að læra og vera samvisku-
söm í mínu. „Áhugi og vilji“
sagði hún, „er allt sem þarf og
þá mun ekkert standa í vegi
ykkar“.
Þegar hugsað er til þín
stendur upp úr þakklæti til þín
og fyrir öll þau samtöl sem við
áttum, þar sem þú leyfðir okk-
ur að endurupplifa minningar
og ævintýri þín í gegnum
skemmtilegar frásagnir. Ótal
stundir við eldhúsborðið að
spila rommý og tala um daginn
og veginn. Þrátt fyrir mikinn
aldursmun og sannarlega mik-
inn mun á lífsreynslu var alltaf
hægt að leita til þín og eiga við
þig einlægt spjall um öll heims-
ins mál. Þú varst alltaf til stað-
ar, tilbúin að vernda, hlusta og
umfram allt gefa góð ráð. Alltaf
til í að hlusta og heyra hvað á
daga okkar hafði drifið upp á
síðkastið, þuldir svo upp fyrir
okkur allt sem var að gerast í
fréttum og hver stóð sig best í
síðasta handboltalandsleik.
Það er gæfa okkar að hafa
átt þig að og haft þig í okkar
lífi, því að þú varst og ert sann-
arlega einstök manneskja og
vera. Vera sem minnti okkur á
að lífið er dýrmætt, erfitt og
fallegt og að það er okkar
skylda að njóta þess með þín
gildi að leiðarljósi; ást, um-
hyggju og heiðarleika.
Svo skrítin tilfinning sem um mig
fer.
Nú farin ertu frá mér nýjan veg.
Hann tekur á mót þér hinumegin
við.
Veginn mun vísa þér, þér við hlið.
Í annan heim hann fylgir þér.
Á vængjum tveim vísa þér.
Það eitt mun ylja mér að vita af þér.
Fylgir mér hvert sem er í hjarta mér.
Láttu mig vita ef ég get hjálpað þér.
Og vinda sendu mér hvar sem er.
(Birgitta Haukdal)
Heiðurinn er okkar, ánægjan
er okkar og gleðin er svo sann-
arlega okkar.
Hlátur þinn, ást og vinátta
mun aldrei hverfa okkur úr
minni, hann lifir með okkur að
eilífu því kærleikurinn fellur
aldrei úr gildi, „jájá“.
Ellen Huld og
Finnbogi Rútur.
Afrekaskrá Unnar frænku
rataði aldrei á forsíður dag-
blaðanna. Þá birtust hvorki
myndir af henni framan á mest
seldu glanstímaritum landsins
né var hennar nokkurn tímann
getið á vinsælum samfélags-
miðlum. Samt afrekaði hún svo
margt og mikið. Á síðustu tím-
um, þegar nægir að vera bara
einhvers staðar staddur, klæð-
ast fölgrænu eða karrígulu eða
vera jafnvel bara að hugsa um
að gera eitthvað til að eftir sé
tekið, vill gleymast að enn er
til fólk, sem afrekar eða afrek-
aði eitthvað sem skipti máli. Já,
þegar feitustu fyrirsagnir
dagsins í dag eins og „Fanney
Bára var heima hjá sér um
helgina“, „Þröstur fékk sér
jakka“ eða „Hildur Gló er að
hugsa um að kaupa sér sam-
festing í stíl við stígvélin“
tröllríða daglegri umræðu og
hvergi er spornað við er hætta
á því að við fjarlægjumst smám
saman öll eðlileg viðmið og
stöndum einn daginn eftir ber-
skjölduð efst á verðlaunapall-
inum við fagnaðarlæti fjöldans
… án þess í raun og veru að
hafa afrekað nokkurn skapaðan
hlut. Já, á tímum græðgi, ótak-
markaðrar athyglissýki og
sjálfsdýrkunar er okkur hollt
að velta fyrir okkur andstæð-
um þeirrar ógleði, nefnilega
hógværð, látleysi, góðvild og
gjafmildi. Enga hef ég þekkt
sem höfðu þá mannkosti til að
bera umfram móðursystur
mína, Unni frænku, nema ef
væru kumpánar tveir úr sömu
sveit, pabbi og föðurbróðir
minn, Jón. Takmarkalaus til-
litssemi, virðing og væntum-
þykja einkenndu þau öll og
þetta yfirburðafólk náði sann-
arlega eyrum manns með lít-
illæti sínu, hógværð og hljóðri
framsetningu mikilvægra sann-
inda, langt umfram þá sem
hærra höfðu.
