Borgfirðingabók - 01.12.2014, Síða 163

163
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2014
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
KIRKJUBÓLI
Eitt af því sem setti umtalsverðan svip á starfsemi Ungmennafélags ins
Brúarinnar voru sundnámskeiðin í Stóra-Ási. Ég er einn þeirra sem urðu
þar aðnjótandi fyrstu tilsagnar í sundíþrótt og „komst á flot“ eins og það
var kallað, í sundlauginni þar.
Það er nú svo, að við sem vorum börn og unglingar á árunum eftir stríð ið
meg um víst muna tímana tvenna hvað varðar tilbreytni í daglegu hvers -
dags vafstri, ólíkt þeim ungdómi sem nú er að vaxa úr grasi hér á félags -
svæðinu sem annars staðar. Til dæmis það að læra að synda var svo mik ið
frá vik frá hinu daglega amstri að það var ærið tilhlökkunarefni hlutað-
eig andi og hinn ánægjulegasti tími meðan sundnámskeiðin stóðu yfir.
Nú á tímum er sund kennt jafnhliða öðru námi í barna- og unglinga-
skól um og er kannski þess vegna ekki neitt sérstakt tilhlökkunarefni
öðru námi fremur. En í tilbreytingarleysi þeirra tíma var slíkt frávik og
sund námskeið þeir hátíðisdagar sem maður hlakkaði til allt árið.
Maður heyrði eldri systkini og eldri krakka frá nágrannabæjunum
segja frá atburðum sem gerðust í „sundinu“. Sömuleiðis afrekasögur af
frækn leika og fimi þeirra og hinna sem voru að læra þessa ágætu íþrótt.
Þá gat nú tilveran stundum orðið erfið þeim sem var lítilla sanda og lítilla
Nokkrar minningar frá góðum dögum