Morgunblaðið - 12.11.2021, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2021
til Eggerts og fólksins hennar
Maríu.
Hallgrímur Helgason.
Við systurnar eigum margar
góðar minningar um Maju
frænku, föðursystur okkar.
Margar minningar eru tengdar
bústaðarferðum, árlegum ferð-
um að leiði ömmu Oddnýjar á
Þorláksmessu og síðan gistum
við stundum hjá Maju frænku og
Eggerti þegar við vorum litlar.
Það voru eftirminnilegar heim-
sóknir: Maja frænka vaknaði oft
snemma til að taka upp barna-
tímann fyrir okkur ef ske kynni
að við myndum sofa yfir okkur.
Við áttum eina af þessum víd-
eóspólum í langan tíma og var
farið að sjá ansi mikið á henni í
lokin.
Eftirminnilegustu minning-
arnar eru hins vegar ræðurnar
hennar. Alltaf þegar haldin var
veisla, hvort sem voru útskriftir
eða brúðkaup, mátti eiga von á
ræðu frá Maju frænku. Hún var
ekki sparsöm á falleg orð og
sýndi mikla hlýju og stuðning.
Einstaka sinnum enduðu ræð-
urnar á því að hún afhenti erfða-
gripi frá Oddnýju ömmu til okk-
ar systra. Síðasta ræðan var í
brúðkaupi Urðar og Björns nú í
sumar og stóðst hún allar vænt-
ingar að venju: hlý og falleg orð
sem skildu engan eftir ósnortinn
og að endingu voru afhentar
skeiðar frá Oddnýju ömmu.
Þessar minningar úr brúðkaup-
inu þykir brúðhjónunum ein-
staklega vænt um. Við systurnar
munum sakna Maju frænku
mikið, hvíl í friði, elsku frænka.
Arna og Urður.
Í dag kveðjum við þig, elsku
Mæja frænka.
Þú hefur alltaf verið okkur
svo miklu meira en móðursystir
og frænka. Þú átt stóran þátt í
okkar lífi, mótaðir og hjálpaðir
okkur þegar við þurftum á því
að halda.
Þín ást, umhyggja og kær-
leikur og ekki minnst áhugi þinn
á því sem við vorum að gera í líf-
inu hafði góð og varanleg áhrif á
okkur. Þú varst líka snögg að til-
einka þér samfélagsmiðlana sem
gerði það auðvelt að vera í sam-
bandi við þig hvar sem við höf-
um verið stödd í heiminum.
Úr Spámanninum
Þá sagði ríkur maður:
Talaðu við okkur um gjafir.
Og hann svaraði:
Að gefa af eigum sínum er lít-
il gjöf.
Hin sanna gjöf er að gefa af
sjálfum sér. Því að hvað eru eig-
ur þínar annað en hlutir sem þú
geymir og gætir af ótta við að
þarfnast þeirra á morgun?
Og hvað er óttinn við skortinn
annað er skortur?
Er ekki ótti við þorsta, þegar
brunnur þinn er fullur, sá þorsti
sem ekkert fær svalað?
Til eru þeir sem gefa lítið af
nægtum sínum, og þeir gefa til
að láta þakka sér, og hin dulda
ósk þeirra eitrar gjöfina.
Til eru þeir sem eiga lítið og
gefa það allt. Þetta eru þeir sem
trúa á lífið og nægtir lífsins, og
þeirra sjóður verður aldrei tóm-
ur.
Til eru þeir sem gleðjast þeg-
ar þeir gefa, og gleðin er laun
þeirra.
Því í raun og veru er það lífið
sjálft sem gefur lífinu, og þú,
sem heldur sjálfan þig veitanda,
ert aðeins áhorfandi.
(Kahlil Gibran – þýð. Gunnar
Dal)
Elsku Mæja, þú ert og verður
alltaf okkar Mary Poppins. Hug-
ur okkar er hjá fjölskyldu þinni
sem þú elskaðir svo mikið.
Gunnar, Harpa og Freyja.
