Feykir - 05.10.2022, Side 8

Skagafjörðurinn skipar
stóran sess í hjarta
mínu, en það líður varla
sá dagur sem ég hugsa
ekki heim. Þegar ég fékk
áskorunina um að skrifa
þennan pistil frá Páli Jens
vini mínum fann ég mig
knúinn til að koma á blað
því sem Skagafjörður
hefur gert fyrir mig
og hvernig sá staður
hefur mótað mig sem
einstakling.
Samfélagið í Skagafirði
hefur upp á mikinn
fjölbreytileika að
bjóða, fjölbreytni sem
endurspeglar íslenskt
raunhagkerfi vel. Það er
einmitt nálægðin við fólkið
í firðinum sem gerir það
að verkum að maður fékk
verulega góða tilfinningu
fyrir raunhagkerfinu. Sem
dæmi þá var einfalt að
fara út í sláturhús og sjá
kjötvinnsluna, fara niður
á höfn og sjá togarana
landa og flutningaskipin
flytja steinullina á brott.
Það kom einnig fyrir að við
vinirnir mættum klukkan
sex á laugardagsmorgnum
í Mjólkursamlagið og
fengum að fara í sveitina
með mjólkurbílnum.
Nálægðin við sveitina
gefur manni mikið en það
voru mikil forréttindi að
geta verið í sveit hjá hjá
frændfólki öll sumur.
Breyting í mínu lífi
Þegar ég var tólf ára
gamall fluttist ég frá
Sauðárkróki yfir á
Hofsós. Það að flytjast
frá Sauðárkróki, stóra
höfuðstaðnum, yfir á
Hofsós var mikil breyting
í mínu lífi en þar tók Árni
Egilsson, faðir minn við
starfi sveitarstjóra.
Að alast upp í litlu
samfélagi var mjög
gefandi enda skipta
allir miklu meira máli en
samkenndin eykst eðli
málsins samkvæmt. Þú
einfaldlega varðst að taka
þátt í öllu; æfa þær íþróttir
sem í boði voru, starfa í
björgunarsveitinni, mæta
á alla viðburði og í raun
var gert ráð fyrir því að við
krakkarnir myndum troða
upp á öllum skemmtunum.
Við félagarnir vorum ekki
nema um 14 ára þegar við
hófum að veita tölvu- og
prentþjónustu fyrir fólkið
í bænum, já, stofnuðum
fyrirtækið Hofsprent.
Fjölbrautaárin á
Bárustígnum
Svo voru það árin í
Fjölbrautaskólanum,
skóli þar sem nemendur
koma af stóru svæði frá
nokkrum bæjarfélögum.
Stór hluti nemenda var
að flytja í fyrsta sinn að
heiman inn á heimavist
eða til ættingja. Sjálfur
flutti ég til afa og ömmu
á Bárustíg. Þarna birtist
fjölbreytileikinn einmitt
aftur. Þetta var ekki eins
og að skipta um bekk
í grunnskóla, þ.e.a.s.
ÁSKORENDAPENNINN | palli@feykir.is
Vilhjálmur Árnason brottfluttur Skagfirðingur
Hjartað slær í Skagafirði
ekki mann í lögregluna.
Úr varð að ég hóf störf
þar stuttu síðar og var þar
næstu tíu árin á eftir. Þaðan
lá svo leiðin inn á Alþingi.
Í störfum mínum sem
lögreglu- og alþingismaður
hefur reynslan mín,
þekkingin og tengslanetið
úr Skagafirðinum nýst
vel, enda lærði ég þar
að þekkja mismunandi
aðstæður og verkefni.
Það að alast upp í
Skagafirði hefur hjálpað
mér að takast á við lífið;
verkefnin en ekki síður
reynslan úr sveitinni
sem hafa reynst mér svo
ómetanlega hefur þroskað
mig á alla lund. Það sakar
ekki í pólitíkinni að geta
tengt við fólk og aðstæður
í gegnum Skagafjörðinn
hvar sem maður er staddur
hverju sinni.
- - - -
Ég vil ljúka þessu með því
að sendi hlýjar kveðjur
héðan úr Grindavíkinni heim
í Skagafjörðinn og skora
ég á félaga minn Óla Björn
Kárason, Skagfirðing og
alþingismann, að rita næsta
pistil.
sömu nemendurnir sem
gengu áfram sömu leið
í skólann. Þarna gafst
manni tækifæri á að
víkka út tengslanetið
enda margir nemendanna
komnir héðan og þaðan
frá mismunandi stöðum,
m.a. frá Vestfjörðum, úr
fjölbreyttum aðstæðum og
umhverfi, nemendur sem
mynduðu fjölbreytt og
virkt skólasamfélag.
Örlagavaldurinn
Bjössi Mikk
Þegar ég lauk skólagöngu
minni í fjölbraut vissi ég
ekki hvað myndi taka við.
