Barnadagsblaðið - 22.04.1943, Blaðsíða 9

BARNADAGSBLAÐIÐ
7
Frú Rakel P. Þorleifsson, Ijósmóöir:
Barnið er lífið og framfíðin
Hún kom neðan veginn, hún Sigga litla. Hún átti í miklu
basli með systkinahópinn. Þau voru öll hvert öðru yngra og
voru á leiðinni heim til sín frá dagheimilinu. Langerfiðast
var þó að basla við hann litla bróður, sem var tæpra tveggja
ára og hreint ekki styrkur í fótunum eftir strit og erfiði
dagsins. Það var ekki nema von, að hún tæki leiðina í nokkr-
um áföngum, hún Sigga litla. „Haltu áfram, og ég skal
gefa þér blóm, sagði hún einatt við litla bróður“. Þau voru
ekki stór, blómin í vegbrúninni, ef hún Sigga litla fann þau
ekki. Þessir litlu blómhnappar höfðu ekki neitt lítið kætandi
i áhrif á litla bróður. Hann sneri höfðinu skökku við og ein-
blíndi í hægri lófann, sjálf tók Sigga litla í þann vinstri og
dró hann af stað, og þannig hurfu þau upp eftir veginum.
Þessi skiman hennar Siggu litlu eftir blómum endurtók
sig allt sumarið. Húmhafði það til á stundum að skjótast inn
fyrir hliðið, ef hún sá engan í garðinum, og reka nefið í út-
sprunginn rósarhnapp, sem stóð þar skammt fyrir innan.
Og það var unun að horfa á þessa telpu skoða blóm.
Hún sleit á stundum af eitt og eitt, en hún gerði það
sízt til þess að fleygja því, eins og svo oft vill verða. Nei,
þegar hún nam af einn og einn rósarhnapp með litlu fingr-
unum sínum, skoðaði hún hann i krók og kring, fletti honum
í sundur og athugaði með frábærri eftirtekt, stakk síðan öllu
saman ofan gegnum hálsmálið, inn á brjóstið á sér, og þaut
af stað. Nú eru þrjú ár liðin, síðan ég sá hana Siggu litlu.
En um páskaleytið í tfyrra var barið að dyrum, og úti stend-
ur lítill hnokki í bláum nankinsbuxum og segir: Áttu nokk-
uð bjóm? Það vildi svo vel til, að í tilefni af hátíðinni áttum
við nokkrar áriklur, og stakk ég, með fögnuði, einni þeirra
í lófa hans.
Þetta var hann litli bróðir. Hann flýtti sér í burtu allt
hvað hann gat. Nú er hann líklega fjögra—fimm ára, en
ekki veit ég, hvað hann heitir, né hvar hún á heima, hún
Sigga litla Vilmundardóttir. — En þau eru svo mörg þessi
systkin okkar, sem vantar blóm. Við skulum því gera það,
öll, bæði yngri og eldri, að rétta börnunum blóm. Blóm í
orði, blóm í auga, blóm í brosi og blóm í hendi, blóm á veg-
inn, sem enn er ógenginn, svo að lífsgleði þeirra megni að
láta raunir og mótdrægni verða til þroska og göfgunar.
Hjónabönd hafa frá öndverðu verið grundvallarskilyrði
fyrir traustu þjóðfélagi, og það er hamingja barnanna að
njóta samvista beggja foreldra sinna, sem í hvívetna vilja
vanda framkomu sína með það jafnframt fyrir augum, að
börn þeirra njóti hinna æskilegustu áhrifa og verði hin
drengilegustu í sambúðinni við aðra menn. Fyrir slíkum
foreldrum vakir ekki nein hámarkstala systkinanna. Því
börn eru ríkidæmi, þau eru framtíð þjóðfélagsins, þau eru
brynja þess og skjöldur.
Það er ekki einungis af ást okkar til barnanna, heldur er
einnig skylda okkar gagnvart fósturjörðinni, að við skilum
henni hraustum sonum og gæfusömum dætrum. Ég er svo
lánssöm að hafa oftsinnis verið vottur að þeirri lotningar-
fullu, þögulu hamingju, sem margir foreldrar hafa orðið
snortin af, er þau þrýstu að barmi sér í fyrsta sinn litla ný-
fædda hvítvoðungnum, já, hamingju í hvert sinn, sem þeim
hefir bætzt eitt og eitt í hópinn.
