Vasakver : með almanaki fyrir árin 1939-1943 - 01.01.1941, Qupperneq 78

78
Á móajörð: 100 kg. Kali
300 — Superfosfat
250 — Kalksaltpétur.
Þetta áburðarmagn er miðað við fyrstu árs rækt, á
mýra- eða móajörð, en á 2. og 3. ári, má minnka salt-
péturinn niður í 100—150 kg. á ha., en úr því verður að
færa kornakurinn, því ekki reynist vel að rækta korn
lengur en 2—3 ár á sama blettinum.
Vel má nota búfjáráburð í stað tilbúins, og þá 75—90
vagnhlöss á ha., vart er þó hægt að rækta kornið með bú-
fjáráburði á sama landi lengur en 2 ár, og færa svo til.
Beztu afbrigði af byggi eru eflaust Dönnesbygg ísl., Sölen-
bygg, Polarbygg og Maskinbygg. Af höfrum Niðarhafrar,
Tennahafrar og Favorithafrar.
Byrja ber uppskeruna á byggi og höfrum þegar komið er
orðið seighart (ostharka). Uppskerutími fer eftir sáð-
tíma og tíðarfari. Venjulega -25/8 til 20/9. Uppskeran af
ha. getur orðið 18—40 tunnur korn, og hálmur 35—70
hestburðir. Vinnu við uppskeruna verður að læra í verki,
svo að gagni komi. Nánari upplýsingar um kornyrkju fást
með því að snúa sér til tilraunabúsins á Sámsstöðum, og
þeirra, sem hafa við hana fengizt í nokkur ár.
JURTAKVILLAR
Eftir Ingólf Davíðsson.
A. KVILLAR í KARTÖFLTJM.
Myglan er illvígasti óvinur kartöfluræktarinnar sunnan-
lands. Koma grágrænir blettir á kartöflugrösin, einkum út
við blaðrendurnar. í röku og sæmilega hlýju veðri stækka
og dökkna blettirnir. Getur gras næmra afbrigða að lokum
gerfallið. Veikin byrjar á smáblettum í garðinum. Gró
(fræ) sveppsins berast með vindi garð úr garði. Regn-
vatnið flytur þau niður að kartöflunum. Koma þurrir,
blýgráir blettir á kartöflumar. Góð hreyking hindrar
nokkuð smitun frá grasi til kartaflna. Kartöfluafbrigðin
eru misnæm fyrir veikinni. Síðvöxnu afbrigðin, Akur-
blessun, Alpha, Jarðargull o. fl. virðast þola hana allvel.
Flest „íslenzku“ afbrigðin eru aftur á móti mjög næm
fyrir myglu. Sama er að segja um Rósina og fleiri snemm-
þroska kartöflur. Notið varnarlyf árlega á myglusvœðinu