Örlögin gripu hins vegar
inn í og stýrðu því að ég
hitti yfirlögregluþjóninn,
Bjössa Mikk, úti á götu og
spurði hvort þá vantaði
Vilhjálmur Árnason. MYND: ÁSMUNDUR FRIÐRIKSSON
Eins og Feykir sagði frá í síðasta
blaði mun Leikfélag Sauðár-
króks færa haustverkefnið sitt,
Skilaboðaskjóðuna eftir Þorvald
Þorsteinsson, upp á svið
Menningarhússins Miðgarðs í
Varmahlíð, en miklar fram-
kvæmdir standa nú yfir í Bifröst
sem vonir stóðu til að yrðu
yfirstaðnar fyrir áætlaðan
frumsýningardag.

„Að sögn Guðmundar Þórs
Guðmundssonar, umsjónar-
manns eignasjóðs Skagafjarðar
er þegar búið að setja upp lyftu
fyrir hreyfihamlaða í Bifröst en
nú sé verið að ganga frá, sparsla
mála og setja upp brunakerfi og
flóttaleiðir. Eldhúsið sem var á
efri hæðinni fær nýtt hlutverk
en þangað kemur lyftan upp og
einnig verða þar salerni fyrir
fatlaða.
„Einnig er verið að einangra
suðurkofann, sem lítið var
notaður, en þar verður hægt að
koma fyrir fatahengjum og
þvíumlíkt. Það mun rýmkast
mikið þarna á efri hæðinni,“
segir Guðmundur Þór.
Skilaboðaskjóðan í Miðgarði
Bifröst vonandi tilbúin fyrir árslok
„Svo eigum við eftir að
athuga með ný sæti í salnum,
sem mér finnst kominn tími á
og vona að það gangi eftir,“
bætir hann við.
Hann segir að einnig sé
verið að fara í það að taka upp
allar hellur fyrir framan húsið
og útbúa ramp fyrir hreyfi-
hamlaða að aðalinngangi sem
þýði að brjóta þurfi tröppur og
útbúa nýjar. Aðspurður um
verklok sagði hann ekki þora að
spá en vonar að þau verði áður
en árið er úti.
En hvað skyldi hafa tafið
verkið? „Þetta gekk illa í sumar
þar sem ekki var hægt að fá
nokkurn iðnaðarmann í þetta
auk þess að við misstum tvo
góða starfsmen sem hættu.
Þetta hefur allt mikið dregist en
við ætluðum að vera komin
miklu lengra með þetta. Það er
líka annað í þessu, slökkviliðið
kom með miklar athugasemdir
við húsið þar sem ekki er
brunaviðvörunarkerfi og raf-
magn þannig frá gengið að ekki
þykir boðlegt vegna eldhættu.
Þannig að það er líka verið að
taka húsið í gegn brunatækni-
lega,“ segir Guðmundur.
Ákaflega vel tekið
á móti okkur
Þrátt fyrir framkvæmdir í Bif-
röst náði Leikfélagið að æfa í
húsinu en síðasta sunnudag fór
fyrsta æfing fram í Miðgarði.
Sigurlaug Dóra Ingimundar-
dóttir, formaður, segir spenn-
andi að breyta til.
„Þetta eru miklar breytingar
þar sem við höfum alltaf verið í
Bifröst en þetta er spennandi.
Við lítum alla vega þannig á að
í staðin fyrir að gera eitthvert
vandamál úr þessu, að gera
þetta spennandi og lausnar-
miðað.“ Sigurlaug segir leikara
hafa tekið þessu vel sem sýni
hve flottur hópurinn sé sem
stendur að þessu.
„Við erum að koma inn í
Miðgarð þar sem er full dag-
skrá og hópar að hliðra til fyrir
okkur svo við getum æft og
sýnt. Það eru margir sem eru að
koma til móts við okkur eins og
kórarnir Heimir, Sóldís og
Kammerkórinn, einnig Tóna-
dans. Kristín Halla, húsvörður
Miðgarðs, hefur aðstoðað
okkur við að koma þessu öllu
saman.“
Formaðurinn segir að nú sé
þetta eins og söguþráðurinn í
leikritinu að allir þurfa að
leggjast á eitt og hjálpa til. „Það
eru bara fjórar sýningar, þar
sem salurinn í Miðgarði rúmar
fleiri en Bifröst, og snýst um að
fólk setji það í forgang að mæta
í Varmahlíð.“
Leikstjóri Skilaboðaskjóð-
unnar er Pétur Guðjónsson en
hann segir það hafa gengið vel
að æfa í Miðgarði. „Á þessari
stundu er ekki komin leikmynd
en það er í vinnslu. Það var
svolítið eins og hópurinn hafi
verið að bíða eftir því að komast
þangað, sem er mjög eðlilegt.
Það má líka koma fram að það
hefur verið ákaflega vel tekið á
móti okkur í Miðgarði,“ segir
Pétur sem líst ákaflega vel á það
að sýna í Miðgarði.
Frumsýning verður miðviku-
daginn 12. október klukkan 18,
önnur sýning á sama tíma á
föstudag og svo klukkan 14
laugar- og sunnudag. Miða-
pantanir í síma 849 9434. / PF
Starfsmenn Tengils, Birkir og Max, unnu að brunakerfi í Bifröst er Feykir leit við í gær
MYND: PF
8 37/2022