Rökkur - 01.09.1924, Síða 23

19
bylt við. Hann ihafði altaf haft velferð
fjölskylduimar fyrir augnm. Og nú....
Anðvitað væri leiðinlegt að fá aldrei
vitneskjn um, hvað þeim mundi verða
að orði, er þau fyndu hann dauðan á
bak við fyrirhengið. pað myndi verða
ys og þys um alt húsið. Móðir hans
mundi falla á knje og kyssa hann grát-
andi og hrópa: „Dengsi minn litli! pað
er mjer að kenna, að þú ert dáinn.“
„Já góða mín,“ mundi hann svara í
líkum tón og faðir hans stundum.
„En nú er of seint að iðrast.“
Og svo mundi Kkið deyja — alveg.
Mishka reis á fætur. Hann lagði hönd-
ina á hjartað. pví gat það ekki hætt að
slá, svo hann losnaði úr greipum þess-
arar eymdarlegu tilveru.
Hann skreið inn í herbergi frænku
sinnar og á bak við fyrirhengið. Hann
sat þar um stund. Svo datt það í hann,
að það væri óheppilegt, ef þau fyndu
hann dauðan sitjandi uppi.
pá lagðist hann endilangur.
Rökkur seig á. Alt var kyrt. Klæðið
í fyrirhengingu var úr dýrindis efni. Og
2»