Rökkur - 01.09.1924, Side 48

44
'þjóðar, er það land bygði. Græslumaður
kastalans var altaf að fá brjef frá hon-
um annað veifið. pau komu á alla vega
litum pappír, með ýmissa þjóða frí-
merkjum og af mismunandi stærðum.
Aldrei, sögðu menn, mundi hann koma
aftur til Birkenzweierkastala.
„Jeg hugsaði ekki mikið um þetta þá,
Vinna mín veitti mjer nóg umhugsunar-
efni. En alt var að komast í niðurlæg-
ingu. Staðurinn var eitt sinn frægur
fyrir allskonar veiði, en hún minkaði
ihröðum fetum. þegar jeg fyrst kom í
þennan kofá, var hjer sjálfboðinn gest-
ur. Vafalaust hafði hann verið hjer um
nokkurt skeið, þótt fáir eða engir vissu.
Jeg gekk fram á dautt rádýr í skógin-
um. pað hafði verið skotið til bana.
Jeg óð upp á mannfýlu þá, er skaut
það, með óbótaskömmum. Hann galt
mjer í líkri mynt. Dró hann svo veiði-
fang sitt á braut með sjer.
Fám dögum síðar komst jeg að því,
við hvern var að eiga. Veiðidýraþjófur
þessi var viðarkolabrenslumaður, Hein-
rich Múckenzáhler að nafni. Manna á