Hugur okkar er hjá fjölskyldu
og vinum elsku Maríu. Við – fjöl-
skylda Lydiu Holt sem er eig-
inkona Snorra, sonar Maríu –
erum svo þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast Maríu og eytt
tíma með henni. Það var svo
yndislegt að fá hana í heimsókn
til okkar, bæði í New Jersey og
Texas, og við minnumst þess
með hlýju þegar hún keypti sér
kúrekastígvél í Fort Worth og
deildi mexíkóskum mat með
okkur. Hún fagnaði líka einu
sinni með okkur hinum amer-
ískasta degi allra daga, þakk-
argjörðarhátíðinni, í New Jer-
sey. María var svo gestrisin og
elskuleg þegar við heimsóttum
Ísland. Við munum alltaf minn-
ast hennar dansandi í brúðkaup-
inu hennar Oddnýjar, ljómandi
af fölskvalausri gleði sem lýsti
upp salinn. Við minnumst tímans
sem við eyddum með henni í
sumarbústaðnum hennar sem og
yndislegra máltíða sem hún
reiddi fram á undurfögru mávas-
tellinu á heimili sínu í Reykja-
vík. Við munum sakna Maríu og
við vitum að þið, fjölskyldan á
Íslandi, munið sakna hennar enn
meir. Við sendum innilegustu
samúðarkveðjur og erum þakk-
lát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast henni og elska hana, eins og
hún elskaði ykkur, og okkur.
Við hvílum í fangi Guðs, um-
vafin kærleika hans. 23. Davíðs-
sálmur minnir okkur á nærveru
Guðs á tímum sorgar og erf-
iðleika og gefur fyrirheit um
endurreisn og leiðsögn. Guð hef-
ur lagt á borð okkar allra frið,
huggun og endurreisn.
Etta Atkinson, Jacinto
Atkinson, Lucinda Holt,
Jacinta Atkinson, Javier
Atkinson, Lena Holt og
fjölskyldur þeirra í Tex-
as og New Jersey.
Fyrir nokkrum áratugum
stofnaði hópur kennara í Árbæj-
arskóla saumaklúbb. Klúbbur
þessi, sem enn starfar, fékk
nafnið Langþráður og var María
ekki bara ein af hópnum heldur
einn helsti drifkrafturinn og
áhugasöm um að við hittumst
sem oftast.
Fyrstu árin hittumst við á
kvöldin yfir kaffibolla og bakk-
elsi, enda flestar með börn sem
þurfti að sinna áður en samkoma
okkar gæti hafist. Oft var langt
liðið á nótt áður en haldið var
heim á leið enda margt sem
þurfti að ræða. Þegar börnin
urðu stærri og við áttum erf-
iðara með næturbröltið var byrj-
að fyrr og hafður kvöldmatur.
Saumaklúbburinn Langþráður
gegndi mikilvægu hlutverki í lífi
okkar. Vissulega voru prjónar
og útsaumsnálar með í för, enda
miklar hannyrðakonur í hópn-
um, en á okkar góðu kvöldstund-
um gafst einnig tækifæri til að
velta upp lífsins gátum og kenj-
um, fá góð ráð og skiptast á
skoðunum um ráðgátur hvers-
dagslífsins. Þar gátum við sótt
stuðning og traust, betra bak-
land er vart hægt að hugsa sér.
Margt annað höfum við í
Langþræði gert okkur til
skemmtunar. Við stungum af á
sumrin, fórum í sumarbústaða-
ferðir, meðal annars í sumarbú-
stað Maríu í Grímsnesinu en þar
var sérlega gott að vera. Í ferð-
um okkar var mikið spjallað og
hlegið, við elduðum saman og
lærðum nýjar kúnstir í matar-
gerðarlistinni. Í einni ferðinni
kenndi Irena okkur að búa til
salat með lauk, ættað frá Serbíu,
einstaklega gott. Síðan var spil-
að langt fram á bjarta sumar-
nóttina og mikið hlegið, betri
spennulosun er vart hægt að
hugsa sér. Þetta voru góðar og
eftirminnilegar stundir og María
oftar en ekki bæði leiðtoginn og
kletturinn sem veitti góð ráð og
hvatti okkur til dáða.
Á Árbæjarskólaárunum
kenndi þar einnig Eggert Leví,
sem varð eiginmaður Maríu.
Gátum við því fylgst með fram-
vindu mála hjá þeim og vorum
boðnar í brúðkaupið, sem var
mikill heiður fyrir okkur allar.
„Gæsapartí“ Maríu var vitaskuld
haldið af saumaklúbbsmeðlim-
um. En nú er komið að kveðju-
stund. Það er með öllu óskilj-
anlegt að sá sem öllu ræður hafi
ákveðið að kalla Maríu til sín að-
eins 71 árs að aldri. Kæri Egg-
ert, Snorri, Oddný, Kári og aðrir
aðstandendur, megi Guð veita
ykkur styrk í sorginni og marg-
ar blessanir á komandi tímum.
