Veiðimaðurinn - 01.11.1970, Blaðsíða 19

Náttúruvernd:
AÐ VERNDA
VATN
Vatnsmengun hefur mikið verið til umræðu, að
undanförnu, og hafa skrif manna og umræður um
þá hættu, sem í henni felst, verið jákvæð; varað
hefur verið við vatnsmengun, og hvatt til að-
gerða til þess að koma í veg fyrir hana, eða vinna
á henni bug, þar sem hennar er þegar farið að
gæta.
Þótt athyglisvert afmengunarátak sé hafið við
eina íslenzka á, er þó ekki hægt að ræða um
markvissa baráttu hérlendis gegn þessum vágesti,
hvorki til þess að fyrirbyggja komu hans eða
kveða hann niður, hvort sem er í neyzluvatni eða
veiðivötnum.
Á því leikur þó enginn vafi, að tímabært er að
taka þessa hlið mengunarmálanna til mjög gaum-
gæfilegrar athugunar. Ljóst er, að við tvö af
stærstu vatnasvæðum landsins er á nokkrum stöð-
um pottur brotinn. Þar eiga bæði einkaaðilar og
opinberir hlut að máli. Dæmi má og sækja annað.
Eins og er, verður ekki mjög kostnaðarsamt að
stöðva mengunina. Hins vegar kann vel að vera,
að einhver opinber aðstoð þurfi til að koma, en
þar yrði um að ræða arðbæra fjárfestingu, sem
marka myndi spor í rétta átt. Eru hér meðal
annars höfð í huga þrjú kauptún, sem ef til vill
er bæði óraunhæft og óréttlátt að bæti, að öllu
fyrir eigin reikning, úr vandræðaástandi, sem er
þó ekki til komið fyrir vísvitandi tilverknað, held-
ur langa, hægfara þróun, sem festi rætur á þeim
tíma, er vatnsmengun var yfirleitt ekki til um-
ræðu hér á landi.
Þótt mengunarmálin hafi þannig lítið verið til
umræðu, fvrr en á síðustu tveimur, þremur árum,
þá hefur þó lengi verið til löggjöf um óhreinkun
vatna.
Reyndar er hún komin svo til ára sinna, að
hún er að mestu fallin í gleymsku, og fæstir veita
því athygli, að hún er til. Hér er átt við vatna-
lögin, frá 20. júní 1923. Einn kafli þeirra, sá IX.,
fjallar um vatnsmengun. Hann er þó ekki langur,
aðeins þrjátíu og ein lína, og er skipt í þrjár grein-
ar.
Þótt langorður sé þessi kafli því ekki, er ekki
þar með sagt, að hann sé ekki athyglisverður. í
honum er að finna nokkur grundvallaratriði, sem
eru í fullu gildi, enn þann dag í dag.
Þar sem nær fimmtíu ár eru nú liðin, síðan
umrædd lög voru sett, má þó ljóst vera, að vart
verður lengur hjá því komizt að endurskoða
þennan hluta vatnalaganna. Sú endurskoðun þarf
þó alls ekki að fela í sér neina breytingu á ákveðn-
17
VEIÐIMAÐURIN.N