Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2016, Side 8

8 – Sjómannablaðið Víkingur
1905. Árið eftir var fyrsta skipið afhent,
Nihonkai-Maru 191gross tonn að stærð.
Síðan hefur hver stóratburðurinn í sögu
stöðvarinnar elt hvern annan. Á árinu
2007 afhenti stöðin stærsta tankskip
heims Pearl Naomi 10400 dead weigt
tonn og á árinu 2009 enn stærsta skip
heims cemical tankarann Crane Harmony
11500 dead weigt tonn. Allt til ársins
2010 hefur stöðin smíðað og afhent yfir
1200 skip af öllum stærðum og gerðum
sem sigla og siglt hafa vítt og breitt um
heimshöfin. Starfsmannafjöldi var þá um
200 manns.
Ekki frammúrstefnuskip
Segja má að hönnun og búnaður jap-
önsku togaranna hafi á engan hátt verið
frábrugðinn sambærilegum skipum sömu
stærðar og gerðar. Ef þessi skip eru borin
saman við austurþýsku skipin má helst
nefna að megnið af búnaði þeirra var
ekki þarlendur, kom frá hinum vestræna
heimi öfugt við tækjabúnað Japanana
sem allur var frá Japan. Í fyrstu höfðu ís-
lenskir útgerðarmenn uppi efasemdir um
að Japanir gætu smíðað skip sem hent-
uðu til fiskveiða hinumegin á hnettinum,
hefðu yfir höfuð næga reynslu í þetta
verkefni.
Þá var viðkomandi bent á að Japanir
væru í hópi stærstu fiskveiðiþjóða heims,
með víðtæka reynslu af hönnun og smíði
fiskiskipa ásamt hönnun og smíði þeirra
véla og tækja sem voru nauðsynleg í þess
tíma nýtísku fiskiskip. Einnig var þeim
sem uppi höfðu efasemdir bent á að á
þessum tíma var mikið af japönskum
fiskileitartækjum, vélum og öðrum
tæknibúnaði þegar í notkun í flotanum
og reyndist vel. Allir kannast við Toyota
fólksbílana sem komu fyrst til landsins á
árinu 1965 og reyndust vel í alla staði.
Hér var því ólíku saman að jafna enda
hljóðnuðu fljótt raddirnar sem töldu að
blint væri vaðið í sjóinn ef byggja ætti
alfarið á tækjum og búnaði frá Japan.
Leist ekki á blikuna
Kristinn Pálsson lýsir stöðu mála þannig
í bók sinni þegar hann kom til Muroran,
fyrrihluta árs 1972, ásamt þeim sem
fylgjast áttu með smíðinni og sigla skip-
inu heim „Það eina sem við sáum var
kjölur á skipi og nokkur skipsbönd. Ég
sagði við strákana að hér yrðum við
næstu þrjú til fjögur árin. Mér féllust
hendur við að sjá þetta. Ég lét Japanina
vita að mér litist ekkert á þetta ævintýri.
Þið fáið skipið afhent á gamlársdag.
Um það var samið, sögðu japanarnir“.
Það stóðst, Vestmannaey lagði af stað
til Íslands frá Japan skömmu fyrir þrjú á
gamlársdag 1972, enda undravert að
fylgjast með vinnubrögðunum í stöð-
inni þar sem allt virtist skipulagt út í
æsar.
Bolli Magnússon skipatæknifræðingur, fulltrúi út-
gerðanna sem létu smíða skip í Japan heldur hér tölu
við sjósetningu eins togarans.
Anna María Einarsdóttir, eiginkona Bolla, að skíra
eitt skipanna en hún skírði nokkur þeirra ásamt
dóttur þeirra hjóna.
Eins og komið hefur fram, bjó Bolli Magnússon í Muroran og hafði eftirlit með smíði skipanna bæði í Muroran
og Niigata. Hann var sitt hvora vikuna á hvorum stað, notaði sunnudaginn til þess að ferðast á milli. Sunnu-
dagurinn var eini dagur vikunnar sem ekki var unnið í stöðvunum. Flogið var á milli Muroran og Tokyo, tekin
lest frá Tokyo til Niigata. Vegalengd Tokyo-Murora 1040 km og Tokyo-Niigata 335 km. samt.1375 km. Japan
er um 378.000 km² að flatarmáli og þar búa um 127 milljónir manna eða 380 á hvern km².
Ísland er 103.000 km² að flatarmáli og hér búa um 334 þúsund manns eða rúmir þrír á hvern km².
Magni Kristjánsson, skipstjóri á Bjarti NK-121,
heldur tölu við sjósetningu skipsins í Niigata í upp-
hafi árs 1973.