Þeir bræður kvöddu fyrir
margt löngu, en Unnur frænka
lét sig hafa það, að ná 102 ára
aldri án þess að blása úr nös og
lengst af við hestaheilsu. Hún
kvaddi hinn 26. júlí síðastliðinn
södd lífdaga. Unnur var mikil
efnakona, reyndar ekki af ver-
aldlegum auði, heldur auðgaðist
hún svo um munaði á gjafmildi
sinni og góðmennsku, sem
ávöxtuðust með árunum til
ómældra verðmæta. Önnur auð-
æfi voru takmörkuð alla tíð.
Umhyggja hennar öðrum til
handa lýsti sér svo best í því
hvernig hún annaðist lengst af
foreldra sína og lét sig til dæm-
is ekki muna um að hlúa að afa
heima í Gránufélagsgötu allt til
dauðadags, en hann dó liðlega
100 ára. Þá gekk hún systra-
börnum sínum, Stínu og Skúla,
í móðurstað og ól upp sem sín
eigin, að ógleymdri Unni Huld,
dóttur Stínu, sem alla tíð naut
sérstakrar umhyggju hennar og
væntumþykju. Unnur Huld átti
ríkulega eftir að endurgjalda
fóstru sinni þessa ómældu ást
með natni og einstakri nær-
færni í allri umönnun og þá
ekki síst þegar árin færðust yf-
ir. Eins og geta má nærri er
þessi pistill skrifaður í óþökk
Unnar frænku, því hrós og
þakkir vildi hún aldrei þiggja af
öðrum þrátt fyrir að vera sjálf
óspör á að reiða hvort tveggja
fram öðrum til handa. Bað mig
blessaðan að skrifa alls ekki
minningarorð um sig, hún hefði
hvort eð er … „aldrei afrekað
neitt sem skipti máli“.
Blessuð sé minning Unnar
frænku. Hér eftir bakar þessi
einstaka kærleikskona sólskin-
sterturnar og soðbrauðið á
himnum.
Egill Eðvarðsson.
Unnur Jónsdóttir
✝
Tordis Annie
Kristjánsson
(áður Leirvik)
fæddist 20. apríl
1934 í Øyheim,
Þrændalögum,
Noregi. Hún lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 30.
júlí 2021. For-
eldrar hennar
voru Einar og
Bergljót Leirvik.
Hún var önnur þriggja systk-
ina, elst er Maren Trondsen
og yngstur Harald Leirvik.
Eftirlifandi eiginmaður Tor-
dísar er Magnús Kristjánsson,
f. 19. september 1938. Börn
þeirra eru: 1) Einar, f. 27. des-
ember 1958, eiginkona Birna
Viðarsdóttir. Sonur þeirra er
Haukur, f 16. október 1989,
sambýliskona Anna Kristín
Guðnadóttir, sonur þeirra er
Baltasar Þór. 2) Róbert, f. 7.
febrúar 1960, eiginkona Ása
Sigurdís Haraldsdóttir. Börn
þeirra eru Haraldur, f. 12.
Annie Mist, f. 18. september
1989, sambýlismaður Frederik
Ægidius. Barn þeirra Freyja
Mist.
Tordis ólst upp í Øyheim,
þaðan fór hún í framhaldsnám
í húsmæðraskóla, síðar hóf
hún störf sem kokkur við
bændaskólann í Þrændalögum
(Skjetlenjordbrukskole). Þar
kynntist hún lífsförunaut sín-
um, Magnúsi, sem var nem-
andi í skólanum. Þau fluttu til
Íslands 1958. Fyrsta árið
bjuggu þau á Norður-Hvoli í
Mýrdal. Vorið 1959 fluttu þau
til Víkur í Mýrdal og bjuggu
þar æ síðan. Fyrstu hjúskap-
arárin var Tordis húsmóðir en
sinnti meðfram því ýmsum
hlutastörfum og tók ætíð virk-
an þátt í kvenfélaginu í Vík,
þar sem hún var gerð að heið-
ursfélaga á síðasta ári. Hún
starfaði til margra ára á
prjónastofunni Kötlu í Vík, en
síðustu starfsárin vann hún á
leikskólanum í Vík. Tordis var
mikill náttúruunnandi og aðal-
áhugamál þeirra hjóna var að
dvelja löngum stundum á
ferðalögum innanlands, sér-
staklega um hálendi Íslands.
Útför Tordisar fer fram frá
Víkurkirkju í dag, 14. ágúst
2021, klukkan 13.
október 1993,
sambýliskona Sif
Snorradóttir.
Berglind, f. 10.
mars 1999, sam-
býlismaður Arnór
Hugi Sigurðarson.
Barn frá fyrra
sambandi Magnús,
f. 19. september
1980, eiginkona
Guðrún Andrea
Borgarsdóttir.
