Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1975, Page 430
410
ske forbillede formentlig er Petter Dass’ salme »Herre Gud, dit dyre
Navn og Ære« (jfr. Hallvard Lie, Norsk Verslære, nr. 766). Visen
beskriver en præst som med stor værdighed bestiger sin ganger.
Berggreen lod tekst og melodi trykke samme år i 3. udgave af
Danske Folke-Sange og Melodier; den står her s. 351 som nr. 9 i
bindets sidste del, der indeholder melodier fra Island og Færøerne.
I en note på s. 378, hvor visen præsenteres som »En af de Skjemte-
eller Spotte-Viser, hvoraf Islænderne have en stor Mængde«, oplyses
at Berggreen har fået den fra cand.theol. Sveinbjorn Sveinbjornsson
(senere musiklærer i Edinburgh, 1846-1926).
Foruden den islandske tekst er der en oversættelse til dansk,
undertegnet Svend Grundtvig:
Præsten Magnus skulde ud at ride,
Han var ingen Dompap, maa I vide,
Men stormægtig,
Stiv og prægtig,
Tyk og vægtig;
Derpaa kan I lide!
Andre islandske tekster som Svend Grundtvig har oversat for
Berggreen nævnes EdArnam. B, Vol. 16, s. L, 146, 151.
Når denne bagatel fremdrages her, er det fordi Bjarni Porsteinsson
i Islenzk Pjoblog, 1906-9, s. 526, har optegnet en fabel om, at over-
sættelsen af Sera Magnus skulde være foretaget af justitiarius
Magnus Stephensen (f 1833). Dette er senere gentaget af andre.
Hvordan denne historie er opstået, er en gåde. Men måske kan den
give anledning til visse overvejelser. Når vers i mundtlig tradition
tilskrives en eller anden poet, er der al grund til at være mistroisk,
for der kan være megen løgn iblandt. J.H.
8.
Et sted i Landnamabok.
I sætningen »ok sa menn i skalanum aa fiska marga« Landnåma-
bok 1900, s. 13718-19, synes alle udgivere at have opfattet »aa« som
en (i sammenhængen overflødig) præposition. Det rigtige turde
være at læse »aa fiska« som et kompositum d-fiska ‘åfisk’, d. v. s.
ferskvandsfisk. J. H.