Veiðimaðurinn - 01.11.1970, Page 25

Siggi fer bráðum, en Sæmi er farinn;
sams konar leiðangur halda þeir í.
Lokkar þá sólin og söngfuglaskarinn,
silungar, laxar og veröldin hlý.
Síkátur veðurguð lánar þeim ljóma,
og leiðir þá rakleitt í draumaheim sinn.
„Bar’ að ’ann taki nú“, heyrist þeim hljóma,
handan úr blænum, sem leikur við kinn.
Og ljóst er á öllu, að ósk þeirra rætist,
því örlítill gári um dalverpið fer.
Svipurinn hýrnar og hugurinn kætist,
og hamingjusólin á loftinu er.
Já, svona er gaman, í sinni að eiga,
sálrænar myndir, við hyldjúpin blá;
að láta sig dreyma um veiðguðs veiga,
sem vordísin skenkir þeim, niður við á.
Og heiðanna lendur í hyllingum blána,
við himinsins eilífu purpuraglóð.
En ég sit hér heima, með hugann við ána,
og horfi í ljósgylltan minningasjóð.
Guðmundur Valur Sigurðsson.
VEIÐIMAÐURINN
23