Barn þeirra Breki Rafn. Barn
Magnúsar frá fyrra sambandi
Máney Líf, stjúpdóttir Alex-
andra Líf, sambýlismaður
Nikulás Smári. 3) Þórir, f. 19.
júlí 1964, eiginkona Agnes
Viðarsdóttir. Börn þeirra Kol-
beinn Viðar, f. 5. október
1983, eiginkona Svanhvít
Hekla Ólafsdóttir. Börn þeirra
Aníta Nótt og Númi Týr.
Svanur, f. 8. maí 1987, sam-
býliskona Tinna Bjarnadóttir.
Börn Svans frá fyrra sam-
bandi Jökull Hrafn og Ugla
Rán, stjúpdóttir Salka Cécile.
Elsku amma.
Gleði, kærleikur og húmor.
Þetta eru orð sem koma strax í
hugann þegar maður hugsar um
ömmu í Vík.
Að alast upp í Vík með ömmu
og afa í næstu götu var alveg
ómetanlegt. Alveg frá því við hitt-
umst í fyrsta sinn tók hún mér
opnum örmum með ást og hlýju,
alveg eins og ég væri hennar eigin.
Fyrir lítinn strák að koma inn í
nýja fjölskyldu og fá eins góðar
móttökur og ég fékk er ekki sjálf-
gefið og er ég henni alveg gífur-
lega þakklátur.
Þegar maður fer að hugsa til
baka koma upp góðar minningar.
Allar heimsóknirnar á Mýrar-
brautina, skúffukaka, ótal ferða-
lög í Grænalón og víðar á Bronco
og Trölla, gistinætur, útilegur,
spilakvöld, utanlandsferðir o.fl.
o.fl.
Þegar ég var krakki áttum við
amma okkar sameiginlega áhuga-
mál, að spila kana. Amma gaf sér
oft tíma til að spila þegar maður
kíkti í heimsókn og endaði spila-
mennskan með því að hún tók mig
með sér á spilakvöld í Leikskálum
þar sem spiluð var félagsvist til
verðlauna. Keppnisskap mitt varð
mér sennilega oftar en ekki að falli
á þessum spilakvöldum, en mér
tókst þó ásamt ömmu í eitt sinn að
vinna til verðlauna. Þetta var þessi
flotti kökudiskur sem ég hafði lítið
að gera við 10 ára gamall. Amma
sagðist geyma diskinn fyrir mig
þar til ég myndi fara að búa. Viti
menn. Þegar ég keypti mína
fyrstu íbúð og flutti inn, kom
amma með kökudiskinn í innflutn-
ingsgjöf. Búin að geyma hann í öll
þessi ár. Þennan disk á ég enn í
dag og nota við gefin tilefni.
Elsku amma. Núna ertu farin
frá okkur. Hlátur þinn og minn-
ingar munu lifa í hjörtum okkar
um ókomna tíð, takk fyrir allar
stundirnar okkar saman.
Þitt næstelsta barnabarn,
Kolbeinn Viðar.
Ég labba yfir í leikskólann eins
og ég sé að labba heim til ömmu í
pössun, þess vegna var sko aldrei
erfitt að fara í leikskólann. Amma
í Vík var amma allra. Húsið hjá
ömmu var samkomustaður allra
þeirra sem vildu nýjustu fréttirn-
ar í bænum enda var alltaf hægt
að fá gott að drekka og kökur með
kaffinu. Amma var með besta
slúðrið og besta húmorinn. Þegar
amma hló þá hlógu allir. Ég mun
sakna þess að hlæja með þér.
Enginn hafði þolinmæði eins og
þú fyrir einu spili í viðbót, ég varð
alltaf að fá eitt í viðbót eins og
mesti spilafíkill. Kani var spil fjöl-
skyldunnar en Mattís var spilið
okkar. Ég mun sakna þess að spila
Mattís með þér.
Þú elskaðir útilegur og varst
alltaf tilbúin að taka okkur systk-
inin með þér. Þú sýndir mér svo
margt, sagðir sögur, tíndir ber og
bjóst til sultur. Grænalón var stað-
urinn okkar. Ég gleymi aldrei
fiskisúpunni þinni sem var alltaf
gerð í Grænalóni. Nei, mér fannst
hún ekki góð ha ha en við áttum
alltaf að smakka og veistu hvað?
Ég mun sakna fiskisúpunnar í
Grænalóni.
Ég var úti að keppa þegar þú
fórst frá okkur. Ég veit þú varst
að fylgjast með, ég veit að þú varst
stolt af mér, ég veit að þú komst
strax til mín. Ég gerði það sem ég
gat og það var vegna þess að þú
varst með mér.
Þín sonardóttir og nafna,
Annie Mist Þórisdóttir.
Elsku amma.
Það er ómetanlegt að eiga allar
þær minningar sem orðið hafa til á
ævinni með yndislegri ömmu.
