Æskulýðsblaðið 1. maí 1938 - 01.05.1938, Qupperneq 11

w
Eg vil
ÆSKULÝÐSBLAÐIÐ
elska mitt land.
Mjmdin til hægri erfráfjalla-
baksvegi. en sú til hægri frá
Hvannadalshnjúk. — Þær hafa
áður birst í Úti. Myndin í
miðjunni er frá vetrarrerðalagi
í nágrenni Reykjavíkur, en að
neðan eru tvær mvndir frá
Vestmannaeyjum.
Ein af þeim skyldum, sem hvermað-
ur hefir við sjálfan sig, er að nota frí-
stundir sínar vel og heilsusamlega.
Lít'sgleði manna og líkamlegt heilsu-
far er að miklu leyti undir því kom-
ið, að daglegt strit og erfiðleikar nái
ekki fullkomnu drottinvaldi yfir mönn-
um þegar í æsku. Það er því alveg
sérstaklega nauðsynlegt æskunni að láta
frístundirnar verða sér nytsama upp-
bót á því, sem daglegar athafnir
kunna að láta á vanta í mótun hins
frjálshuga, trausta manns.
Æska nútímans fær oft að heyra
það, að hún sé vísir til spilltrar kyn-
slóðar, hinar einu skemmtanir, sem
hún láti sér lynda, séu næturdansar
í rykugum danssölum, setur á kvik-
myndahúsum og veitingakrám og fl.
af svipuðu tægi. Ekki verður það heldur
hrakið, að nokkuð er til í slíkum orð-
rómi, en sem betur fer á æskan skilið
vægari dóm, því hún á, sér til allrar
hamingju, margar betri og heilnæmari
skemmtanir.
Undir berum himni er nú æskan tek-
in að eyða meira frístundum sínum,
og er það vel farið.
Nú, þegar sumarið er gengið í garð,
er því ekki úr vegi að benda til fjall-
anna og segja: — Æska, þarna hefir
þú tækifæri til að þreyta limi þína og
iungu. — Fátt er það, sem er eins
heillandi og móðir náttúra, þegar hún
hefir sett upp sumarskrúð sitt. Hvað
hrópar jafn greinilega á æskumanninn
eins og fjallstindurinn? Og það fer
ekki hjá því, að þegar æskumaðurinn
hefir tekið sinn bakpoka og staf og er
lagður af stað til fjallanna í glöðum
vinahóp, að hann finni til stolts hið
innra með sér, er hann býður brekk-
unni eða hamraklungrunum byrginn og
yfirvinnur þau skref fyrir skref. Þegar
l
upp er komið og markinu hefir verið
náð, er það líka ljóst hverjum manni,
sem unnið hefir slíkan sigur, að tindur-
inn hefir ekki að óverðugu lokkaðhann
upp til sín. Hver æskumaður minnist
ekki þeirrar stundar, er hann qpnaði
poka sinn uppi á fjallstindinum, móður
eftir gönguna, tók upp nesti sitt og
snæddi í hressandi fjallsgolunni, lít-
andi niður á allan umheiminrí, í vókstaf-
legri merkingu ?
En það, sem ef til vill, er enn meira
og betra við fjallgönguvnar en það
stolt og gleði sem þær skapa, er það,
að með allri ánægjunni er jafnframt
drukkið af hinni heilsusamlegu lind
fjallaloftsins, þeirri lind, sem bezt hef-
ir reynst til að yfirvinna krankleik og
sjúkdóma.
íslenzk æska syngur: — Eg vil elska
mitt land — og það sýnir hún| í verki
meðal annars með því að nota það,
sem landið hefir upp á að bjóða, til
að skapa hrausta og glaðværa íslenzka
þjóð. -