Veiðimaðurinn - 01.11.1970, Side 40

lítt athyglisverð). íslenzkar borgir eru hreinlegar
°g þægilegar, þótt ekki taki þær fram borgum á
öðrum Norðurlöndum, eða í Sviss, en litlausari
eru þær en margar evrópskar borgir.
Verðlag er þolanlegt, vegna gengisfellinganna,
þótt telja verði verðlag á mat í gistihúsum hátt,
miðað við verð á öðru. Maturinn er hollur, en
ekki eins lystugur og í mörgum öðrum Evrópu-
löndum (mér finnst hann helzt líkjast norskum
mat). Hins vegar er ekki hægt að skilja svo við
veitingahúsin, að ekki sé minnzt á þjónana (og
sumar þjónustustúlkurnar): Þegar litið er á heild-
ina, eru þeir meðal verstu þjóna, sem fólk man
eftir, nokkurs staðar. Ég man þó eftir einstökum
gistihúsum, þar sem þjónustan er verri (Hilton
mótelið á Kennedy-flugvelli), en ég er að ræða um
landið allt, einkum Reykjavík (þótt þar teljist eitt
gstihúsið til undantekninga í þessu efni). íslend-
ingar sjálfir fá eins lélega þjónustu og útlendingar.
Hins vegar afsaka, mér til nokkurrar undrunar,
ýmsir íslendingar lélega þjónustu með því að
segja: „íslendingar eru of stoltir til þess að vera
þjónar", en þeir gleyma því, að aðrar þjóðir eru
stoltar yfir mörgu, en eiga þó góða þjóna.
Þegar haft er í huga, hvernig við (og margar
aðrar þjóðir) sigruðust á heimskreppunni miklu,
þá finnst mér, að einstakir hópar íslendinga gætu
lagt meira á sig til þess að auka tekjurnar af
ferðamönnum, og lagt þannig sitt af mörkum til
þess að sigrast á efnahagsvandamálunum; en til
þess, að svo megi verða, ættu þeir að senda alla
þjónana úr landi (til Albaníu? Egyptalands? Ytri-
Mongólíu?). EN: Ein er þó undantekningin frá
þessari lélegu þjónustu: Þar sem engin gistihús
eru í mörgum smærri bæjanna (og hvergi nein
mótel), mætti búast við, að erfitt væri að ferðast
um Island. Ferðaskrifstofa ríkisins hefur þó leyst
þennan vanda á mjög skemmtilegan hátt. Vegna
þess, hve fámenn þjóðin er, eru margir framhalds-
skólanna heimavistarskólar, sem standa auðir á
sumrin. Þá er þeim breytt í „gistihús“, þar sem
menn geta bæði keypt húsnæði og fæði. Fólkið,
sem við þau vinnur, er flest „áhugamenn“ (stund-
ar önnur störf á vetrum), fyrst og fremst kennarar
og nemendur, en auk þess nokkrir aðrir, sem
vinna ekki á sumrin (þar á meðal nokkrar leik-
konur). Þess vegna var það mikil ánægja að rekast
þannig á þægilegt, vel gefið, aðlaðandi og áhuga-
samt fólk við stjórn þessara „gistihúsa". Þetta er
allt fólk, sem hefur annan starfa (þar á meðal
nokkrar fallegustu stúlkurnar, sem ég hef séð á
öllu landinu). Því segi ég það, ef þið farið út fvrir
borgirnar, þá munið þið sennilega dveljast í
„Eddu“-skólunum . . . . og verða fyrir ánægju-
legri reynslu.
.... Og þá er það laxveiðin.............
Ég stundaði laxveiði á flugu, og hún var allt
frá því að vera léleg til þess að vera góð (með
öðrum orðum, mér gekk eins og venjulegt er um
veiðimenn). Eins og víðast annars staðar í Evrópu,
þá eru árnar í einkaeign, og geta menn keypt sér
veiðirétt til dagsins, vikunnar eða veiðitímabilsins;
verðlag fer eftir veiði á hverjum stað. Eina dýra
38
VEIÐIMAÐURINN