Blessuð sé minning okkar kæru
vinkonu, Maríu Norðdahl.
Saumaklúbburinn Langþráð-
ur:
Áslaug, Ásta, Gerður, Guð-
björg, Irena, Kari, Katrín,
Kristjana og Sólveig.
Enn fækkar í A-bekknum. Nú
er Mæja Norðdahl farin.
Skemmtilega stelpan úr Kefla-
vík.
A-bekkurinn var í Kennara-
skóla Íslands 1967-1971. Mótun-
arár. Gaman. Vesica, Heldri-
mannafélagið, stúkan
Eilífðarblómið nr. 7, Sveina-
félagið, Maó.
María Norðdahl var ekki sísti
bekkjarfélaginn. Stelpurnar
voru fleiri en strákarnir. Við
höfðum á þeim mikið dálæti.
Mæja sýndi okkur þolinmæði og
skilning – enda kímnigáfan í
góðu lagi á þeim bæ.
Doktor Broddi, Indriði Njálu-
séní (sem sagðist aldrei skrifa
zetu nema í stafsetningartím-
um), Helgi Hálfi (sem sagði í
byrjun efnafræðikennslu: „Elsk-
urnar mínar, þegar þið ljúkið
námi hjá mér vil ég að þið vitið
hvað H2O er – og helst líka
H2SO4. En annars skuluð þið
bara lesa Jónas Hallgrímsson“),
grasamaðurinn Þráinn Löve (en
fyrsta tölublað Maós var skrifað
í tíma hjá honum), geómetría hjá
Eiríki Jónssyni (sem síðar skrif-
aði um það sem Kiljan fékk að
láni), danska hjá Ingólfi A. Þor-
kelssyni (sem útskýrði mikilvægi
tónfalls í tungumálum með því
að spyrja: „Hvað þýðir luGar-
daGur?“ og skrifaði svo „laug-
ardagur“ á töfluna), Guðrún
Ólafsdóttir (Kína-kristniboða,
enska), Ingólfur Pálmason Eglu-
séní (sem tók því ekki vel þegar
ég skrifaði að Haraldur lúfa
hefði réttilega drepið Þórólf (7,5)
– en gaf mér svo 10 fyrir ritgerð
um Krýsa og Skugga), síra Ing-
ólfur kristinfræðikennari (sem
henti mér út úr tíma í bókstaf-
legum skilningi), Vigga-Digg
föndurkennari (sem fannst eld-
spýtna-mynd mín „Páfinn og
pillan“ bara aulafyndni – auðvit-
að rétt), Jón Ásgeirsson sem
kenndi allt nema söng, Guð-
mundur Matthíasson umsjónar-
kennari sem átti að kenna þýsku
en brast í söng með stelpunum
af minnsta tilefni (hann var
sagður hafa sí-gleymt að fara úr
Kópavogsstrætó við gamla KÍ
við Laufásveg, nemendur fóru
þá að veifa honum á stoppistöð-
inni til að minna hann á, hann
veifaði bara á móti og hét áfram
niður á Lækjartorg; einu sinni
kom hann of seint hjá okkur,
sagðist hafa lent í umferðar-
teppu í Stakkahlíð á Trabant-
inum - þar var leigubílastaur),
Gestur Þorgrímsson, alhliða
snillingur sem bauð upp á rauð-
vín með myndlistinni í kjallaran-
um við hliðina á sjoppunni. Mörg
fleiri.
Hvílíkt kennaraval! Hef aldrei
séð eftir því að hafa valið KÍ
frekar en MR – þótt uppáhalds-
frændi minn, Bersinn, teldi það
glapræði. En hann vissi ekki
hvað beið mín.
Mæja var glæsilegust í flott-
um hópi bekkjarsystra. Var
soldið skotinn í henni – en fór
vel með. Sat samt alltaf til að
byrja með hjá Völu-í-mínum (en
við vorum samfellt saman í bekk
í 10 ár, í Barnaskóla Hafnar-
fjarðar, Flensborg og KÍ). Vala
var gjarnan spurð: „Af hverju
siturðu alltaf hjá þessum feita?“
Svo fór ég að sitja hjá Magnúsi
Jóni – og skrifa með honum
margt um Mæju – og hin í
bekknum – í Maó.
María Norðdahl var ein af
mínum bestu samferðmönnum.
