Ný kynslóð - 01.10.1941, Qupperneq 10

Ný kynslóð, okt. '41
þunglega. Það var auðheyrt, að honum var erfitt og
þungt um erindið.
Enn þagði gesturinn litla stund.
— Yngsta dóttir mín er mjög veik, tók hann til
máls á ný. — Læknirinn segir að hún þurfi að leggj-
ast ásjúkrahús, því að hún þarfnist betri umhyggjuog
hjúkrunar, en hún getur notið heima fyrir, ef hún
eigi að hafa það af. Hún er mjög þungt haldin.
Sjúkrahúsin heimta ábyrgð, þótt lítið, saklaust barn
berjist við dauðann. Og nú er ég til yðar kominn tii
að spyrja yður, hvort þér viljið eða þorið að lána mér
hundrað og fimmtíu krónur í nokkrar vikur.
Nú varð löng þögn. — Gesturinn sneri snjáða,
upplitaða hattinum milli handa sér og horfði þung-
búinn niður fyrir fætur sér.
Loks ræskti Jóhannes sig og horfði á gestinn, þarna
sem hann sat á stólnum mæðulegur á svip. Þetta
virtist vera heiðarlegur og ráðvandur alþýðumaður.
*— Og hver er svo ábyrgðin fyrir láninu?
— Ábyrgðin? hváði gesturinn. — Ég hef enga
ábyrgð nema nafn mitt og heiðarleik. Ég er að vísu
fátækur, en ég hef staðið við allar mínar skuldbind-
ingar um dagana.
— Hum! — Það er nú svo. En að lána peninga
algerlega ábyrgðarlaust nú á dögum gerir enginn.
— Þér, þér treystið mér þá ekki, herra kaupmað-
ur, að — að ég greiði yður aftur þetta lán.
— Jú, mikil ósköp. — Eg veit, að þér ætlið að
borga. En allt getur komið fyrir, og það eru margir
nú á dögum sem biðja um lán. Þetta eru engu að
6