Veiðimaðurinn - 01.09.1954, Blaðsíða 23

Desemberveiðin
í U. S. A.
í Bandaríkjunum, eða nánar tilgreint
norð-vestur fylkjunum tveimur, Oregon
og W'ashington, er líf í tuskunum með-
al veiðimanna í desembermánuði. Þá er
sjóbirtingurinn að ganga upp í árnar til
að hrygna, og það eru engir smáræðis
dolpungar, sem þar eru á ferð. 20 punda
fiskar eru algengir. „Slikt kan sette fluer
i hodet pá en fiskesjuk nordmann,“ seg-
ir í norska veiðiritinu ,,Fiskesport“, og
þeir bæta við: „Hugsið ykkur, að eiga
þess kost, að vera við svona á í desem-
bermánuði!"
\hð segjum sama og allt eins, en sarnt
væri nú líklega betra, bæði fyrir okkur
og frændur okkar, Norðmenn, að eiga
góða kuldaúlpu og vettlinga, og mættum
sem veiddist í Óslófirði haustið 1953,
hefði dvalið sín fyrstu ár í eldistjörn langt
inni í Póllandi.
Gárungarnir segja náttúrlega, að fisk-
urinn hafi verið að flýja vestur fyrir
„járntjald".
(Aðsent).
við þó eflaust stundum hafa okkur alla
\ ið, ef við ættum að kasta okkur til hita!
Nokkrum skugga kvað það þó varpa
á þessa desemberdýrð, að menn fá ekki að
vera einn eða tveir saman urn veiðistað-
ina. Blaðið segir að engu sé líkara en
helmingur Bandaríkjamanna séu veiði-
menn og hafi sett sér stefnumót við þess-
ar ár. Ef við hér ættum eitthvað sambæri-
legt, miðað \ ið fólksfjölda, væri það lík-
lega helzt „Sandurinn" og Kaldárhöfði!
Ekki skal fullyrt hvort það á að skilj-
ast í bókstaflegri merkingu, en norska
Veiðimaðurinn
21