Sjómannablaðið Víkingur - 01.04.2016, Side 27

Sjómannablaðið Víkingur – 27
Ég harkaði af mér og var ákveðinn í að
gefast ekki upp. Eftir mánuð var mér far-
ið að líka þetta sjómannsstarf vel og ekki
skemmdi fyrir að ég var kominn í sam-
krull með Manga og Jónsa með minn
fisk, því að ég fiskaði ekki minna en þeir
félagar og Mangi sagði „að strákurinn
væri bara töluvert fiskinn.“
Þarna á Hinrik lærði ég mikið um sjó-
mennsku sem seinna reyndist mér vel. Ég
var nú orðinn gjaldgengur sem fiskimað-
ur og dró fisk ekkert síður en þeir félagar,
Magnús og Jónsi. Þeir voru mér ósköp
góðir og öll landstím og útstím fékk ég
að sofa, því ég gat ekki vakað eins og þeir
og það skildu þeir. Í brælum og slæmu
skyggni var mér kennt ýmislegt sem að
góðri sjómennsku laut, og eins að aka til
seglum, því að stundum var drepið á vél-
inni og hífð upp segl, fokka, stórsegl og
messi, og svo var siglt svo að „sauð á
keipum.“ Þetta var góður skóli og um
haustið var Magnús hættur að kalla mig
strákinn eða drenginn, heldur „Guð-
mundur minn.“
Ég var þarna fram á haust á bátnum
Hinrik, en þá fór ég á aðra báta og það er
önnur saga. Á bátnum Hinrik lærði ég
mikið um sjómennsku og bjó ég að því
alla mína sjómannsævi. Þökk sé þessum
heiðursmönnum.
Málverk af Hinrik ÍS. 278, málað af Guðmundi KR, 2013.
Höfundur við festarklett.