Gáfuð, sjarmerandi, falleg,
fyndin, vönduð manneskja.
Blessuð sé hún og allt henn-
ar. Eggert, vinir og afkomendur
eiga góðar minningar. Ég líka.
Ólafur Þ. Harðarson.
Hún kom austan af fjörðum,
það var með því fyrsta sem við
vissum um Maríu Norðdal þeg-
ar við settumst saman í A-bekk-
inn. Af fari margra, sem komu
utan af landi til að feta fram-
haldsnám í Kennaraskólanum,
mátti lesa varfærni og hik
svona fyrsta kastið. Það voru þó
varla einkenni bekkjarsystur-
innar með kjarnmikla ættar-
nafnið, hún bar höfuðið hátt og
hafði greinilega enga þörf fyrir
silkihanska. Hún myndi greini-
lega spjara sig og ekkert var
sjálfsagðara en að jafnræði gilti
í nýja hópnum. Hún gekk til
námsins af æðruleysi og einurð
og dökka röddin hennar heyrð-
ist vel í gegnum skvaldrið. Við
skynjuðum sterkar og ein-
dregnar skoðanir þegar hún
tjáði sig og það var líka auðvelt
að hlæja með henni þegar
spaugilegu hliðarnar voru skoð-
aðar. Síðar náðu þessir eigin-
leikar að blómstra við kennslu-
störf og ekki síður í
félagsmálum stéttarfélags
kennara, þar sem hún starfaði
lengi og dyggilega. Hún var og
einlægur liðsmaður við að
styrkja vinaböndin, sem ófust
frá fyrstu tíð skólagöngunnar,
og sparaði okkur bekkjarsystk-
inunum ekki uppörvun og
hvatningu til góðra verka og
nærandi samveru. Hún sagði
okkur líka til syndanna þegar
það átti við og við erum ekki
síður þakklát fyrir það nú þegar
leiðir skilur. Litróf A-bekkjar-
ins, sem enn nýtur jarðvistar-
innar, hefur dofnað, litunum
þess hefur fækkað en minning
um góðan dreng eins og Maríu
Norðdahl lifir með okkur og
styrkir um ókomin ár. Við send-
um innilegar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar sem María bar
svo sterklega fyrir brjósti og
biðjum þeim öllum blessunar.
Biðukollurnar,
Arnbjörg, Guðrún, Jón-
ína G., Jónína E., Mar-
grét, Sigríður Ása, Sig-
ríður Jóna, Valgerður
G.B. og Valgerður B.
María Norðdahl var kennar-
inn minn í Árbæjarskóla fyrir
hartnær þrjátíu árum. Ég
minnist hennar sem góðs kenn-
ara og góðrar manneskju. Eftir
því sem árin hafa liðið frá því
þegar maður var í Árbæjar-
skóla, öfunda ég hana ekki af
því að hafa verið kennara við
skólann á þessum árum.
Ástandið í skólanum var oft og
tíðum mjög erfitt en það var
ekki að sjá á henni. Náði hún að
sinna sínu starfi með mikilli
prýði. Seinna hitti ég hana á
landsfundum Samfylkingarinn-
ar þar sem við náðum að spjalla
um hvað væri títt og um pólitík-
ina. Mér þykir því leitt til þess
að hugsa að ég muni ekki hitta
hana framar. Ég þakka því fyrir
árin og það sem hún kenndi
mér, það var gott veganesti sem
ég bý að enn þann dag í dag.
Jón Magnús
Guðjónsson.
Það var haustið 1983 sem 23
krakkar á aldrinum 8 - 9 ára
biðu eftir nýja kennara sínum
úti á skólalóðinni. Spenningur-
inn var mikill og um leið kvíðinn
því við vissum að við vorum að
fá nýjan kennara til að kenna
okkur. Við vissum ekkert um
hana og vorum jú að sjálfsögðu
spennt að fá að kynnast henni.
Þar með byrjaði vegferð okk-
ar allra í ’74-árganginum í MN-
bekknum.
Eitt var víst að við vorum
kannski ekki alltaf sanngjörn
við þig en okkur þótti vænt um
þig, enda mörg okkar vinir þínir
á Facebook.
Við vissum vel að þú fylgist
með okkur í fjarlægð og hvað við
vorum gera, svo sem atvinnu- og
fjölskyldulíf okkar.
Elsku María.