Kósýkvöldin, útilegurnar, veiði-
og fjallaferðirnar og morgunmat-
ur í rúmið standa mér efst í huga
þegar hugsað er til baka.
Strax frá fyrsta degi fékk ég að
koma með í útilegur, fjalla- og
veiðiferðir og varst þú þá iðulega
búin að baka uppáhalds skúffu-
kökuna mína til að hafa með.
Spilakvöldin í Trölla (húsbílnum)
mun ég aldrei gleyma og alltaf var
tími til að taka eitt spil í viðbót fyr-
ir svefninn.
Það sem einkenndi öll ferðalög
með þér var gleðin og húmorinn.
Alltaf var stutt í hlátur og grín,
sem einkenndi einmitt síðustu ut-
anlandsferðina sem við fórum í
saman til Noregs 2018 að heim-
sækja Maren og Harald systkini
þín. Sjaldan höfum við hlegið jafn
mikið á einni helgi eins og við
gerðum þá.
Ég var svo lánsamur að fá að
eyða stórum hluta æsku minnar á
heimili ömmu minnar. Hlýjan og
umhyggjan sem þú gafst mér varð
til þess að ég vildi helst hvergi
annars staðar vera og leitaðist ég
við að eyða öllum skólafríum, jóla-
og áramótum með þér. Ekki er
hægt að hugsa sér betri morgna
en að vakna upp með þér í stóra
rúminu með kringlótta bakkann
og morgunmat í rúmið.
Þín verður sárt saknað elsku
amma en minningarnar munu lifa
að eilífu.
Þinn
Svanur.
Það er áskorun að setja niður
afmarkaðan fjölda minningarorða
um konu sem hægt væri að skrifa
heila bók um og jafnvel ein bók
dygði ekki til. Konu sem var
ómissandi hluti af tilverunni og óf
þéttan og sterkan streng beint inn
að hjartarótum manns með nær-
veru sinni, hjartagæsku, örlæti,
gestrisni, leiftrandi kímnigáfu og
djúpu innsæi í líf og tilfinningar
annarra. Þannig kona var Tordis
Annie Kristjánsson.
Vinskapur okkar við þau hjón,
Magnús og Tordisi, nær marga
áratugi aftur í tímann þegar Sig-
urður, þá nýskriðinn yfir tvítugt,
bjó tímabundið í Vík. Honum varð
fljótt vel til vina við syni þeirra
þrjá og var tekið opnum örmum af
fjölskyldunni allri. Innan tíðar var
hann orðinn heimagangur hjá
þeim hjónum og aldrei bar skugga
á þá miklu vinsemd og góðu sam-
verustundir sem þau kynni höfðu í
för með sér. Þegar Guðrún kom til
sögunnar mætti henni sama vel-
vildin hjá þeim hjónum og alltaf
var jafn notalegt að koma heim til
þeirra.
Margt var brallað og oftar en
ekki tengdist það vélknúnum fara-
tækjum og lengri eða styttri ferð-
um á þeim. Veiðar, hálendisferðir,
berjamór, matarveislur, útilegur,
spilakvöld, hlátrasköll og
skemmti- og draugasögur fléttast
saman í óþrjótandi minninga-
banka, þar sem Tordis var hrókur
alls fagnaðar. Ferðirnar upp í
Grænalón eru ógleymanlegar og
ekki síst að sitja með henni fyrir
utan húsið þar efra, þegar kvöld-
kyrrðin færðist yfir og sólarlagið
og fjöllin endurspegluðust í vatns-
fletinum. Hún gat verið einstak-
lega orðheppin og snaggaraleg í
tilsvörum og gerði óspart grín að
sjálfri sér og öðrum en hollusta
hennar og tryggð við þá sem henni
þótti vænt um fór ekki fram hjá
neinum. Hún naut þess mjög að
hafa fólk í kringum sig og fylgdist
vel með daglegu lífi og afrekum
sinna nánustu. Hún hafði þann
einstaka eiginleika að laða fólk á
öllum aldri að sér og það var unun
að fylgjast með sambandi þeirra
hjóna við nærfjölskylduna, ekki
síst barnabörn og barnabarna-
börn. Það var áskorun þegar heils-
unni fór að hraka því Tordis var
sterk og stolt kona en það var
aðdáunarvert að verða vitni að
hvernig þau hjón komu heimili
sínu og hlutum þannig fyrir að
hún gat verið heima og tekið þátt í
ferðalögum næstum fram á síð-
asta dag. Með djúpu þakklæti,
kærleika og söknuði þökkum við
fyrir samfylgdina, kæra Tordis,
um leið og við sendum Magnúsi og
fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minningin
um einstaka konu lifir.
Sigurður og Guðrún.
Tordis Annie
Kristjánsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt. Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744