Morgunblaðið - 09.10.2021, Blaðsíða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. OKTÓBER 2021
✝
Soffía Heið-
veig Friðriks-
dóttir fæddist 7.
október 1931 á
Hverhóli í Skíða-
dal. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Dalbæ á Dalvík
26. september
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Svanfríður
Gunnlaugsdóttir,
f. 27. nóvember 1900, d. 8.
ágúst 1991, og Friðrik Jóns-
son, f. 2. nóvember 1892, d.
30. júní 1985. Systkini Soffíu
Heiðveigar voru Anna Sig-
urlína, Birna Guðrún, Júlíus
Dalmann, Kristinn Dalmann,
Vorsveinn Dalmann og
Tryggvi Dalmann. Þau eru öll
látin.
Hinn 15. september 1956
giftist hún Sigurði
Flóvent Gunn-
laugssyni frá
Brattavöllum á
Árskógsströnd, f.
1. janúar 1928, d.
9. september 1996.
Börn þeirra eru:
1) Freygerður, f.
30. mars 1955,
maki Sigurgeir
Jónsson. 2) Gunn-
laugur, f. 14. apríl
1956, maki Soffía Hreinsdóttir.
3) Svanfríður, f. 3. júlí 1959,
maki Jón Grétar Rögnvalds-
son. 4) Friðrik, f. 29. júlí 1969,
maki Sólveig Rögnvaldsdóttir.
Barnabörnin eru 14 og
barnabarnabörnin 24.
Útför Soffíu Heiðveigar
verður gerð frá Dalvík-
urkirkju í dag, 9. október
2021, klukkan 13.30.
Þær verða tómlegar helgarn-
ar í vetur. Engar ferðir á
Dalbæ í spjall og kaffi eins og
verið hefur undanfarin ár.
Svona er gangur lífsins og nú
þegar lífsgöngu mömmu er lok-
ið og horft er yfir hennar ævi
rifjum við upp ljúfar minningar
þegar hún sagði okkur krökk-
unum sögur frá sínum æskuár-
um. Gleði og væntumþykja ein-
kenndi bernskuárin hjá mömmu
þótt oft væri þröngt í búi hjá
foreldrum hennar enda hópur-
inn þeirra stór. 21 árs fór
mamma einn vetur í Tóvinnu-
skólanum á Svalbarði. Þar
kynntist hún skólasystrum sem
urðu vinkonur hennar til ævi-
loka. Meðan þær höfðu heilsu
til hittust þær reglulega og var
það mömmu dýrmætur tími.
Vorið 1953 fór hún sem vinnu-
kona í Brattavelli og þar kynnt-
ist hún pabba. Mamma og pabbi
voru alla tíð samrýnd. Þau voru
bæði virk í félagsstarfsemi á
Ströndinni og höfðu eins bæði
unun af því að fara í fjölskyldu-
ferðir með ættingjunum, ann-
aðhvort með systkinum pabba
eða mömmu, og voru þá farnar
dagsferðir fram í Leyningshóla,
í Vaglaskóg, eða vestur í Skaga-
fjörð. Eftir að mamma og pabbi
hættu búskap og fóru að hafa
meiri frítíma ferðuðust þau
mikið.
Eftir að pabbi lést bjó
mamma ein þar til hún flutti,
heilsu sinnar vegna, á Dalbæ á
Dalvík. Þar leið henni vel í
góðri umönnun og hlýju. Starfs-
fólk Dalbæjar á miklar þakkir
skilið fyrir alla þá alúð sem
mömmu var sýnd þessi ár sem
hún dvaldi þar. Á Dalbæ hafði
hún útsýni fram Svarfaðardal-
inn og Skíðadal. Stundum fór-
um við hringinn í dalnum og
fram í Skíðadal. Þá var stund-
um stoppað þegar komið var
fram fyrir Kóngsstaði til að
anda að sér sveitaloftinu og
rifja upp nöfn á bæjum, fjöllum
og ýmsum kennileitum.