Við nemendur þínir í ’74-ár-
ganginum í MN-bekknum þökk-
um fyrir okkur og minnumst þín
með kærleika og varðveitum
góðar minningar um þig. Þú
varst fyrirmynd flestra okkar.
Sendum Kára, Snorra og
Oddnýju kærar kveðjur ásamt
Eggert eiginmanni og barna-
börnum.
Fyrir hönd ’74-árgangsins
MN
Margrét Gígja og Birna.
María gekk í Soroptimista-
klúbb Grafarvogs árið 2008.
María var kraftmikil og drífandi
kona með sterka réttlætiskennd.
Hún tók að sér margvísleg verk-
efni fyrir klúbbinn. Gegndi með-
al annars hlutverki formanns,
fulltrúa og verkefnisstjóra svo
eitthvað sé nefnt. Hún tók einn-
ig að sér verkefni innan Lands-
sambands Soroptimista. María
var bóngóð og aðstoðaði gjarnan
aðrar systur í þeim verkefnum
sem verið var að sinna. Hún
brann fyrir starfinu í klúbbnum
og var dugleg að deila skoðunum
sínum en samtímis bar hún
mikla virðingu fyrir skoðunum
annarra systra.
Hún var mjög virkur Soropti-
misti og fór víða sem fulltrúi
okkar, bæði innanlands og utan,
því hún sótti í þá samveru og
þann fróðleik sem þar var að
finna. Það var gaman að ferðast
með Maríu, hún hafði sitt lag á
að gera ferðirnar skemmtilegar
og eftirminnilegar. Minnisstæð
er ferð í Munaðarnes þar sem
María kom með nuddbekkinn og
nuddaði allar systur. Í október
síðastliðnum tók hún þátt í und-
irbúningi aðalfundar, þrátt fyrir
að vera orðin mjög veik.
María var tengiliður okkar við
verkefni þar sem verið var að
styrkja byggingu nýs áfanga-
heimilis Kvennaathvarfsins í
Reykjavík. Hún talaði mikið við
okkur um verkefnið og hélt okk-
ur vel upplýstum, enda hafði
hún afar mikinn áhuga á að
styrkja málefnið. Hún vann
störfin með sæmd og ábyrgð-
artilfinningu.
Á fundum kallaði hún sig
gjarnan systur Maríu og þann-
ig munum við minnast hennar.
Við eigum góðar minningar um
systur Maríu og munum sakna
þess að hún sé ekki lengur með
okkur.
Margt ég vildi þakka þér
og þess er gott að minnast
að þú ert ein af þeim sem mér
þótti gott að kynnast.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Við vottum fjölskyldu og vin-
um Maríu okkar innilegustu
samúð.
Fyrir hönd Soroptimista-
klúbbs Grafarvogs,
Kristín Sigþrúður
Björnsdóttir, formaður.
María Norðdahl starfaði hjá
og fyrir Kennarasamband Ís-
lands um langa hríð og var ráð-
in starfsmaður þess frá 2002 til
ársins 2017. Félagsmenn
kynntust henni margir gegnum
störf hennar fyrir sjóði sam-
bandsins. Fráfall hennar tekur
á félagsfólk og starfsfólk KÍ.
Samstarfsfólk hennar minnist
hennar með hlýhug enda lét
hún sér annt um fólk. María
var félagslynd og skemmtileg,
með gott skopskyn og tók virk-
an þátt í félagslífi starfsmanna
KÍ. Föst gat hún verið fyrir
þegar henni þótti það þurfa.
Hún var menntaður kennari og
lét sér alla tíð annt um hag
kennara. Fyrir hönd Kennara-
sambands Íslands votta ég að-
standendum hennar dýpstu
samúð.
Nú haustar að
Einhverja nóttina koma skógarþrest-
irnir
að tína reyniber af trjánum
áður en þeir leggja í langferðina yfir
hafið,
en það eru ekki þeir sem koma með
haustið
það gera lítil börn með skólatöskur.
(Vilborg Dagbjartsdóttir)
Ragnar Þór Pétursson,
formaður Kenn-
arasambands Íslands.
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr
að andlátum og útförum. Þar eru birtar
andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar
sem eru aðgengilegar öllum en auk þess
geta áskrifendur lesið minningargreinar
á vefnum.
" 1+.&*0 +4 (/ ,&&( *!!3%)#&-(4 *0
þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát
ber að höndum og aðrar gagnlegar
*!!3%)#&-(4 '23(/(4 (/)2(&$+&$*0
við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát