Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1975, Page 375
355
er1 Judas honum mi6g hardleikinn og gieok hinn jafnan gratandi vndann
honum, J>etta j>otti Drottningu Jtungt, j>uj hun visse huad tijdt var, enn
j>ordi j>o varia vpp ad bera, enn j>o sagdi hun vpp allt hid sanna vmm Sijder,
Judas jiykist j>a skiemdr og suijvirdtr, og fyrer j>ad drepur hann Kongsins Gys. 92
son leinilega, og hliop so i burt med J>eim Sem Skatt Gulldu til Romaborgar.
Judas fer nu j>ar til, er hann kiemur aa fund Pilaati, og giefst honum a valid,
Og med j>ui Pilaatus hafdi j>ar fundit mann epter skapi sijnu j>a giorer
hann Judas fiehyrder Sinn og Raadzmann2 og so gi årer hann allt med hans
Samjjycki, jtuiad fastastur StallbrædraSkapur verdr med lyndis lijkum monn-
um. Og sem j>eir eru eitt sinn Bsader, j>a siå Jjcir eirn lystilegan alldingard
Sem awåxt bar, og so mykil fysn kom at Pilåtus ad h[ann]3 bad Judam
Stallbroder Sinn, ad orka sier ad einu Eple i Alldingardinum, J)ann atti
Ruben fader Judasar, hann hleipr til hans og mæler hårdt vid Judas so siær
i deilu og illirdi med j>eim, og Jaeir takast ta, jaar til Ruben fær steins hégg
i håfudit, so haalsinn brotnadi, og deyr hann strags, og ætla menn hann
260v munj bråddaudur ordit hafa | Pilaatus Sier nu huad Judas lætr sig kosta,
ad sækia honum Eplit og ad giora hanz vilia, Pilatus launar honum so jaetta,
ad hann giefur Judase, konu Rubens og allar eigner jaetta jaiggr hann giarn-
an. Sibaria var jafnan i hriggvu skapi hiå honum, og jaungu skapi, Enn
Judas undrar jaetta miåg, og spyr huad hana Sturlar hun seiger margt er
mier til Sorgar, faad first eg tatti eirn son vid bonda mijnum, og var honum
kastad å Sio, og for hann so, {aar epter fann eg Bonda minn bråddaudan
Og {aad eitt er Sem mier {ayker mest, ad eg skal Jaann mann hafa er mier er
jauert å moti vilia. Judas seiger, illt efni mun i vera, Og mun eg vera sonur
Jainn, enn {au moder mijn, mun eg og hafa myrdtan faudr minn, enn hafa
Jaig til eigin quinnu, og fær hun nu myckla sorg af {aessu Enn af fortålum Gy8.93
Sibaria, fer hann å fund Jesu Christi og gieek i kryng ea Gydinga landi, og
giordist hanz læresueirn til Syndalausnar, og geimdi fiepunginn, {aann Sem
giefinn var fåtækum, og stal optast af nockru, og hiod jaui so ofan ta, ad
hann Selldi Sialfan Gudz son til dauda og pijnu, heingdi Sialfan Sig og do
so i Ørvilnan, sprack Sundr i midiu, og fiellu ydurenn ta Jård af hans
illsku, Og lykr hier fra honum ad seigia.
Enn epter Pijsl og Dauda Drottins vors Jesu Christi og hans vpprisu,
j>å i hugadi Pilatus sitt doms atquædi, sem hann hafdi vtgiefit vmm herrann
26lr Jesum, og ugger nu reidi Keysarans, ad hann hafdi til dauda dæmt | so
Nytsamlegan mann ållu folki, sem Jesus Christr var, og j>o saklausann, hann
tekr j>ad nu til råds, ad hann sender mann til Romaborgar, Jyann er hiet
Adrijanus, med sijnu starfi, ad afsaka sig vid Keysarann. Adrijanus lætur
nu i haf, og kiemur å fyrer honum motvindur, og rekur hann til Gaeilea
landz, j>ar Sem huijler hinn H. Jacob postuli, j>ar var yfer settr eirn valldz
håfdingi, sem hiet Vesspahtianus, af Keysaranum Tijberianum, enn j>ad
voru låg j>ar i landinu, ad allt j>ad å land ræki, være vogrek, og skylldu
1 Skr. or (for og er?).
2 Skr. Raadzm, m ellers = menn.
3 ad h[ann] tf. i marg.
L