Í fótspor Meistarans - 01.06.1939, Qupperneq 9

Kirkjubygging í innri hluta Kenya.
Hinir innfæddu Afríkunienn reynast vera dug-
andi prédikarar Orðsins. Á myndinni er inn-
fæddur boðberi Fagnaðarerindisins, sem hefir
fengið menntun sína á skóla okkar í Basutolandi
>■
Eru þeir hamingju-
Nú ú tímum snúa Afríkumenn sér
þúsundum saman frá heiðni til krist-
indóms. Oftheyrum vér spurt: „Hvaða
breyting verður á lífi þeirra?“ „Eru
þeir hamingjusamari?“ „Eru þeir
ánægðir?“ Fyrsta merkið um breyt-
ingu til bóta er, að þeir fá andstyggð
og viðbjóð á hinum gömlu eyðileggj-
andi löstum og meinum: mannáti,
tvíburamorðum, tortryggni, ótta og
andlegu myrkri.
Það sein kristinn Afríkumaður
þakkar Guði fyrir öllu öðru fremur,
er friður. Þeir hafa ekki lengur hinn
sama gamla ótta við þrælaveiðar, og
samari f
hræðslu um það, að óvinur komi og
byrli þeim eitur eða drepi þá á ann-
an hátt. Verið getur að sá ótti, sem
er ennþá megnari hjá þeim, en hræðsl-
an við það, sem áður er nefnt, geri
ennþá vart við sig, það er óttinn við
anda látinna foreldra þeirra. Þessi
hræðsla kemur alls staðar í ljós,
jafnvel hjá smábörnum.
Til er nokkurs konar hélgiathöfn
(ef svo má að orði komast) í sam-
Framh. á bls. 15.
7