Handa þessum foreldrum, handa öllum foreldrum, —
eiga íbúðir okkar að standa opnar fyrst og fremst, því að
hvers virði er húsið, ef barnið er ekki til, sem á að búa í því?
Það er vissulega dapurt, en engu að síður hefir mikill
fjöldi barna lítið eða ekkert af foreldri að segja. Sumar
ástæður til þessa eru óviðráðanlegar. — En hvort sem þú
ert faðir eða móðir og hefir notið við foreldra þinna eða fóst-
urforeldra, þá settu þig í spor barnsins þíns og reyndu að
gera þér grein fyrir því, hvers það fer á mis við að vera
rofið úr þeim tengslum, sem því voru ásköpuð.
Geri það enginn í gáleysi að skilja vegu foreldra og
%
barna.
Þeir eru margir hugsjónamennirnir um víða veröld, sem
af einskærri ást og kærleiksþrá hafa gefið þessum munaðar-
lausu börnum hjarta sitt og auðæfi, auðæfi sem oft þraut
fyrr en rúm hjartans varð fyllt. Menn með slíkt hjartalag
og hæfileika eru einnig hér, enda er og þörfin brýn fyrir þá.
Ég hef tekið eftir konu á starfssvæði Sumargjafar, sem
ávallt var með faðminn fullan af hamingjusömum börnum,
sem fundu næringu í því að vera í návist hennar.
Slíkir uppalendur hafa alveg sérstakt tækifæri til þess
að finna börnunum markmið og leiðir. Það er á þeirra valdi
að láta góðu frækornin dafna.
Þá fyrst er sem hugsjónir þeirra mannvina rætist, sem
ótrauðast hafa unnið að uppeldis- og framkvæmdarmálum
Sumargjafar, er þeim verður kleift að annast að öllu leyti
um uppeldi þeirra barna, sem geta ekki af einhverjum ástæð-
um notið sinna við, og það allt þar til þau eru fullveðja
manneskjur og fær til hvers sem er í þjóðfélaginu.
Skyldur mannfélagsins eru allra mestar við börn, sem
njóta ekki foreldra sinna, því að:
„Enginn gera að því kann
út af hverjum fæðist hann,
en mest það hverjum einum er,
ef hann sæmd og prýði ber.
Rakel P. Þorleifsson.
Sumarmá/asöfnunin og háfíðahöldin
„Sumargjöf" efnir nú til fjársöfnunar og hátíðahalda í
tuttugasta sinni, síðan fél. var stofnað. Nokkrum óþægind-
um hefir það valdið undirbúningsnefndinni, að fyrsta sum-
ardag ber nú upp á skírdag. Ekki þótti fært, að efna til há-
tíðahalda á svo háhelgum degi, þó að sú hefð væri komin á,
að félagið hefði jafnan haft sumardaginn fyrsta, og helgað
börnunum hann, og nokkur hætta gæti verið falin í því að
þurfa að breyta út af þeirri venju. Þess er þó að vænta, að
fyrir góðvilja fólksins og vinsældir Sumargjafar koift þetta
ekki að sök.
Nú verður tilhögunin sú, að ,,Sólskin“ verður selt síð-
asta vetrardag og afgreitt frá barnaskólunum þann dag frá
kl. 9—6.
,,Barnadagsblaðið“ verður hinsvegar selt og afgreitt frá
barnaskólunum á laugardaginn fyrir páska, frá kl. 9—4.
Á annan í páskum verða merkin seld og afgreidd frá
barnaskólunum allan daginn.
Á þriðja í páskum verða svo aðalhátíðahöldin, eð*
skemmtanirnar fyrir börnin. Er ráðlegast fyrir aðstandend-
ur barnanna að átta sig fljótt á því, hvar þeir ætla að láta
börnin skemmta sér, því að aðgöngumiðarnir seljast jafnan
upp á svipstundu.