Rökkur - 01.09.1924, Side 56

52
dokaði hún enn við og kinkaði kolli til
svarta risans.
Við hjeldnm áfram göngunni, og jeg
var sár og reiður.
„Jæja, Martin! Hvað gengur að yð-
ur , spurði hún loks.
„Hvað að mjer gengur?“, sagði jeg
reiðilega. „Hví sýnið þjer illmenni þessu
og þjófi slíka alúð ? Nú verður hann
hreyknari og verri viðureignar en
nokkru sinni fyr“.
Greifafrúin staðnæmdist og horfði á
mig frá hvirfli til ilja. Andlitssvipur
hennar var kaldur og harðneskjnlegur.
„Pjer eruð drengur góður, Martin“,
sagði hún. „Bn verði jeg vör afbrýðis-
semi hjá yður, þá getið þjer farið leið
yðar. Gleymið því ekki“.
Mjer leið eins og kastað hefði verið
ísköldu vatni í andlit mjer. Og það særði
mig djúpt, að hún skyldi tala til mln á
þenna hátt.
Á þessu andartaki barst að eyrum okk-
ar hávært hó Heinricks. Hann hóaði á
sama hátt og kolabrenslumenn hóa sín á