Ský - 01.10.2001, Blaðsíða 58

„Það er svo miklu meira í boði en bara leik-
húsin. Talsetning mynda, auglýsingar, útvarp,
skemmtanabransinn, sjónvarp, „frjálsu" leik-
húsin og leikhóparnir - þótt þeir stefni flestir
hraðbyri á hausinn um þessar mundir. Þetta
er allt annað umhverfi en fyrir nokkrum árum
síðan, þegar menn voru algjöriega upp á það
komnir að komast á samning annaðhvort hjá
Þjóðleikhúsinu eða Leikfélaginu ef þeir ætl-
uðu að lifa af leiklistinni. En auðvitað er það
langfarsælast ennþá að komast á slíkan
samning, og þá er um að gera að vera inn
undir á réttum stöðum - hjá Stefáni Baldurs-
syni eða Guðjóni Pedersen."
KUNNINGJAR OG KLÍKUSKAPUR
„Þetta er allt falið ennþá, voðalega vel falið,"
sagði einn viðmælenda blaðamanns úr tón-
listarheiminum. „Þeir liggja víða, þræðirnir,
og það eru auðvitað til einstaklingar og hóp-
ar sem jafnvel má kalla klíkur, sem hafa mik-
ið að segja, eru vel tengdir í allar áttir. En
þetta er engin mafía og áhrif hvers og eins
takmörkuð. Það getur verið ágætt að vera þar
í náðinni, en það ræður engum úrslitum.
Menn fara þá bara eitthvað annað."
„Veistu, ég held að hrun Óperuklíkunnar sé
skýrasta dæmið um að þessi menningarma-
fíutími sé liðinn,“ sagði ágætur söngvari við
blaðamann Skýja. „til skamms tíma komst
enginn að sem annarri af tveim manneskjum
líkaði ekki við af einhverjum ástæðum, hvort
sem viðkomandi gat sungið eða ekki. Hins
vegar fékk fólk að syngja í hverri uppfærsl-
unni af annarri, líka óháð því hvort það kunni
að syngja eða ekki, ef það var í náðinni hjá
þessu sama fólki. Þetta gildir ekki lengur, nú
er verið að sækja fólk í allar áttir, leyfa sem
flestum að njóta sín, og mun meiri möguleik-
ar fyrir söngvara að komast á fjalir óperunn-
ar á eigin verðleikum en áður.“
„í Sinfóníunni gilda alveg sérstök lögmál og
þar er líklega síðasta vígi alvöru klíkuveldis í
íslenska tónlistarheiminum," fullyrðir ó-
nefndur tónlistarmaður í eyru blaðamanns.
Framgangur manna innan Sinfóníunnar getur
verið nokkur og er stigskiptur. Það er fínna
að vera önnur fiðla en þriðja og fyrsta fiðla er
náttúrulega fínust - fyrir utan konsertmeist-
arastöðuna. Það ræðst hins vegar hvorki af
starfsaldri né hæfileikum, hvort og þá hvenær
menn forframast upp í aðra fiðlu eða þá
fyrstu, þótt hvort tveggja geti spilað þar inn í.
„Framkvæmdin á þessu er afar sérstök og
hefur verið lengi. Það eru ieiðararnir [þ.e.a.s.
sá sem spilar á fyrstu fiðlu, fyrstu lágfiðlu,
fyrsta horn o.s.frv.] sem velja í þær stöður
áhrif hans eftir sameining-
una hafa ekki minnkaö
nema síður sé.“
„Þetta sameinaða bákn er
stundum kallað „the evil
empire" af gárungunum og
ég held að það sé þá alveg
óhætt að leiða af því að
Halldór sé þar „the evil
emperor".
„Hann stýrir auðvitað
langstærsta útgáfufyrirtæki
á landinu og er þar að auki
stjórnarformaður hjá Lista-
hátíð - spurning hvort Davíð
viti af þessu?"
„Ákaflega vandaður og vand-
virkur maður og heiðarlegur
ltka.“
„Sumir btða enn eftir uppgjör-
inu mikla t kjölfar sameining-
arinnar. Ég held að þvt sé
löngu lokiö, Halldór stendur
óhaggaður sem kafteinn í
brúnni og engin uppreisn í
uppsiglingu á þessari skútu.“
„Auðvitað gefa fleiri út bæk-
ur. Og auðvitað er búið að
sameina. En Mál og menning
er samt málið hjá mjög
mörgum ennþá og Halldór
er ennþá Mál og menning."
