Ný kynslóð - 01.10.1941, Qupperneq 12

Ný kynslóð, o-kt. ’41
Síminn hringdi. — Jóhannes gleymdi heimsókn
gestsins.
Hann hafði gleymt þessu allan síðari hluta dags-
ins. Pað hafði ekki komið ? huga hans.
Kvöldið hafði liðið við spil, reykingar, vín-
drykkju, hlátur og gamansamt og hávært tal meðal
skemmtilegra vina. Hann hafði tapað á annað hundr-
að krónum um kvöldið í spilum. Vinir hans hlógu.
Hvað munaði hann um annað eins smáræði! Ha.
— Ha! Hann hafði og tekið hjartanlega undir hlác-
ur þeirra og kvatt þá í forstofunni, er bifreiðin kom
að sækja þá. — Góða nóitt! — Þökk fyrir skemmti-
legt kvöld! — Góða nótt! Góða nótt!
Pað var ekki fyrr en hann kom upp að hátta, að
þetta greip huga hans — þessir tveir fjarskyldu at-
burðir með sínu óskylda en þó geigvæna samhengi.
Og' síðan þetta kom í huga hans, hefur honum fund-
izt þessi djúpu, alvarlegu og sorgmæddu augu verka-
mannsins stöðugt stara á sig út úr sjálfri nóttinni.
Hann andvarpaði djúpt, þarna sem hann stóð úti
við opinn gluggann, þreytulegur á svipinn með and-
vöku í augunum og horfði út í myrka haustnóttina
og hlustaði á þyt stormsins, er sleit og feykti lauf-
inu af trjánum í garðinum fyrir framan húsið hans.
Pað minnti hann á hverfulleika og deyjandi líf.
Og þarna einhvers staðar úti í borginni og nóttinni,
lá veikt, saklaust barn .... Kannske kæmi engili
dauðans í nótt til að sækja það ....
Pað fór helkaldur nrollur um líkama hans.