Borgfirðingabók - 01.12.2014, Blaðsíða 251

251
B O R G F I R Ð I N G A B Ó K 2014
reyndust vegir þá ófærir; svo snemma má nú framvegis ekki halda
mann talsþing, eptir boði konungs í úrskurði frá 22. marz 1843, en
á hina fornu þingstaði í því byggðarlagi, Smiðjuhól og Lækjarbug,
eru bæði betri vegir, og skemmra yfir ófærurnar að sækja.
5 Það þykir óviðurkvæmilegt og ósanngjarnt, að lítilsverð hægð
þess eina mannsins, sem fulla borgun tekur fyrir starf sitt, leggi
því líka óhægð á alþýðu, sem tveggja eða þriggja daga ferðalag
má bóndanum verða, og flutningur þinggjaldsins um lángan og
vondan veg;1 getur fyrirhöfn og vinnumissir orðið bóndanum
dýrkeyptara á stundum, enn gjaldi því nemi, sem hann á að greiða.
„Af hér upp töldum ástæðum er það álit vort sameiginlegt, að
allt mæli fram með þeirri sanngjörnu bæn bænda í Mýra­ og
Hnappa dals­sýslu: Að hinir fornu 10 þingstaðir brúkist þar hér
eptir, eins og hingað til allt að 10 enum síðustu árum, og að al­
þingið beri fram og mæli með, að bæn þessi fái hans konung legu
hátignar allramildustu bænheyrslu.“
Enginn tók til máls um málið og sagði forseti, að það yrði í næsta sinn
rætt til lykta.
Á tólfta fundi lagði forseti málið fram og skyldi það rætt til
lokaafgreiðslu. Afhenti hann framsögumanni skjöl þess. Framsögumaður
mælti enn fram með því. En þar eð enginn þingmanna mælti í móti,
kvaðst forseti verða að álíta að þingið samþykktist í einum huga
uppástungu nefndarinnar.
Að lokinni þessari afgreiðslu lét forseti á 15. fundi, 21. júlí, lesa upp
álitsskjal þingsins til konungs sem bar yfirskriftina.
BÆNARSKRÁ UM FJÖLGUN ÞINGSTAÐA Í MÝRA- OG HNAPPA DALS-
SÝSLU.
Fulltrúi Mýra- og Hnappadalssýslu, hreppstjóri Helgi Helgason, hefir
borið upp á alþingi Íslendinga bænarskrá frá innbúum í nokkrum
hrepp um tjáðrar sýslu, um það, að þingstaðir þeir, er þar eru lagðir
1 Þarna er rétt að hafa í huga að þinggjöld voru að miklu greidd „í fríðu“ þ. e. afurðum
búanna sem verðlagðar voru eftir samþykktri verðlagsskrá og bændur fluttu með sér á
þingstaðinn og síðan þurfti sýslumaður að flytja vöruna þaðan til þess staðar þar sem
henni var í verð komið. Skömm ferðaleið var því beggja hagur.