Lindin - 09.01.1943, Blaðsíða 15

-11
10 ára a5 aldri,
Foringjarnir stóSu nu um stund og hlustuðu á samtal
þeirra og komust aS raun um a£ snáðarnir létu mjög ófriðlega
og kvörtu^u sáran undan ríkisstjórn flokksins. Fannst þeim yfir-
stjórn Lindarrjóðurs öll hin herfilegasta, maturinn ekki sem
hestur, of lítil sætsúpa og rúsínur. Svefntíminn var of stuttur
á morgnanna og of langur á kvöldin, og .yfirleitt þótti þeim
allt vera öSruvísi en réttlátt eBa sanngjarnt var.
Þegar foringjarnir heyrSu þessa hörSu dóma, tóku þeir
ógleði mikla. Þór^ur Möller hreytti því út á milli tannanna a?5
best myndi a5 láta þessa peyja stjórna, og mætti þá sjá árangur-
inn. irni taldi þá vera uppreisnarmenn og vildi helst senda þá
í bögglapósti heim. Loks kom a5 því, að Magnús, sem var þeirra
mestur, mátti ekki lengur vií5 una. Tók hann undir sig stökk miki6
inn í runnann til drengjanna og mælti: "HarSir þykja oss áfellis-
dómar ykkar, en vera má, að þig hafið rétt fyrir ykkur. Við for-
ingjamir höfum nú ákveðið, að þið sex, sem hér eru5,skuli taka
að ykkur alla stjórn flokksins í 12 klukkustundir eða þar til
klukkan 9 í kvöld. Vona ég að það muni betur fara heldur en hjá
okkur, og við hinir eldri getum þar eitthvað lært.Ég fer nú
strax niður í Lindarrjóður og tilkynni flokknum hverjum hann
skal hlýða í dag, og skulum við sýna ykkur hvernig á að hlýða,
því það er hlutur sem enginn getur kunnað of vel." Þegar Magnús
hafði þetta mælt, gekk hann hröðum skrefum niður í rjóðrið,
en Árni og Þórður svo fast á hæla honum, að Magnús missti
tvisvar af sér annan skóinn á leiðinni.
Þegar Magnús hafði látið kalla saman allan hópinn,
tilkynnti hann hátíðlega ákvörðun sína flestum til hinnar mestu
skelfingar og armæðu. Jóhann Hlíðar reis á fætur reiður mjög
og andmælti kröftuglega. Kvaðst hann hér eftir engum lögum
hlýða og gerast stjórnleysingi. En Magnús barKi hnefanum í
borðið og kvaðst ekki hér vera kominn til að leita ráða hjá
mönnum, heldur til að tilk.ynna þeim ákvörðun sína, öllum til
ófrávíkjanlegrar eftirbreytni og hlýðni. Þá leit á Magnús Ari
Gislason og heldur óblíðlega. Skelfdist Magnús svo við augnaráð
hans að hann fölnaði upp, en eigi að heldur lét hann sig og
sagði fundi slitið.
Stóð á endemum að þegar fundarmenn komu út þá komu
og hinir nýju stjórnarmeðlimir niður í rjóðrið. Voru þeir heldur