Muninn - 01.04.2023, Qupperneq 80

MINNI MENNTSKÆLINGA
Gott kvöld allt þið yndislega fólk sem hafið safnast saman hér í þessari ógeðslega
fallegu íþróttahöll. Þröstur heiti ég og ætla að flytja hér fyrir ykkur smá ræðu. Og
eins og þið vitið öll að þegar maður fer með svona ræður er allskonar svona dót sem
maður þarf að segja eins og, það er mér ótrúlega mikill heiður að fá að flytja minni
menntskælings og svo eru víst líka eitthvað svona skilyrði að tala eitthvað um
mistök held ég og svo líka náttúrulega að nefna covid og eitthvað svona ves. En ég
ætla bara ekkert að gera það ég ætla frekar að nýta mér þetta platform til að tala
um stóru og merkilegu hlutina og það er að sjálfsögðu KungfupandMA. Nei nei ég er
nú bara aðeins að gantast og nú fyrst allt grín og glens er búið þá verður þetta bara
sjúklega leiðinleg ræða full af klisjum sem við höfum öll heyrt áður. Það er reyndar
ákveðinn bónus að vera af Covid kynslóðinni núna vegna þess að þið hafið bara
heyrt þessar klisjur einu sinni áður. En málið er að klisjur eru bara klisjur því þær
eru þess virði að nefna oft og mörgum sinnum.
Þegar ég kom fyrst inn í MA inn um Gamla skóla innganginn., því ég mátti
náttúrulega ekki hitta neinn nema bekkinn minn, get ég ekki lýst blöndunni af
hræðslu og spenningi sem ég fann. Þessi hræðsla og spenningur er eitthvað sem
hefur ekki horfið ennþá og fyrir það er ég ævinlega þakklátur. Ég er í raun svo
þakklátur fyrir það að meira að segja eftir 3 ár að þetta er ennþá það gaman,
spennandi og krefjandi að ég finn þessar tilfinningar alltaf þegar ég labba inn í
skólann. Ég kom svo sem ekki inn í skólann með neinar sjúkar væntingar nema að
sjálfsögðu þær sem hún mamma setti í mig, endalaust talandi um að þetta væru
bestu ár lífs hennar og hvað þetta væri ógleymanlegt, sem ég veit ekki alveg hvort
er gaman að heyra frá mömmu sinni vegna þess að ég kom nokkrum árum seinna,
en þó get ég ekki verið henni mjög reiður því það stefnir allt í að þetta sé bara rétt
hjá henni.
Ég eins og svo margir aðrir valdi MA með félagslífið mikið í huga Cen þó væri ég að
ljúga ef ég segði að þessi glænýja og spennandi braut sem ég er á hafi ekki kitlað
svolítið líka). En aftur að félagslífinu því að Birgir bannaði mér að hafa þetta
fyrirlestur um leiktækni Michael Chekhov. Já félagslífið í MA er svo stórt og mikið
að ég vissi eiginlega ekki hvar ég átti að byrja og endaði það þannig að LMA varð
fyrir valinu og ég er því ævinlega þakklátur. LMA er nefnilega alveg stórkostlegt
fyrirbæri, og ég var svo lánsamur að fá þau forréttindi að taka þátt í því öll mín 3 ár
hér í skólanum. En það var að sjálfsögðu ekki nóg fyrir vitleysinginn mig og ég
ákvað að fara yfir um á seinasta ári þar tók ég víst þátt í einhverri keppni sem heitir
MORFÍs og þrátt fyrir að ég hafi bölvað því þegar ég var á 4 svefnlausu nóttinni
minni í MORFÍs viku að reyna að færa rök fyrir því að sameinuðu þjóðirnar séu ekki
að bregðast hlutverki sínu þá er þetta samt bara svo ótrúlega gaman að það varð
þess virði. Svo kom og fór einhver söngkeppni og svo náttúrulega árshátíðin þar sem
ég eyddi viku í að setja upp alveg rosalega keimlíkt svið.