Nú verða ekki farnar fleiri
bílferðir með mömmu því hún
er farin í sína hinstu ferð. En
það er gott að eiga góðar minn-
ingar því þær lifa með okkur
um ókomin ár. Góða ferð
mamma mín og takk fyrir allt.
Þín
Svanfríður.
Elsku amma.
Það myndast tómarúm þegar
þeir sem alltaf hafa verið til
staðar kveðja þessa jarðvist, frá
því maður fyrst man, fastir
punktar í tilverunni.
Það var stór hluti af okkar
uppvaxtarárum að fara í heim-
sókn til ömmu og afa á Dalvík,
steinasafnið heillaði alltaf litla
fingur þó svo að fræðslan sem
fylgdi með hafi ekki alltaf setið
lengi eftir. Jóladagur og nýárs-
dagur voru ómissandi hluti af
jólahefðunum þar sem við kom-
um öll stórfjölskyldan saman og
áttum góðar stundir með heitu
súkkulaði og spilum. Afi kvaddi
allt of snemma, en hefðirnar
héldu áfram og fyrir það erum
við þakklát í dag.
Eftir að börnin okkar fædd-
ust hafðir þú unun af því að fá
þau í heimsókn og meðan heils-
an leyfði, hikaðir þú ekki við að
skella þér á gólfið í smá bolta-
eða bílaleik, þrátt fyrir að vera
komin um áttrætt. Langömmu-
börnin vissu að þau áttu alltaf
vísan súkkulaðimola í nátt-
borðsskúffunni þegar þau komu
í heimsókn á Dalbæ. Góðlátleg-
ur metingur ykkar Mikka um
hvort ætti betri göngugrind líð-
ur okkur seint úr minni.
Það var alltaf svo notalegt að
koma til þín og spjalla, um dag-
inn og veginn, veðrið og ferða-
lög. Þó svo minnið hafi verið
farið að svíkja þig síðustu ár, þá
voru enn gömlu dagarnir ljóslif-
andi og gaman að heyra meira
um þá.
Við kveðjum þig með þakk-
læti fyrir allt og yljum okkur
við góðar minningar, fullviss um
að þið afi séuð að njóta ykkar í
göngu við Gardavatnið eða
skoða steina uppi í fjallshlíð.
Ásta, Valdís, Hulda,
Sigurður og fjölskyldur.
Soffía Heiðveig
Friðriksdóttir
þig í hinsta sinn og þú vissir það
einnig, þegar þú sagðir ég vildi
að ég gæti komið með þér til Te-
nerife í sólina, Júlíana mín. En
ég verð komin í sólina í sumar-
landinu þegar þú kemur til baka.
Ég neitaði því ekki. Við fæðumst,
göngum í gegnum lífið með öllum
þeim sigrum og sorgum sem það
býður upp á. Það er mikil blessun
þegar fólk er sátt þegar þessari
jarðvist er að ljúka. Sú stund var
komin hjá þér, elsku amma mín.
Ég minnist ömmu með hlýhug og
þakklæti. Blessuð sé minning
hennar.
Júlíana Aðalheiður
Ernisdóttir.
Hún Heiða Árna, amma mín,
var goðsögn í lifanda lífi og eft-
irminnileg þeim sem fengu að
kynnast henni. Þegar ég var lítil
fannst mér amma lifa algjöru
draumalífi þar sem hún þeyttist
um á sínum svarta Daihatsu
Charade, bjó í fallegri íbúð í
Reykjavík, með glæsilegasta
sófasetti sem ég hafði augum lit-
ið, leit alltaf út fyrir að vera ný-
klippt út úr tískublaði og auk
þess reykti hún stundum vindla.
Svo kunni hún ótrúlegustu hluti,
sem ég hélt að ömmur kynnu
ekki, eins og að kaupa bland í
poka. Ég man eftir einni heim-
sókn ömmu Heiðu til okkar upp á
Akranes þar sem hún færði okk-
ur systrum bland í poka. Fyrir
mér var amma Heiða lifandi
táknmynd þess að konur gætu
gert það sem þær vildu.
