Rökkur - 01.09.1924, Side 64

60
gengið á lyktina í iramáttina á eftir
honum. Mjer var þetta undir eins ljóst.
„Loksins kom jeg að læk einum. Jeg
sá greinilega, að veiðifangið 'hafði verið
dregið yfir hann, en handan lækjarins
hurfu spor úlfsins.
„En í stað þeirra leit jeg spor kven-
manns, er bersýnilega var fótsmár og
gekk á mjóhæla skóm. Jeg rakti þau
alla leið að kofa hans. Yeiðifangið hafði
hann dregið að viðarskúr sínum. Hún
hafði farið á fund hans. Aðrar hugs-
anir komust ekki að. Jeg hugsaði ekki
um úlfinn á því andartaki. Hún hafði
farið til hans. Hefði Belsebúb birst mjer
þá, hefði hann fengið sál mína með gjaf-
verði. Jeg skalf allur og varð að styðja
mig við trje. Og jeg var alllengi að ná
mjer aftur.
„pá varð mjer aftur litið á blóðið í
snjónum. Og jeg leit á kofahurðina, sem
var ramleg og traustlega læst. Jeg hljóp
að hurðinni og lamdi á hana af öllu afli.
Svo miðaði jeg byssu minni og hrópaði:
„Opnið án tafar!“
„Jeg heyrði talað í hvíslingum inni í