Rökkur - 01.09.1924, Side 9

5
Rödd lians var djúp og þrungin krafti,
rödd liins sterka, örngga manns, —kann
bar á sjer öll einkenni binna dáðríku og
dyggu bestamanna (Oow-boys).
Hann átti beima skamt frá Víðigerðis-
böll, átti sjálfur land, en var þó umsjón-
armaður bjá eiganda Víðigerðis. Jeg
þekti bann, Víðigerðiseigandann, og átti
þar marga góða daga, belst á sumrum.
pað er því ekki kyn, þó jeg muni vel
eftir húsinu bans Neira. Á bak við það
stóð risavaxinn pílviður og breiddi út
greinarnar yfir þakið. Húsið bans var
hvítmálað og það einbvernveginn dró
hugann til sín, þarna undir laufþakinu
græna. Fyrir framan búsið stóð bún
Andrea konan bans við þvottabalacn.
Hún virtist altaf vera að þvo, konan sú.
Og altaf, er bún kom auga á mig, rak
hún upp gleðióp. Og altaf sagði bún, að
jeg liti betur út og að það væri að togna
úr mjer. Og alt af bauð hún upp á sörnu
góðgerðirnar: Hveitikökur og hunang.
Og aldrei var senor Neira beima við.
Alt af var bann ríðandi einbversstaðar
úti á Víðigerðislöndum. En færi jeg á