Þær hrannast upp minning-
arnar um ömmu úr barnæskunni,
útilegur í Grunnavík með stór-
fjölskyldunni, þar var hún með
afa Bjössa og systrum sínum
þeim Rakel og Boggu. Kannski
eru þetta allt minningar úr sömu
ferðinni en það skyggir ekki á
gæði þeirra. Ég man líka eftir því
að hafa eitt skipti farið í hring-
ferð með pabba þar sem við
stoppuðum hjá Aðalbjörgu
frænku og þá voru þær þar
amma Heiða og Bogga, höfðu
ákveðið að fara í ferðalag og
hvort þær voru ekki líka að fara
hringinn.
Síðustu árin bjó amma á Ísa-
firði, það var alltaf gaman að
heimsækja hana og þótt heim-
sóknirnar hefðu að sjálfsögðu
mátt vera fleiri þá var hver ein-
asta eftirminnileg. Amma var nú
ekki þekkt fyrir að sitja á skoð-
unum sínum og þar sem ég byrj-
aði ekki að eignast börn fyrr en á
gamals aldri þá tilkynnti hún
mér nú nokkrum sinnum að ég
skildi passa mig á því að vera
ekki að standa í barneignum eftir
fertugt, það væri orðið allt of
gamalt. Hún minnti mig líka iðu-
lega á að hætta ekki að ganga í
háhæluðum skóm þótt ég væri
komin með börn því þá yrði svo
erfitt að venja sig á þá aftur
seinna.
Amma Heiða var listakona,
hvort sem það var matseld,
bakstur, skreytingar, fatasaum-
ur eða útsaumur þá var allt
glæsilegt sem hún gerði. Við sem
fengum að kynnast ömmu erum
ríkari fyrir vikið, minningar mín-
ar um hana ömmu eru mér dýr-
mætar og kærar.
Ein af annarri birtast
okkar samfylgdarstundir,
hlýjar í huga mér.
(Jakobína Sigurðardóttir)
Aðalheiður
Snæbjarnardóttir.
Elsku amma Heiða er látin.
Þegar ég minnist ömmu þá
hugsa ég um hversu glæsileg
kona hún var. Hún var fé-
lagslynd, hörkudugleg, hress,
hafði sterkar skoðanir, dýrindis
kokkur, fagurkeri, eftirminnileg
og skemmtileg kona. Amma var
alltaf vel tilhöfð, saumaði fallegu
fötin sín sjálf, alltaf með þykkt
fallegt hár og falleg. Hún lagði
mikið upp úr því að líta vel út og
hafa fallegt í kringum sig. Amma
reykti vindla lengi vel og fékk sér
reglulega viskíglas, meðal annars
með Axel sambýlismanni mínum.
Amma var einhvern veginn ekki
hefðbundin amma heldur var hún
mikill töffari sem lá aldrei á
skoðunum sínum. Hún minnti
mig reglulega á það þegar ég var
ófrísk af mínu þriðja barni að það
hefði verið alveg nóg að eignast
tvö börn. Einnig hafði hún alltaf
skoðun á því hvernig ég leit út,
hvernig ég var klædd hverju
sinni og hvernig heimili mitt liti
út. Henni fannst ég oft ekki nógu
dömulega klædd og heimilið ansi
tómlegt þar sem engin blóm voru
hjá mér, fáar myndir, engar síðar
þykkar gardínur og fleira. En ég
tók ömmu bara eins og hún var
því eins og hún var gerði hana
einstaka. Þegar ég var yngri hitti
ég ömmu sjaldnar en síðastliðin
ár. Hún bjó í Reykjavík og ég á
Akranesi. En alltaf þegar ég kom
til ömmu pæju í Reykjavík var
gaman. Alltaf var veisla hjá
henni og borinn fram dýrindis
matur sem hún gerði. Þegar ég
fékk bílpróf kynntist ég ömmu
upp á nýtt. Þá fórum við saman í
Kringluna að versla, kaffihús og
út að borða. Síðustu ár bjuggum
við báðar á Ísafirði. Ég kíkti eins
oft og ég gat til ömmu. Það var
alltaf gott að koma til hennar og
gátum við spjallað um allt.
