Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1975, Page 121
109
ond gimiz par. pa, J)iona allir lutir fyfi [henwar] | 36Huer ferø her
gerir imot girndum I(inum) J>a mun hann finna fvfa |
1ooooooo af gudi puiat gud fkapadi maroienn ok l[eyfti] | Hra da/da rb
en hann fetti da/dan i mot girndum hanf at peir er lif |3a uilia ep tir
peffum heirøe f tille fik iyrir elf ku da/dattf | iok leiti m ed fkynfemi
ef an at lif fe pat er da/dm megi | beigi fyrir fara en ef peir reyna at
an at lif er oda^dligt Jja | 6leiti peir peff huoj(t> [f]a odardleikr fe
med retflsatztm | 7monnum æ(da) fyndargwm til vegf retlsatøm. en
himtm med eilifwm | 8piflum. en er Lua reyniz uera J>a mun hugr
mannz huerfa fra | 9girnd«.m peffa, heimf til saftar hinf eilifa liff.
ok | 10ma peff fpyjia tiZ huerf gudi uar at gefa mannmum ard |
noÆ krafir ok sælu peffa heimf ef hann Lhal pat allt fyrir lita æ(da) |
12tiZ huerf lofti ok giradir eru fkapadar i likami ef hann verdi |
13fekr ok eilifra pifla verdj er peira neytir her j heime | 14Erm uer
rnunurn fuara a peffa, lund peim er a/dæfi elfka | 15ef ydz ])ickir
god [a/d]æfi ydj ]pa elfki[t J^er] | 16par s ua at per tyn id peim alldri.
35 [hennår]: en streg, som kan være en del af h, bevaret.
36 fvfa (eller fyfa): efter a er et par bogstaver bortskårne i slutningen af linien,
og det første ord i næste spalte er ulæseligt.
rb 3 elfku: fejl for otta eller hræzlu ?
Nam qui in istå mortali vitå, contra concupiscentias suas & contra delec-
tationes pugnauerit, quisquis eas hic non expenderit, illic eas integras å
suo Creatore consequitur. Ipse enim ita creauit hominem vt viueret: &
mortern iuxta introitum delectationis posuit, vt hi queis libet å mortis ti-
more euadere, vitam Qternam quQrant; & dum præter istam vitam alteram
esse didicerint, inquirant vtrum & ipsa possit senectute intercidi aut morte
concludi: quam dum immortalem agnouerint, inquirant vtrum possit
iterum ipsa æternitas vel honorem tradere iustis vel iniustis pænam inferre.
Cap. V
Cvmque specialiter ita esse probauerint, restat, vt interrogent, cur å
Creatore diuitiæ factæ sint, si eius lege contemnendæ sunt, vel quare quad-
rupedum & volucrum atque repentium varietas a Creatore facta sit, si
singulis renuntiandum est: cur autem ab ipso Creatore medullitus genuina
delectatio ad incitamentum est libidinis fundata corporibus, si vsus eius
auctori non solum eum faciat reum, sed etiam perpetuis tradat incendiis.
Interrogatur ergo: Cur å Creatore diuitiæ datæ sunt, si contemnendæ sunt ?
Respondemus: Istæ diuitiæ å Creatore factæ, alloquuntur quodarnmodo
amatores suos, dicentes: Sic nos amate, vt å vobis numquåm separemur.