Lindin - 01.02.1959, Blaðsíða 18

-16-
16
og enginn veröur verri,
bótt hann vökni litla hríð.”
En mamman haföi miöaö vel
og mikiö var þaö högg,
Þaö lenti á rokna rjómatertu.
ReitSin var svo snögg.
En begar reiöin rann af frúnni,
rak hún Denna koss
og baö hann um aö boröa gurnsiö.
Bragögott var baö hnoss.