Amma var góð við börnin mín
og þótti þeim hún skemmtileg
kona. Þeim fannst gott að koma
til hennar og raða í sig súkku-
laðirúsínum. Börnin min sakna
langömmu sinnar og minnast
hennar með hlýju, gleði og
súkkulaðirúsínum.
Elsku amma, nú hefur þú
fengið hvíldina og ert eflaust ein-
hvers staðar með góðu fólki að
borða góðan mat og skála.
Takk fyrir allt amma mín,
minning þín mun lifa.
Þín sonardóttir,
Dagný Sif.
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma, við þökk-
um fyrir allar ljúfu stund-
irnar sem við áttum.
Við kveðjum þig amma kyrrt og
hljótt,
klökk við bjóðum góða nótt
og biðjum guð þig að geyma.
Andi þinn lyftist á æðra svið,
og afi þar bíður það vitum við
þið eigið um eilífð þar heima.
(Ingibjörg Magnúsdóttir)
Hvíl í friði og guð geymi
þig.
Guðrún María,
Daði Freyr, Elvar
Bjarki, Heiðar
Flóvent og
langömmubörn.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512
Þökkum af alhug hlýjar kveðjur og samhug
við andlát og útför elskulegrar eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
KRISTÍNAR JÓNSDÓTTUR,
Kjarnagötu 14,
Akureyri.
Sérstakar þakkir færum við Heimahlynningu og starfsfólki á
Sjúkrahúsinu á Akureyri.
Rafn Sveinsson
Sveinn Rafnsson Berghildur Þóroddsdóttir
Jón Rúnar Rafnsson Jónína Vilborg Karlsdóttir
Ingvar Rafnsson Íris Dröfn Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri
SIGURÐUR UNNSTEINSSON
bifvélavirki,
sem lést á sjúkrahúsi í Sønderborg,
Danmörku þriðjudaginn 14. september,
verður jarðsunginn frá Garðakirkju
fimmtudaginn 14. október klukkan 15.
Sambýliskona, börn, barnabarn,
systkini og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
BÖÐVÍNA MARÍA BÖÐVARSDÓTTIR,
Klettaborg 30, Akureyri
lést á lyflækningadeild Sjúkrahússins á
Akureyri 29. september.
Útförin fór fram í kyrrþey.
Börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabarn
Okkar kæri
INGVI PÁLMI GRÉTAR JÓHANNESSON,
fyrrv. framkvæmdastjóri
endurskoðunarsviðs General Motors,
Berea, Cleveland, Ohio,
lést 31. ágúst.
Minningarathöfn fer fram í Fossvogskapellu miðvikudaginn
13. október klukkan 15.
Fyrir hönd ástvina hans,
Unnur Ólafsdóttir Pálmi Matthíasson
Ástkær sonur okkar og bróðir,
EINAR VIGNIR SIGURJÓNSSON,
Álfaskeiði 127, Hafnarfirði,
lést þriðjudaginn 5. október.
Útförin verður auglýst síðar.
Elín S. Hallgrímsdóttir Sigurjón E. Einarsson
Hrafnhildur Elínardóttir
Íris Sigurjónsdóttir
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLI JÖRUNDSSON
frá Miðhrauni,
lengst til heimilis á Sólvöllum 11,
Selfossi,
lést á hjúkrunardeildinni Ljósheimum sunnudaginn
3. október. Útförin fer fram frá Selfosskirkju fimmtudaginn
14. október klukkan 14. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir
en þeim sem vildu minnast hans er bent á Vinafélag Ljósheima
og Fossheima.
Kristbjörg Óladóttir Gestur Haraldsson
María Óladóttir Svanur Ingvarsson
afabörn og langafabörn