Jólaklukkur - 01.12.1958, Qupperneq 16

gil kallast. Naddavellir eru rétt fyrir norðan
gilið og Naddahjalli dálítið ofar. Úr gili
þessu átti Naddi að hafa skyggnzt til mana-
ferða. Nafn sitt dró óvættur þessi af því,
að það naddaði eða ískraði í sporum henn-
ar í grjótinu. Naddi varð nokkrum mönn-
um að bana, unz bóndasonur úr Njarðvík
réði niðurlögum hans. En í þakklætisskini
og til öryggis ferðamönnum á þessum
hættuslóðum var reistur kross á Krossjaðri.
Til skamms tíma var venja, að þeir, sem
um veginn fóru, gerðu bæn sína hjá ‘kross-
inum, enda hvetur áletrunin til þess. —
Áletrun þessari hefur verið snúið þannig
á íslenzku:
Þú, sem að framhjá fer,
fram fall í þessum reit,
og Kristí ímynd- hér
auðmjúkur lotning veit.
Síðdegis þennan dag kvöddum við Sævar,
sem hafði reynzt okkur einstök hjálpar-
hella. Hann hafði fórnað okkur dýrmætum
tíma, því þennan dag var rífandi þurrkur
og vinnukraftur heima fyrir ekki of mikill.
Úr Hialtastaðaþingá héldum við til Eski-
fiarðar; þar tók á móti okkur Auðbergur
Benediktsson og skólastjórinn Kristján
Inq-ólfsson, sem hafði góðfúslega léð okkur
húsrúm í barnaskólanum. Um kveldið
skrunoum við yfir Oddskarð og til Norð-
•fiarðar; gátum við lítið séð af þessum
stærsta bæ Austfjarða sökum þoku.
Snemma næsta morgun bauð Auðbereur
okkur til kaffidrykkiu á heimili sínu. Við
kvöddum síðan F.skifjörð og héldum í Hall-
ormsstaðaskóg, stærsta skóg á íslandi. Áð-
um við í vík þeirri, er Atlavík er kölluð,
og dvöldum þar góða stund, nutum skógar-
ilmsins og útsýnisins yfir spegilsléttan
Löeinn. Lögurinn er þarna miklu frekar
stöðuvatn eða innfjörður en fljót; dýpi er
þarna mest 110 m. Gætir straums lítið sem
ekkert, enda er Lögurinn þarna 2l/á km.
14
á breidd. Mjög fagurt útsýni er þarna til
Snæfells.
Þegar við fórum úr Hallormsstaðaskógi,
var löng leið fyrir höndum, enda steig Haf-
steinn vel á benzínið, og bifreiðin brunaði
áfram fram Skriðdalinn, yfir Breiðdals-
heiði og Breiðdal. í Breiðdal er prestsetrið
Eydalir. Einn frægasti prestur, sem þar
hefur setið, er efalaust Einar Sigurðsson,
1591—1627, hann var faðir Odds Einars-
sonar, biskups. Flestir kannast við jóla-
sálminn: „Nóttin var sú ágæt ein“. Sá sálm-
ur er eftir sr. Einar Sigurðsson í Eydölum.
Þá lá leið okkar næst um Berufjörð; þar
urðum við fyrir smáóhappi; rétt þegar við
vorum að nálgast Djúpavog, fór fjaðra-
klossinn undan bifreiðinni hægra megin.
Hafsteinn lét það ekki á sig fá. Hann hafði
ráð undir hverju rifi, hvað bifreiðinni við
vék. Og áfram var haldið en ekki varð
þó hjá því komizt, að þetta óhapp tefði að-
eins ferðina; urðum við að fara hægar en
áður.
Þegar Berufirði lauk, tók við Hamars-
fjörður; er það lítill fjörður en fagur. —
Við bæinn Bragðavelli í Hamarsfirði fann
Jón Sigfússon, bóndi þar, tvo rómverska
peninga og fleiri muni í gömlum rústum.
Þær voru í Djúpabotni, hvammi skammt
frá bænum. Um fund þennan er sagt ýtar-
lega í bókinni „Gengið á reka“ eftir Kristján
Eldjárn þjóðminjavörð. Fundur þessi er
talinn hinn merkasti, því að hann bendir
til, að Rómverjar hafi flækzt til landsins
löngu áður en vitað er. að írar og Norð-
menn lögðu þangað leiðir sínar.
Þá tók næst við Álftafjörður; hann er
ekki ósvipaður Hamarsfirði, en nokkuð
stærri. Álftafjörður er syðsta sveit í Suður-
Múlasýslu. Þvottá heitir syðsti bærinn í
Álftafirði; sá bær er frægur úr söeum sem
bústaður Síðu-Halls. Bæ sinn kallaði Hallur
Á, eftir lítilli á, sem er þar við túnið, en
sem kunnugt er varð Hallur til þess að lið-
JÓLAKLUKKUR