Rökkur - 01.09.1924, Qupperneq 16

12
npp. Neira neytti síðustu orku og spratt
á fætur. En fáum andartökum síðar
skjögraði hann eins og drukkinn maður
í áttina til sonar síns, sem horfði á hann
með rökum augum, en grjet þó eigi.
„Morðingjar!“
Neira reyndi að hrópa, en mál hans
varð hvísl eitt.
„Bleyðimenni!‘ ‘
Svo hneig hann til jarðar. Og nóttin
kom, köld og dimm, og rakur nætur-
vindurinn ljek um hlóðstorkinn bák se-
nor Neira. Enn voru lífsmerki á honum.
Hann andaði þungt og andlit hans har
glögg merki sárra kvala. Drengurinn
hans kraup þögull við hlið hans. Loks
tókst Neira að safna dálítilli orku. Hann
skreið á fætur og að trje nokkru og
studdi sig við það.
„Sæktu hestinn", sagði hann við
drenginn.
Drengurinn sótti hestinn. Hann
teymdi hann hægt til föður síns, fór sjer
að engu óðslega; en hann var fölur sem
nár, og klæði hans blóðlituð, þó særður
væri hann eigi.