HJÁLMAR H. RAGNARSSON
rektor Listaháskóla íslands
og formaður Tónskálda-
félagsins.
„Hjálmar er nú svolítill hug-
sjónamaður, held ég, en
með skynsemishlekk sem
heldur honum á floti."
„Klæðir sig eins og bóhem,
talar eins og bóhem, klippir
sig eins og bóhem, en meik-
ar það ekki alveg - er bara
kerfiskall sem fílar það t
botn að vera loksins aðal.“
„Vandaður og gáfaður maður
og sá besti sem hægt hefði
verið að fá í stöðu rektors.
Lætur ekki bjóða sér fokheld
sláturhús eða aflóga frysti-
hús t Hafnarfirði."
„Hjálmar hefur mjög gott
samband við menntamála-
ráðherra og ég hugsa að
áhrif hans á Björn séu meiri
en margan grunar. í það
minnsta virðist ekkert benda
til annars en að hann fái
nákvæmlega það sem hann
vill frá honum - fyrst stöðu
rektors og næst nýtt hús á
miðju Klambratúninu - nema
Ingibjörg [Sólrún Gísladóttir,
borgarstjórij stoppi þá vit-
leysu af.“
JÓN OLAFSSON
stjórnarformaður Norðurljósa.
„Skífu-Jón á náttúrulega
flest stærri böndin og
artistana og hefur átt árum
saman. Og þegar ég segi að
hann eigi þau, þá er ég að
tala um eins áþreifanlegt
eignarhald og hægt er að
tala um á fólki hér á landi
yfirleitt. Ef menn eru einu
sinni komnir á samning hjá
Skífunni, þá er erfiðara að
losna undan honum en af
félagatali Sjálfstæðisflokks-
ins, og þá er langt til jafnað."
„Jón byrjaði í þessum
bransa og hefur haldið
tryggð við hann alla tíð þrátt
fyrir mikil umsvif á öðrum og
gjöfulli miðum, sem er virð-
ingarvert. Þótt margir kvarti
og kveini, þá held ég að
ansi margir í bransanum
hefðu aldrei komist þangað
sem þeir eru í dag hefðu
Jón og Skífumenn ekki tekið
þá upp á sína arma. “
„Jón á bróðurpartinn af ís-
lenska geisladiskamarkaðn-
um, bæði íslensku deildina
og þá erlendu. Og svo á
hann auðvitað Bubba. Telst
það ekki með?“
„Fæstir ríða feitum hesti frá
útgáfu hjá Skífunni - nema
Jón. Hann heldur að
minnsta kosti ennþá í SkJf-
una af einhverjum ástæðum
og varla er það af hugsjón."
OLAFUR KVARAN
forstöðumaður Listasafns
íslands.
„Óumdeilanlega áhrifa- og
valdamesti maðurinn T Ts-
lenskri myndlist í dag, ein-
faldlega vegna þeirrar stöðu
sem hann er í.“
„Afar varfærinn og nákvæm-
ur, fagmaður fram í fingur-
góma, en kannski einum of
varfærinn á köflum."
„Líklega valdamesti maður í
íslensku myndlistarlífi í dag,
en jafnframt sá sem hefur
einangrað sig hvað mest frá
myndlistarmönnum og öllum
þeim sem þessum geira
sinna á einn eða annan
hátt. Þegar hann var ráðinn
sem forstöðumaður Lista-
safnsins fór hann inn á sinn
kontór, lokaði á eftir sér dyr-
unum og hefur ekki opnað
þær aftur síðan. Það eru
ekki einu sinni haldnir fundir
með starfsmönnum, þeirfá
bara tölvupóst frá honum."
„Hann ræður náttúrlega
hvaða listamenn fá inni með
stórar sýningar, sem gefur
þeim aukið vægi og status
út á við, og stjórnar líka
innkaupum safnsins. Þannig
að hann er auðvitað þunga-
vigtarmaður T myndlistar-
heiminum."
„Vægi safnanna fer minnk-
andi, sér T lagi hvað sam-
tímalistamenn snertir, en
sem forstöðumaður Lista-
safns íslands kemur Ólafur
samt áfram til með að hafa
áhrif á það, hverjir teljast til
elítunnar, hverjir eru virki-
lega stórir. “
56 SKÝ ÍSLENSKUR MENNINGAR AÐALL