Tímarit rafvirkja - 01.12.1949, Síða 6

ingu og skilning þeirra manna, er hann átti að
sjá um eða koma við starfssvið hans. Þeir sáu það,
að hann hlífði ekki sjálfum sér og lét aldrei standa
upp á sig, það sem hann þurfti að gera. Leiddi það
aðra skjótt til að sýna skyldurækni í móti.
Hann bar hag rafvirkjastéttarinnar mjög fyrir
brjósti og vildi efla menningu hennar og verklega
kunnáttu sem bezt. I utanförum sínum leitaði hann
einnig upplýsinga um hag og háttu rafvirkjastétt-
arinnar á Norðurlöndum og reyndi að koma því á
hér á landi, er honum leitst bezt á þar, ef það
gat átt við.
I eftirlitsstarfi sínu var hann vakandi fyrir um-
bótum í frágangi raflagna og tilhögun þeirra. Var
hann hvatamaður að því að samsetningsdósir urðu
fyrirskipaðar í stæðum öllum í pípulögnum, er
tvímælalaust má telja hina mikilsverðustu umbót
á verklegum frágangi lagna. Þá lét hann sér mjög
annt um öryggi lagna og nauðsyn grunntenginga,
er smám saman leiddi hann inn á reglubundna
skoðun raflagna. Varð hann brautryðjandi á því
sviði, því slíkar skoðanir gamalla lagna eru ekki
framkvæmdar reglubundið annars staðar. Vakti
fyrir honum að auka öryggi raflagna svo að elds-
hætta og lífshætta frá lögnunum og raftækjum
yrði hverfandi lítil. Þótt ekki hafi tekizt að útrýma
hættunni algerlega, má þó telja víst að hún sé mun
minni en ella hefði verið og svo að óbeini hagn-
aðurinn af hinu aukna öryggi, sem skoðunin hefir
í för með sér, verði margfaldur á við skoðunar-
kostnaðinn.
Skoðun þessi hefir reynst vinsæl hjá mörgum
húseigendum og stofnunum, enda oft komið að
góðu gagni.
Hann undirbjó nokkuð raffangaprófun hjá Raf-
magnsveitunni til að vandað yrði meira til inn-
flutnings á efni til raflagna, en þegar Rafmagns-
eftirlit ríkisins tók upp almenna raffangaprófun
varð hann undir eins stuðningsmaður þess og
starfaði þar í prófnefnd allan tímann frá byrjun
raffangaprófunar ríkisins og meðan honum entist
aldur.
Hann starfaði og ötullega í nefnd til endurskoð-
unar á lagningareglum raforkuvirkja og hafði alla
tíð safnað gögnum í því skyni að endurbæta fyrstu
lagningareglur Rafmagnsveitunnar frá 1920.
Hann hafði einnig auga fyrir eflingu íslenzks
iðnaðar á raftækja og raflagnasviðinu og á ferðum
sínum leitaði hann sér upplýsinga um möguleika
á sviði ýmissa tækja. Varð hann þess vegna hvata-
maður að því að verksmiðjan Rafha í Hafnarfirði
var stofnuð og tók upp smíði rafstóa eftir norskri
fyrirmynd. Bar hann síðan hag verksmiðjunnar
ávallt fyrir brjósti og stuðlaði að því, eftir síðustu
utanför sína, að verksmiðjan tæki upp smíði raf-
spenna fyrir rafveitur hér á landi. Er von til þess
að spennar þessir komi á markaðinn áður langt
um líður. Þannig mætti fleira telja, er sýnir hversu
áhugasamur hann var í starfi sínu.
Deildin, sem hann stjórnaði, var í stöðugum
vexti með vexti bæjarins og aukinni rafmagns-
notkun. Urðu því umsvif hans í starfinu stöðugt
meiri, en jafnframt vann hann ávallt að umbótum
á skipulagningu deildar sinnar. Vildi hann gera
hana að leiðbeiningardeild í þágu notendanna auk
þess eftirlitsstarfa, sem hún hafði haft með hönd-
um. Má telja víst að ef honum hefði enzt starfsald-
urinn hefði hann komið deildinni upp í það að
verða mjög til fyrirmyndar, ekki aðeins meðal
íslenzkra rafveitna, heldur og þótt víðar væri leit-
að. Má af þessu marka það traust, sem hann hafði
áunnið sér með starfi sínu.
Hann var tilnefndur á Alþingi að taka sæti í
raforkuráði f. h. Alþýðuflokksins, þegar ráðið var
stofnað með raforkulögunum 1946 og var þar eins
og ávallt við nefndarstörf tillögugóður, áhugasam-
ur og fylginn sér í hverju máli.
Með fráfalli hans hafa rafveitumálin, rafvirkja-
stéttin og rafmagnsiðnaðurinn misst ágætan for-
svarsmann á góðum starfsaldri, sem var braut-
ryðjandi á sínu sviði um margt.
Auk þess, sem hér hefir verið talið, kom starfs-
þrek hans og áhugi fram á ýmsum öðrum sviðum,
sem hér verða ekki rakin, svo að margir munu
telja að mikil eftirsjá hafi verið að Nikulási
Friðrikssyni fyrir margra hluta sakir.
Reykjavík, sept. 1949.
Steingrímur Jónsson.
Nikulás Friðriksson er dáinn. Með honum er
horfinn af sjónarsviðinu einn af kunnustu mönn-
um okkar stéttar.
Nikulás var bóndasonur. Fæddur á Litluhólum
í Mýrdal, 29. maí 1890. Foreldrar hans voru
Friðrik, bóndi, Björnsson og kona hans, Halldóra
Magnúsdóttir.
Nikulás lærði húsasmíði og stundaði þá iðn til
1913, en þegar Halldór Guðmundsson flutti heim
þekkingu á raftækni og kunnáttu í rafvirkjun,
4 TÍMARIT RAFVIRKJA